Ταῦτα ἀκούσας ὁ θεοφιλὴς Διάκονος Ἰωάννης ἔδραμεν εἰς τὸν τάφον μὲ ἄλλους πολλους περίλυπος, ὅτι δὲν ἦλθε πρωτύτερα· θέλων δὲ νὰ τὸν ἀναχώσῃ διὰ νὰ τὸν ἐνταφιάσουν μὲ Ἱερεῖς καὶ θυμιάματα, καθὼς ἔπρεπεν, ἀνοίξαντες τὸν τάφον, δὲν εὑρέθη ποσῶς (ὦ τοῦ θαύματος!) τὸ τρισόλβιον σῶμα τοῦ μάκαρος, ὅτι ὁ Κύριος τὸ μετέθεσεν ὅπου ἠθέλησε καὶ τότε ὁ εἷς εἰς τὸν ἄλλον διηγοῦντο τὰ τοῦ Ὁσίου θαυμάσια, ὅσα ἐτέλεσε καὶ ἐποίησεν εἰς καθ’ ἕκαστον, καὶ ἐδόξασαν τὸν Θεόν, ὅστις ἔδωκεν εἰς τὸν πιστὸν τοῦτον δοῦλόν του τόσην δύναμιν καὶ χάριν.
Οὗτος εἶναι ὁ Βίος καὶ ἡ θαυμαστὴ πολιτεία τοῦ ἀοιδίμου Συμεών, διὰ μέσου τοῦ ὁποίου ἐποίησεν ο Κύριος τοσαῦτα θαυμάσια. Μάλιστα ἐπ’ ἀληθείας ἀφῆκα καὶ πολλὰ ἄγραφα, μόνον δὲ τὰ πλέον χρησιμώτερα ἐσημείωσα, διὰ νὰ τὰ ἀναγινώσκουν πρόθυμα οἱ ἀκροαταὶ καὶ νὰ μὴ ἀμελοῦν καὶ κοιμῶνται εἰς τὴν τούτων ἀνάγνωσιν. Ἐκοιμήθη δὲ καὶ ὁ μακάριος Ἰωάννης ὁ ἐν Χριστῷ ἀδελφὸς καὶ συνασκητὴς αὐτοῦ τὴν ἰδίαν ἡμέραν, ἤτοι κατὰ τὴν σήμερον, καθὼς αὐτοὶ ἐδεήθησαν τοῦ Θεοῦ, ὅστις ἐπήκουσεν ὡς ἀγαθὸς καὶ ἐπλήρωσε τὴν αἴτησιν αὐτῶν καθὼς καὶ αὐτοὶ ἐφύλαξαν τὰς ἐντολάς του ἀπαρασάλευτα καὶ ἐδῶ μὲν ἠξίωσε νὰ λυτρωθῶσιν εἰς τὴν ἰδίαν ἡμέραν ἀπὸ τοὺς σωματικοὺς ἀγῶνας καὶ ἔπαθλα, ἐκεῖ δὲ ἀνέπαυσε τὰς ψυχὰς αὐτῶν εἰς ὁμοίαν δόξαν καὶ ἀνάπαυσιν αἰώνιον. Ἧς γένοιτο πάντας ἡμᾶς ἐπιτυχεῖν τῇ αὐτοῦ χάριτι καὶ φιλανθρωπίᾳ ᾧ πρέπει τιμὴ καὶ προσκύνησις σὺν τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι πάντοτε νῦν καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας.