Πρὸς δὲ περισσοτέραν βεβαίωσιν, ἔστειλεν ἄλλον Ἀμιρᾶν, προστάσσων νὰ κάμῃ ὅσα γράφει ἀπαρασάλευτα. Εἶτα λέγει πρὸς τὸν Ἐπίσκοπον· «Ἰδοὺ ἔκαμα ὅσα μὲ ἐπρόσταξες· λοιπὸν ἀπόστειλον τὴν συνοδείαν σου μὲ τὸν Ἀμιρᾶν, καὶ σὺ πρόσμεινον μὲ τὸν ἀνεψιόν σου, νὰ συνευφρανθῶμεν καλύτερα». Ἐστείλαμεν λοιπὸν τρεῖς Ἱερεῖς μὲ τὸν Ἀμιρᾶν· ὡς δὲ ἔφθασεν εἰς τὴν Ἔδεσσαν, ἔδεσαν τοὺς προεστοὺς τῶν αἱρετικῶν. Ὅταν δὲ ἀνεγνώσθη τὸ πρόσταγμα τοῦ βασιλέως, ἐφοβήθησαν οἱ περισσότεροι καὶ ἐπίστευσαν, τοὺς δὲ ὑπολοίπους ἐξώρισαν. Ἀπέδωκαν δὲ καὶ ὅλα τὰ πράγματα τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἔγινεν ὁ χριστώνυμος λαὸς τῆς Ἐδέσσης μία ποίμνη, μὲ πολλὴν εὐφροσύνην καὶ ἄπειρον ἀγαλλίασιν.
Ἐν μιᾷ δὲ τῶν ἡμερῶν εἶπε ταῦτα ὁ βασιλεὺς πρὸς τὸν Ἐπίσκοπον Θεόδωρον· «Ἤθελα, φίλε ἠγαπημένε μου, νὰ εἴμεθα ἀχώριστοι πάντοτε εἰς τοῦτον τὸν κόσμον καὶ εἰς τὸν μέλλοντα». Λέγει ὁ Ἅγιος· «Ἐν μέσῳ ἐμοῦ καὶ σοῦ βλέπω θύραν ἀνοικτήν, ἐγὼ δὲ εἶμαι ἀπὸ μέσα, σὺ ὅμως στέκεσαι ἔξωθεν καὶ δὲν θέλεις νὰ ἔλθῃς· μετ’ ὀλίγον δὲ διάστημα κλείουν τὴν θύραν καὶ χωριζόμεθα». Ἐρωτήσας δὲ ὁ βασιλεὺς νὰ τοῦ διαλύσῃ τίς εἶναι ἡ θύρα, εἶπεν ὁ Ἅγιος καὶ ἄλλην παραβολήν· «Δύο ἄνθρωποι μετέβαινον εἰς μίαν πόλιν νὰ ὁμιλήσουν τοῦ βασιλέως· ὁ ἕνας ἦτο πτωχὸς καὶ ὁ ἄλλος πλούσιος. Οὗτος ἐπεριπάτει ὁδὸν εὐρύχωρον, ὁ δὲ πτωχὸς στενὴν καὶ τεθλιμμένην· ἐσυμβούλευσε δὲ ὁ πτωχὸς τὸν πλούσιον λέγων. Ἡ ἡμέρα εἶναι εἰς τὸ τέλος καὶ κλειδώνουσι τὰς μεγάλας θύρας τῆς πόλεως, ἄφες λοιπὸν αὐτὴν τὴν ὁδὸν καὶ ἐλθὲ μετ’ ἐμοῦ, ὅπου ἠξεύρω μίαν μικρὰν θύραν, εἰς τὴν ὁποίαν κάθονται ἐντὸς πάντοτε ἄνθρωποι, καὶ ἀνοίγουν καθενὸς ὅποιαν ὥραν φθάσῃ. Ὁ δὲ πλούσιος, συλλογιζόμενος τῆς στενῆς ὁδοῦ τὴν κακοπάθειαν, ἐπροτίμησε τὴν εὐρύχωρον· ἐπειδὴ ὅμως ἐνύκτωσεν ἔκλεισαν τὰς θύρας· ὅθεν ἔμεινε μὲ τὴν συνοδείαν του ἔξωθεν τῆς πόλεως καὶ τὸν ἔφαγαν τὰ θηρία. Ὁ δὲ πτωχός, ὀλίγον κακοπαθήσας, ἔφθασεν εἰς τὴν θύραν καὶ εἰσῆλθε καὶ τὸν ἐδέχθησαν εἰς πανδοχεῖον, ὅπου εὗρε πᾶσαν ἀνάπαυσιν».
Εἶπε δὲ καὶ τρίτην παραβολὴν ὁ Ἅγιος, τὴν ἑξῆς· «Ἐὰν σοῦ ἔδειχνα μίαν βρύσιν ἀθανασίας, ἱκανὴν νὰ ἀνακαινίσῃ τὴν νεότητά σου, νὰ γίνῃς εἰς τὴν μορφὴν εὔμορφος καὶ ἀθάνατος, πόσην χάριν μοῦ ἐγνώριζες;». Ὁ δὲ βασιλεὺς ἀπεκρίνατο· «Εἰς ὅλα μου τὰ ἀγαθὰ θὰ σὲ ἔκαμνα συγκοινωνὸν καὶ συμμέτοχον».