Ταῦτα ἀκούσας ἐκεῖνος ἔμεινε σύντρομος καὶ περίλυπος, διότι ἐννόησεν ὡς φρόνιμος ὅτι δὲν ἔλεγεν ἡ Ὁσία ταῦτα χωρίς τινα ἔννοιαν. Ἡ δὲ Ἁγία, ὅταν τὸν εἶδε τεταραγμένον, ἐπροφασίσθη ὅτι ἦτο ὁ νοῦς της εἰς ἄλλο, καὶ διὰ τοῦτο ταῦτα ἐλάλησεν· ὅταν δὲ τὸν ἐπαρηγόρησεν ἱκανῶς, ἀπέστειλεν εἰς τὸν οἶκόν του, ἀπῆλθε δὲ χωρὶς νὰ ἔχῃ κανένα σημεῖον ἀσθενείας, ἀλλ᾽ ἦτο ὅλος ὑγιὴς καὶ ἄνοσος· φθάσας δὲ εἰς τὴν οἰκίαν του ἔφαγε καλά, κατὰ δὲ τὴν ὥραν τοῦ ἑσπερινοῦ αἰφνιδίως παρέδωκε τὸ πνεῦμα. Τοῦτο οὐδεὶς εἶχεν ἀκόμη μάθει εἰμὴ μόνον ἡ Ἁγία ἐγνώρισεν ἀπὸ Πνεῦμα Ἅγιον· διὰ τοῦτο καὶ τοῦ εἶπε τὰ προρρηθέντα λόγια. Μία δὲ ἀπὸ τὰς ἀδελφάς, ὅπου ἔτυχεν ἐκεῖ ὅταν ταῦτα ἐλάλησε, τὴν ἐμέμφθη λέγουσα· «Διατί, κυρία μου, εἶπες τὸν λόγον ἐκεῖνον τοῦ Χριστοφόρου καὶ ἀπῆλθε περίλυπος;». Λέγει ἡ Ἁγία· «Μὴ νομίσῃς πὼς εἶπα τοῦτο οὕτως ἁπλῶς καὶ ὡς ἔτυχεν, ἀλλὰ διότι ἔβλεπα ἕνα νέον λαμπρόν, ὅπου ἔστεκεν ὀπίσω του, καὶ ἐκράτει ἀκονισμένον δρέπανον, ἦσαν καὶ ἄλλοι τινὲς πλησίον του, οἵτινες ἐμετροῦσαν τοὺς χρόνους τῆς ζωῆς αὐτοῦ μὲ τὰ δάκτυλα· ἀπεφάνθησαν δὲ ὅτι ἡ τελευταία του ἡμέρα εἶναι σήμερον καὶ ἂν δὲ πιστεύσῃς, κάλεσον τὴν δούλην σου Εὐήθειαν, νὰ ὑπάγῃ εἰς τὴν οἰκίαν του, νὰ ἴδῃ ὅτι ἀπέθανεν». Ἔστειλαν τότε αὐτὴν καὶ τὸν εὗρε νεκρόν. Ὅθεν ὅλαι ἐθαύμασαν καὶ ἐδόξασαν τὸν Θεόν, ὅτι τὰς ἠξίωσε νὰ ἔχωσι τοιαύτην διδάσκαλον, ἀπὸ τότε δὲ ἐπρόσεχαν τοὺς λόγους της· καὶ ὅταν ἔλεγε τινός, ὁ Θεὸς νὰ τὸν ἀναπαύσῃ, αὐτὴν τὴν ἡμέραν ἐτελειώνετο.
Ἀλλ’ ἐπειδὴ καὶ αὐτὴ ἡ μακαρία ἄνθρωπος ἦτο, ἔπρεπε νὰ πληρώσῃ τὸ χρέος της ἀπερχομένη τοῦ κόσμου τούτου· τοῦτο τῆς ἐφανέρωσε ὁ Ἄγγελος λέγων· «Ἤξευρε, ὅτι τὸν ἐρχόμενον χρόνον, εἰς τὰς εἴκοσι ὀκτὼ (28) τοῦ παρόντος μηνός, ὅταν ἑορτάσῃς τὸν Μεγαλομάρτυρα Παντελεήμονα, θέλεις ἔλθει νὰ παρασταθῇς εἰς τὸν θρόνον τῆς θεότητος». Εἶχε δὲ τότε ὁ Ἰούλιος εἴκοσιν ἓξ (26) καὶ ἑώρταζον εἰς τὸ Μοναστήριον τῆς Ἁγίας τὰ ἐγκαίνια τοῦ Ναοῦ τοῦ Ἀρχαγγέλου, διότι κατ’ αὐτὴν τὴν ἡμέραν τὸν ἐνεκαινίασαν. Κατὰ δὲ τὸν ἑπόμενον χρόνον πάλιν, ὅταν ἑώρτασε ταύτην τὴν πανήγυριν ὡς καὶ τὴν τοῦ Ἁγίου Παντελεήμονος, ἐκοινώνησε τὰ θεῖα Μυστήρια, νηστεύουσα κατὰ τὴν τάξιν μίαν ἑβδομάδα πρότερον καὶ προσευχομένη, χωρὶς νὰ γευθῇ κἂν τίποτε οὔτε ὕδωρ τελείως.