Οὕτως μετέστη ὁ μακάριος Ἰωάννης ἀπὸ τὴν ἐπίγειον καὶ πρόσκαιρον βασιλείαν πρὸς τὴν οὐράνιον καὶ αἰώνιον, ἵνα συμβασιλεύσῃ μὲ τὸν ἀθάνατον βασιλέα ἀεὶ καὶ πάντοτε. Εἶχε δὲ τότε ὁ Μάϊος τριάκοντα. Ἐκεῖνοι δὲ οἱ φονεῖς καὶ ἀχόρταγοι δὲν ἐχόρτασαν, ὅταν τὸν ἐφόνευσαν, ἀλλὰ ἐσπαθοκοποῦσαν ἀκόμη καὶ τὸ ἅγιον λείψανον οἱ μισόχριστοι. Οἱ δὲ φιλόχριστοι, ἰδόντες τοιαύτην μισανθρωπίαν, ἐφοβήθησαν καὶ ἔφυγον. Τὸ δὲ σῶμα τοῦ Μάρτυρος ἔρριψαν κάτω, καὶ τὸ ἐφύλαττον διὰ νὰ μὴ τὸ λάβουν οἱ πιστοὶ νὰ τὸ θάψωσι.
Τῇ ἐπαύριον ἐφάνη τὴν νύκτα ὁ Ἅγιος Μάρτυς εἰς τοὺς ἀρχισατράπας τῆς πόλεως καὶ μὲ πολὺν θυμὸν τους ἠπείλει λέγων· «Δότε τὸ σῶμά μου εἰς τὸν Μητροπολίτην τῶν Χριστιανῶν νὰ τὸ κηδεύσῃ, εἰδὲ μὴ σᾶς φονεύω πάραυτα». Ὅταν ἐξύπνησαν, ἐδιηγεῖτο ἕνας τοῦ ἄλλου τὴν ὅρασιν, καὶ παρεκάλεσαν τὸν Μητροπολίτην νὰ τὸ λάβῃ. Οὗτος δὲ ἔστειλεν ἕνα Ἐπίσκοπον καὶ τὸ ἔφερεν εἰς τὴν Μητρόπολιν. Ἔπειτα ἔλαβον καὶ τὰ ἄλλα τρία τῶν δούλων λείψανα καὶ τὰ ἐνεταφίασαν εἰς τὴν ἁγίαν Ἐκκλησίαν, δοξάζοντες καὶ εὐλογοῦντες τὸν Κύριον, ὅστις ἔδειξε πολλὰ σημεῖα καὶ τέρατα εἰς τὸν τάφον τοῦ βασιλέως καὶ Μάρτυρος. Διὰ τὰ ὁποῖα πολλοὶ ἀπὸ τοὺς Πέρσας καὶ Ἀγαρηνοὺς ἐβαπτίσθησαν, βλέποντες νὰ γίνωνται καθ’ ἑκάστην μεγάλα θαυμάσια.
Ὁ δὲ Μέγας θεόδωρος διῆγεν εἰς τὴν Ἐπισκοπήν του μεγάλην σκληραγωγίαν καὶ ἄσκησιν, τρώγων μόνον μίαν φορὰν την ἑβδομάδα καὶ ὅλας τὰς νύκτας εὐχόμενος. Ὅθεν καὶ ὁ Δεσπότης Χριστὸς ἔδιδεν εἰς αὐτὸν πλουσίαν τὴν χάριν του καὶ ἐθεράπευε πᾶσαν ἀσθένειαν. Ἤρχοντο δὲ πρὸς αὐτὸν ἀπὸ ὅλην τὴν Συρίαν πλῆθος ἀσθενῶν καὶ τοὺς ἰάτρευεν εἰς μίαν στιγμὴν δίχως βότανα, δωρεάν. Τὰ θαύματα ταῦτα βλέποντες οἱ Ἰσμαηλῖται ἐπίστευον εἰς τὸν Χριστόν, καθ’ ἑκάστην δὲ ἐπληθύνοντο οἱ εὐσεβεῖς, οἱ δὲ ἀσεβεῖς ὠλιγόστευον. Οὕτω λοιπὸν πολιτευσάμενος καὶ διαλάμψας μὲ ἔνθεα κατορθώματα καὶ ποταμοὺς θαυμάτων τελέσας ὁ Μέγας Θεόδωρος, μετὰ τρεῖς χρόνους ἀπὸ τῆς τοῦ βασιλέως Ἰωάννου ἀθλήσεως ἦλθεν ὁ καιρὸς νὰ ὑπάγῃ πρὸς τὸν ποθούμενον. Προγνωρίσας δὲ τὴν μετάστασιν αὐτοῦ ἐσύναξεν ὅλα του τὰ λογικὰ πρόβατα, Ἱερεῖς καὶ λαϊκούς, καὶ ἐδίδαξεν αὐτοὺς νὰ ἵστανται εἰς τὴν Ὀρθόδοξον πίστιν στερεοὶ καὶ ἀμετακίνητοι, νὰ ἔχουν πρὸς ἀλλήλους ἀγάπην ἐν Χριστῷ καὶ ὁμόνοιαν, καὶ ἁπλῶς εἰπεῖν νὰ φυλάττουν ὅλας τὰς ἐντολὰς τοῦ Κυρίου, διὰ νὰ εὕρουν ζωὴν αἰώνιον.