Ὁ δὲ Ἰουδαῖος, ὅταν ἔμεινεν ἡμέρας τρεῖς εἰς τὸ δεσμωτήριον, ἦλθεν εἰς ἑαυτόν, γνωρίσας την πλάνην του· ὅτι ὁ πανοικτίρμων Θεὸς ἔβλυσε ρανίδα φιλανθρωπίας εἰς τὴν καρδίαν του. Στέλλει λοιπὸν γράμμα πρὸς τὸν Μέγαν Θεόδωρον, ὑποσχεθεὶς νὰ γίνῃ Χριστιανὸς καὶ ζητῶν συγχώρησιν. Λοιπὸν ἐξελθὼν ἀπὸ τὴν φυλακήν, ἔπεσεν εἰς τοὺς πόδας τοῦ Ἁγίου, ζητῶν μὲ νεύματα καὶ σχήματα τὸ ἅγιον Βάπτισμα, καθὼς δὲ τὸ ἐτελείωσε καὶ ἔκαμεν υἱὸν φωτὸς τὸν ἐσκοτισμένον καλέσας αὐτὸν Σιμωνᾶν, ὅταν ἐξήρχετο ἀπὸ τὴν ἱερὰν κολυμβήθραν ἦλθεν εἰς αὐτὸν ἡ θεία χάρις, ἀνοίξας δὲ τὸ στόμα ἐλάλει, εὐλογῶν τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, δοξάζων αὐτὸν σὺν τῷ ἀνάρχῳ Πατρὶ καὶ τῷ ζωοποιῷ Πνεύματι. Οἱ δὲ παρόντες, ὁρῶντες τοιοῦτον θαυμάσιον, ἐξέστησαν. Ταῦτα ἀκούσας καὶ ὁ βασιλεὺς προσεκάλεσεν αὐτόν, καὶ γνωρίσας ὅτι μὲ ὅλην του τὴν ψυχὴν ἐπίστευσε, τὸν ἐφιλοδώρησε πλουσιώτατα.

Μετὰ ταῦτα, ὅταν παρῆλθεν ὁ χειμών, ἔλαβεν ὁ βασιλεὺς Ἰωάννης τὸν Μέγαν Θεόδωρον εἰς τὸ δωμάτιόν του κρυφαίως καὶ τοῦ λέγει· «Ἡ ψυχή μου φοβεῖται, πάτερ πνευματικέ, ὅταν ἐνθυμηθῶ τὸν θάνατον, μήπως καὶ ἔλθῃ αἰφνιδίως καὶ μὲ συλλάβῃ ἀπροόπτως, μὲ ἐκκόψῃ (φεῦ!) ὡς δένδρον ἄκαρπον καὶ μὲ ἐμβάλῃ εἰς τὸ πῦρ τὸ ἀκοίμητον ὡς ἀμελῆ καὶ ἀπρόκοπτον. Ἐπειδὴ δὲ ἔγινα Χριστιανὸς μὲ τὴν βοήθειαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν ἰδικήν σου παρακίνησιν, δὲν ἀναπαύεται ἡ ψυχή μου νὰ εἶμαι Χριστιανὸς μόνον κρυφίως, ἀλλὰ καὶ νὰ ὁμολογήσω εἰς τὸ φανερὸν τὸν Δεσπότην μου καὶ νὰ λάβω διὰ τὴν ἀγάπην του θάνατον. Λοιπὸν στήριξόν με μὲ τὰς εὐχὰς καὶ διδασκαλίας σου, καὶ λάβε χρυσίον πολὺ νὰ τὸ διαμοιράσῃς ἄλλο εἰς τὸν Ἅγιον Τάφον καὶ εἰς τὰ λοιπὰ Μοναστήρια, ἕτερον δὲ εἰς πτωχοὺς ἐρημίτας καὶ ἄλλους πένητας, μὲ τὰς εὐχὰς τῶν ὁποίων καθόπλισόν με. Ὅταν δὲ κάμῃς αὐτὴν τὴν ὑπηρεσίαν καὶ ἐπιστρέψῃς εἰς τὴν Ἐκκλησίαν σου, ἐὰν ἀκούσῃς ὅτι εἶμαι ζῶν, ἐλθὲ νὰ μὲ εὕρῃς μὲ τὴν θείαν βοήθειαν. Εἰ δὲ μάθῃς ὅτι ἐτελειώθην, μὴ ἔλθῃς, ἀλλὰ μνημόνευέ με εἰς τὰς ἱερουργίας σου. Ναί, δέομαι τῆς ἀρχιερωσύνης σου, ἁγιώτατε πάτερ, μὴ λησμονήσῃς τοῦ τέκνου σου».

Τότε ὁ Ἅγιος ἔκλαυσε καὶ ἐπήνεσε τὸν βασιλέα λέγων· «Καλότυχος σύ, βασιλεῦ, καὶ μακάριος, ὅτι ὡς γνωστικὸς γνωρίζεις τὰ πράγματα καὶ καταφρονεῖς τὰ παρόντα ὡς ρευστὰ καὶ μάταια καὶ φροντίζεις διὰ τὰ μέλλοντα ὡς ἀτελεύτητα. Χαῖρε λοιπὸν καὶ ἀγάλλου, ὅτι πολὺς εἶναι εἰς τοὺς οὐρανοὺς ὁ μισθός σου καὶ πλουσία ἡ ἀνταπόδοσις.