Ἐπὶ τῆς βασιλείας τοῦ εὐσεβεστάτου βασιλέως Βασιλείου τοῦ Μακεδόνος, αὐτοκράτορος Ρωμαίων, τῷ 870 ἔτει ἀπὸ τῆς τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν ἐνσάρκου οἰκονομίας, ηὐδόκησεν ὁ τὴν τῶν ἀνθρώπων σωτηρίαν προνοούμενος Δεσπότης, ἵνα καὶ ἡ ἐπικράτεια τῶν Ρώσων Σαρματοσκυθογετῶν δεχθῶσι τὴν ἀληθῆ καὶ ἀμώμητον πίστιν τοῦ Χριστοῦ, κατ’ αἴτησιν δὲ αὐτῶν ἀπέστειλεν ὁ πιστότατος βασιλεὺς Βασίλειος Ἀρχιερέα πρὸς αὐτοὺς ἄνδρα πάσης ἁγιωσύνης ἔμπλεων καὶ σημειοφόρον ὄντα, Μιχαὴλ καλούμενον, ὅστις διὰ λόγων καὶ σημείων πληροφορῶν αὐτοὺς καὶ τὴν τῶν ἁγίων τριῶν Παίδων τερατουργίαν δημηγορῶν εἰς αὐτούς, πῶς ἄφλεκτοι ἐν μέσῳ τῆς φλεγομένης καμίνου ἐφυλάχθησαν, ἐζήτησαν καὶ αὐτοί, ἵνα δείξῃ εἰς αὐτοὺς τοιοῦτον θαῦμα πρὸς πίστωσιν βεβαίαν αὐτῶν καὶ παγίωσιν. Ὁ δὲ Ἀρχιερεύς, πειθόμενος εἰς τὸν τοῦ Σωτῆρος ἀψευδέστατον λόγον, ὅτι «ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, τὰ ἔργα ἃ ἐγὼ ποιῶ κἀκεῖνος ποιεῖ καὶ μείζονα τούτων ποιήσει», ὥρισεν ἵνα ὑπάγωσιν εἰς τὴν κάμινον, καὶ λαβὼν ἀνὰ χεῖρας τὸ ἱερὸν αὐτοῦ Εὐαγγέλιον, ηὔξατο πρῶτον πρὸς Κύριον εἰπών· «Δόξασόν σου τὸ ὄνομα τὸ Ἅγιον, Κύριε», καὶ σὺν τῷ λόγῳ ἔρριψεν εἰς τὴν πεπυρακτωμένην κάμινον τὸ ἱερὸν Εὐαγγέλιον, τὸ ὁποῖον ἐφυλάχθη ἀβλαβὲς καὶ ἀλώβητον ἀπὸ τοῦ πυρὸς καὶ μετὰ τὴν χώνευσιν τῆς φλογὸς εὗρον αὐτὸ λαμπρὸν καὶ καθαρόν· ὅθεν εἰς τὸ παράδοξον τοῦ θαύματος ἐκπλαγέντες οἱ λαοί, προσῆλθον ὁλοψύχως εἰς τὴν πίστιν μας καὶ ἐβαπτίσθησαν ἅπαντες.
Κατ’ ἐκείνους τοὺς χρόνους, ὁ τὴν σωτηρίαν πάντων προμηθούμενος Κύριος, ἵνα καὶ τὸ ἀγγελικὸν πολίτευμα τῶν μοναχῶν διαδοθῆ καὶ εἰς τὰ μέρη ἐκεῖνα καὶ πολλαπλασιασθῆ ἡ εὐσέβεια ἀπὸ τὰ τριάκοντα τῶν πιστευσάντων εἰς ἑξήκοντα τῶν ἐν κοινοβίῳ διαγόντων μιγάδων καὶ εἰς ἑκατὸν τῶν ἐν σπηλαίοις καὶ ὄρεσιν ἀσκουμένων μοναστῶν, ηὐδόκησεν ὁ πρὸ γενὲσεως προορίζων καὶ προσκαλῶν ὡς τὸν Σαμουὴλ καὶ Εὐθύμιον, ἵνα καὶ ὁ θεράπων αὐτοῦ Ἀντώνιος ἀναδειχθῇ ὁ πρῶτος καθηγέτης τῶν ἐκεῖσε μοναχῶν καὶ κτίτωρ τῶν εὐαγῶν ἐκείνων Μονῶν. Τοῦτον λοιπὸν τὸν οὐράνιον ἄνθρωπον καὶ ἐπίγειον Ἄγγελον ἐβλάστησεν ἡ λαμπρὰ πόλις Λιούμπιτσα ἡ πλησίον κειμένη τῆς Μητροπόλεως Κιέβου, εἰς τὴν ὁποίαν ὁ εὐλογημένος ἐκεῖνος Καῖσαρ Δόμας Βλαδίμηρος εἶχε τὸν θρόνον· ἐτέχθη δὲ ἀπὸ γονεῖς εὐσεβεῖς καὶ εὐλαβεστάτους, οἵτινες ἐδίδασκον αὐτὸν τὸν θεῖον φόβον καὶ τὴν τήρησιν τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ.