Εἰς παντοπώλης τῆς πόλεως, Ἑβραῖος, εἶδεν ἡμέραν τινά, ὅτε ἐπλύνετο ὁ Ὅσιος, ὅτι τοῦ ὡμίλουν δύο Ἄγγελοι. Ὅθεν ἔβαλεν εἰς τὸν νοῦν του νὰ φανερώσῃ τὴν ἀρετήν του. Ὁ δὲ Ὅσιος ἐφάνη καθ᾽ ὕπνον καὶ τοῦ λέγει· «Μὴ εἴπῃς εἰς οὐδένα τί εἶδες». Ὅταν ἐξημέρωσεν, ἤθελεν ὁ Ἑβραῖος νὰ φανερώσῃ τὸν Ὅσιον, οὗτος ὅμως φανεὶς ἤγγισεν αὐτὸν εἰς τὰ χείλη καὶ ἐβουβάθηκεν. Ὅθεν ἦλθε πρὸς τὸν Σαλὸν καὶ τοῦ ἔλεγε μὲ νεύματα νὰ τὸν θεραπεύσῃ. Τότε ἐφάνη καὶ πάλιν εἰς τὸν ὕπνον του ὁ Ὅσιος καὶ τοῦ λέγει· «Ἐὰν πιστεύσῃς εἰς τὸν Χριστὸν καὶ βαπτισθῇς, θεραπεύεσαι, ἀλλέως ἀποθνήσκεις οὕτως ἄλαλος». Ὁ δὲ Ἰουδαῖος τότε μὲν δὲν ἀπεφάσισε νὰ βαπτισθῇ· ὅταν δὲ ὁ Ὅσιος ἀπῆλθε πρὸς Κύριον καὶ τὸν εἶδεν ὁ Ἰουδαῖος ἐστεφανωμένον, μετετέθη δὲ τὸ ἅγιον του καὶ σεβάσμιον λείψανον, ὡς θέλομεν ἴδει κατωτέρω, τότε πιστεύσας ἐβαπτίσθη μὲ ὅλον τὸν οἶκόν του· ὅταν δὲ ἐξῆλθεν ἀπὸ τὴν ἱερὰν κολυμβήθραν ὡμίλησεν. Ὅθεν εἶχε τόσην εὐλάβειαν εἰς τὸν Συμεών, ὅπου τὸν ἑώρταζε κατ’ ἔτος καὶ πολλοὺς πτωχοὺς ἐθεράπευσεν.
Ἔφθασε δὲ ὁ Ὅσιος εἰς τόσην ἀπάθειαν καὶ καθαρότητα, ὥστε ἐπήγαινεν εἰς τὸ μέσον τῶν ἑταιρίδων γυναικῶν, ὅταν ἐχόρευον εἰς τὸ θέατρον, καὶ ἔμενεν ὡς χρυσὸς καθαρὸς καὶ ἀμόλυντος, καθὼς αὐτὸς ἐζήτησεν ἀπὸ τὸν Θεὸν εἰς τὴν προσευχήν του, νὰ τὸν λυτρώσῃ ἀπὸ τὸν πόλεμον τῆς πορνείας. Εἶδε τότε τὸν μακάριον Νίκωνα, ὅστις τοῦ εἶπε· «Πῶς ἔχεις, ἀδελφὲ Συμεών;». Ὁ δὲ ἀπεκρίνατο· «Κακῶς ἔχω, ἐὰν δὲ προφθάσῃς νὰ μοῦ δώσῃς βοήθειαν, διότι ἡ σάρξ μου σαλεύει καὶ μὲ σκανδαλίζει». Τοῦ λέγει ὁ Ὅσιος Νίκων· «Μὴ δειλιάσῃς ἐξ αὐτοῦ». Τότε ἐπῆρε νερὸν ἀπὸ τὸν Ἰορδάνην καὶ τὸν ἔβρεξεν εἰς τὸ ὑπογάστριον καὶ τὸν ἐσφράγισε μὲ τὸν τύπον τοῦ Σταυροῦ εἰπών· «Ἰδοὺ ὑγιὴς γέγονας». Ἀπὸ τότε, καθὼς ὤμνυεν ὁ Ὅσιος, οὐδέποτε ἐσκανδαλίσθη ὅλως διόλου. Ὅθεν ἔχων αὐτὸ τὸ θάρρος εἰσήρχετο ἐλεύθερα μέσα εἰς τὰς γυναῖκας, καὶ ἔκαμνεν ὅσα σχήματα ἤθελε, διὰ νὰ τὸν νομίζουν μωρὸν καὶ ἄφρονα.
Εἶχε δὲ καὶ τὸ χάρισμα τῆς ἐγκρατείας ὁ μακάριος καὶ δὲν ἐδοκίμαζε τίποτε ἀπὸ τὴν ἀρχὴν τῆς Τεσσαρακοστῆς μέχρι τῆς Μεγάλης Πέμπτης, καὶ τότε ἥρπαζεν ἄρτον ἀπὸ τὸν ἀρτοποιὸν καὶ ἔτρωγεν. Οἱ δὲ ἄνθρωποι ἐσκανδαλίζοντο λέγοντες· «Κἂν τὴν Μεγάλην Πέμπτην δὲν δύνασαι νὰ νηστεύῃς, ἄγνωστε;».