Ταῦτα εἰπών, ἠσπάσθη αὐτοὺς καὶ τοὺς ἀπεχαιρέτησε· πηγαίνων δὲ εἰς τὰ Ἱεροσόλυμμα, εἰσῆλθεν εἰς τὸν Ναὸν τῆς Ἁγίας Ἀναστάσεως καὶ προσευχόμενος ἔβρεξε μὲ τὰ δάκρυα τὸ ἅγιον ἐκεῖνο ἔδαφος. Ὁμοίως καὶ τὸν Ἅγιον Τάφον καὶ ὅλους τοὺς ἄλλους Ἱεροὺς Τόπους ἀποχαιρετήσας μὲ δάκρυα, ἐπῆγεν εἰς τὴν Λαύραν τοῦ Ἁγίου Σάββα, ὅπου ἔζησεν ἄλλας τρεῖς ἑβδομάδας εἰς τὸ ἀσκητικὸν κελλίον του, φιλεύων τοὺς ἀδελφοὺς μὲ θεόσοφα λόγια. Ὀλίγον δὲ ἀσθενήσας, ἐκοινώνησε τὰ θεῖα Μυστήρια καὶ λέγων· «Κύριε, εἰς χεῖράς σου παρατίθημι τὸ πνεῦμά μου», ἀπῆλθεν εἰς τὰ οὐράνια, τὸν ἐνεταφίασαν δὲ πλησίον τοῦ Ὁσιομάρτυρος Μιχαὴλ τοῦ συγγενοῦς του, εἰς τὰς ιθ’(19) τοῦ Ἰουλίου μηνός. Ἐτέλεσε δὲ καὶ μετὰ τὴν κοίμησιν θαυμάσια πάμπολλα, εἰς δόξαν καὶ αἴνεσιν τοῦ Κυρίου καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. ᾯ πρέπει πᾶσα τιμὴ καὶ προσκύνησις, σὺν τῷ ὁμοουσίῳ Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεί, καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.