Λόγος εἰς τὰ Ἅγια ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ Τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

τὸν Ἰορδάνην οἱ ἱερεῖς καὶ θαῦμα ἔγινε παράδοξον· ὁ Ἰορδάνης ἐστράφη εἰς τὰ ὀπίσω, καὶ μόνον τόσον νερὸν ἀπέμεινεν, ὥστε ἐβράχησαν οἱ ἱερεῖς μόνον μέχρι τῶν σφυρῶν (ἀστραγάλων). Ἐκεῖ λοιπὸν ἐστάθησαν μὲ τὴν Κιβωτόν, ἕως ὅτου ἐπέρασε τὸ πλῆθος ὅλον τὸν Ἰορδάνην καὶ δὲν ἐβράχησαν. Τότε ἐδιαλάλησεν ὁ Ἰησοῦς εἰς τὸν λαὸν καὶ εἶπε· «Θαρσεῖτε, ὅτι ὁ Θεὸς παρέδωκεν εἰς τὰς χεῖράς μας ὅλα τὰ ἔθνη, τοὺς Χαναναίους, τοὺς Χετταίους τοὺς Φερεζαίους, τοὺς Εὐαίους, τοὺς Γεργεσαίους, τοὺς Ἀμορραίους καὶ τοὺς Ἰεβουσαίους· αὐτὰ τὰ ἑπτὰ ἔθνη παρέδωκεν εἰς ἡμᾶς ὁ Θεός, πλὴν δώδεκα φυλαὶ εἶσθε ὅλοι· ἂς πάρῃ εἷς ἄνθρωπος ἐξ ἑκάστης φυλῆς ἀπὸ μίαν πέτραν μεγάλην νὰ τὰς βάλετε ἐδῶ εἰς τοὺς πόδας τῶν ἱερέων διὰ νὰ εἶναι σημεῖον παντοτεινὸν ὅταν εὑρεθῇ κανεὶς καὶ σᾶς ἐρωτήσῃ: Τί εἶναι αὐταὶ αἱ πέτραι; νὰ εἴπητε ὅτι ἐδῶ ἐστάθησαν οἱ ἱερεῖς μὲ τὴν Κιβωτὸν καὶ δὲν ἐβράχησαν, ὁ δὲ Ἰορδάνης ἐγύρισεν εἰς τὰ ὀπίσω, ἕως ὅτου ἐπεράσαμεν ὅλοι οἱ Ἑβραῖοι. Νὰ πάρετε δὲ καὶ ἄλλους δώδεκα λίθους ἀπὸ τὸν Ἰορδάνην νὰ τοὺς ἔχετε μαζί σας εἰς τὴν κατοικίαν σας». Ἔκαμαν λοιπὸν οἱ Ἑβραῖοι καθὼς ἐπροστάχθησαν. Αἱ δὲ πέτραι ἐκεῖναι εὑρίσκονται εἰς τὸν Ἰορδάνην ἕως τὴν σήμερον. Πρῶτον λοιπὸν θαῦμα ἔγινεν αὐτὸ εἰς τὸν Ἰορδάνην ποταμόν.

Δεύτερον θαῦμα ἔγινεν, ὅταν ὁ Ἠλίας ὁ Προφήτης ἐπέρασε τὸν Ἰορδάνην μὲ τὸν Ἐλισσαῖον, ὡς εἰς στερεάν, ἔγινε δὲ καὶ αὐτὸ οὕτως. Ὁ Προφήτης Ἠλίας, ὅταν ἔμελλε νὰ ἀναληφθῇ εἶχεν ἕνα μαθητήν, Ἐλισσαῖον τὸ ὄνομα, καὶ λέγει πρὸς αὐτόν· «Κάθου αὐτοῦ, ὅτι ὁ Κύριος μὲ ἔστειλεν εἰς ἄλλον τόπον». Λέγει ὁ Ἐλισσαῖος· «Νὰ μὴ τὸ δώσῃ ὁ Θεὸς νὰ σὲ ἀφήσω, ἀλλ’ ἔρχομαι καὶ ἐγὼ ὅπου ὑπάγεις». Ἐσηκώθησαν λοιπὸν ἀπὸ τὰ Γάλγαλα καὶ ἐπῆγαν εἰς τὴν Βαιθήλ· ἐκεῖ δὲ ἦσαν τέκνα τῶν Προφητῶν, καὶ ἔλεγον εἰς τὸν Ἐλισσαῖον· «Νὰ ἠξεύρῃς, ὅτι ὁ Θεὸς θέλει νὰ πάρῃ τὸν διδάσκαλόν σου Ἠλίαν». Λέγει ὁ Ἐλισσαῖος· «Τὸ ἠξεύρω καὶ ἐγώ, μόνον σιωπᾶτε». Πάλιν εἶπεν ὁ Προφήτης Ἠλίας εἰς τὸν Ἐλισσαῖον· «Κάθου αὐτοῦ, ἕως ὅτου νὰ ὑπάγω παρέκει». Καὶ δὲν ἤθελεν ὁ Ἐλισσαῖος νὰ τὸν ἀφήσῃ, ὅτι ἐφοβεῖτο νὰ μὴ ἀναληφθῇ καὶ δὲν τὸν ἴδῃ. Καὶ ἀπ’ ἐκεῖ ἐσηκώθησαν καὶ ἐπῆγαν εἰς τὴν Ἱεριχώ. Εἶπον δὲ εἰς τὸν Ἐλισσαῖον καὶ ἐκεῖ τὰ τέκνα τῶν Προφητῶν· «Νὰ ἠξεύρῃς, ὅτι ὁ Θεὸς θέλει νὰ πάρῃ τὸν διδάσκαλόν σου τὸν Ἠλίαν». Καὶ εἶπε πάλιν πρὸς αὐτούς· «Τὸ ἠξεύρω καὶ ἐγώ, μόνον σιωπᾶτε». Καὶ πάλιν εἶπε πρὸς αὐτὸν ὁ Ἠλίας· «Κάθου ἐδῶ, ἕως ὅτου νὰ ὑπάγω εἰς τὸν Ἰορδάνην». Λέγει ὁ Ἐλισσαῖος· «Νὰ μὴ τὸ δώσῃ ὁ Θεὸς νὰ σὲ ἀφήσω, ἔρχομαι καὶ ἐγὼ ὅπου ὑπάγεις». Τότε ἐκίνησαν ἀπὸ τὴν Ἱεριχὼ μὲ τὸν Ἐλισσαῖον καὶ μὲ ἄλλους πεντήκοντα ἀνθρώπους, οἵτινες ἦσαν τέκνα τῶν Προφητῶν.


Ὑποσημειώσεις

[1] Ἡ δὲ δύναμις ἐκείνων, οἵτινες κατέπεσον εἰς τὰ καταχθόνια, συνετρίβη μὲ τὴν κάθοδον τοῦ Κυρίου εἰς τὸν Ἅδην μετὰ τὴν σταύρωσιν, ἀφ’ ὅτου ἀναστὰς συνεξανέστησε καὶ ἅπαν τὸ γένος τῶν ἀνθρώπων.