Λόγος εἰς τὰ Ἅγια ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ Τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

καὶ φωνὴ ἠκούσθη ἀπὸ τοὺς οὐρανούς, λέγουσα· «Οὗτός ἐστιν ὁ Υἱός μου ὁ ἀγαπητός, ἐν ᾧ εὐδόκησα». Δηλαδὴ αὐτὸς εἷναι ὁ Υἱός μου ὁ ἀγαπημένος, μὲ τὸν ὁποῖον Υἱόν μου ᾠκονόμησα καὶ ἔκαμα τὴν σωτηρίαν τῶν ἀνθρώπων. Τότε ἐξῆλθεν ὁ Χριστὸς ἀπὸ τὸν ποταμὸν βαπτισμένος.

Οὕτω μᾶς διδάσκουσιν οἱ θεῖοι καὶ ἱεροὶ Εὐαγγελισταὶ ὅτι ἐβαπτίσθη ὁ Χριστός· πλὴν ἔχομεν καὶ εἰς τὴν σημερινὴν ἑορτὴν να ἐξετάσωμεν ζητήματά τινα. Καὶ πρῶτον ζητοῦμεν· Διατί ὁ Χριστὸς ἀναμάρτητος ὢν ἐβαπτίσθη; Δεύτερον· Διατί δὲν ἐβαπτίσθη εἰς ἄλλον ποταμόν, ἀλλὰ εἰς τὸν Ἰορδάνην; Τρίτον· Τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον διατί κατέβη; Τέταρτον· Διατί κατέβη εἰς εἶδος περιστερᾶς; Πέμπτον· Πόσα βαπτίσματα ὑπάρχουν; Ἕκτον· Πόσα ὀνόματα ἔχει τὸ Ἅγιον Βάπτισμα; Ἕβδομον· Τί ὀνομάζεται Πνεῦμα; Ὄγδοον· Τί ὀνομάζεται Φῶς; Ἔνατον· Διατί γίνεται Βάπτισμα μὲ ὓδωρ καὶ Πνεῦμα; Δέκατον· Τί δύναται νὰ χαρίσῃ τὸ Ἅγιον Βάπτισμα εἰς τὸν ἄνθρωπον; Αὐτὰ τὰ δέκα ζητήματα ἔχομεν σήμερον νὰ ἐξετάσωμεν καὶ νὰ ἐπιλύσωμεν, ἀλλὰ ἂν τύχῃ καὶ εἶναι ἄλλα περισσότερα, ἡμεῖς μόνον τὰ ἀναγκαιότερα λέγομεν διότι αὐτὰ τὰ δέκα δύνανται καὶ τὰ ἄλλα νὰ λύσουν.

Σεῖς δέ, ὦ εὐλογημένοι χριστιανοί, ὅσοι προσήλθετε, σήμερον νὰ ἑορτάσητε τὴν πανήγυριν, ὅσοι εἰς τὴν Ἐκκλησίαν συνήχθητε χάριν τῆς ἑορτῆς, ἀνοίξατε τοὺς ὀφθαλμούς σας, ὄχι μόνον τοῦ σώματος, ἀλλὰ καὶ τῆς ψυχῆς, διὰ νὰ ἀντιληφθῆτε σαφῶς τὰ λεγόμενα, ὅτι δὲν εἶναι πράγματα καὶ ὑποθέσεις τοῦ κόσμου, ἀλλὰ περὶ τοῦ μυστηρίου τῆς σωτηρίας τῶν ἀνθρώπων, ἐπειδὴ καὶ ὁ σκοπὸς τῆς ἑορτῆς μας τῆς ἁγίας διὰ τὴν σωτηρίαν τῶν ἀνθρώπων ἔγινε· διότι πόθεν ἄλλοθεν ἐφιλανθρωπεύθη ὁ Θεὸς νὰ σαρκωθῇ; πόθεν κατεδέχθη ὁ ποιητὴς καὶ πλάστης τοῦ κόσμου νὰ καταβῇ σωματικῶς ἐπὶ τῆς γῆς; πόθεν καὶ ἀπὸ ποίαν ἀφορμὴν ὁ βασιλεὺς τῶν αἰώνων καὶ ἄχρονος ἠθέλησε νὰ γεννηθῇ εἰς χρόνον, καὶ νὰ ὀνομασθῇ χρονικός; πόθεν καὶ διὰ ποίαν αἰτίαν ὁ Κύριος, τὸν ὁποῖον ὑμνοῦσι Χερουβίμ, τὸν ὁποῖον δοξολογοῦσι Σεραφίμ, κατεδέχθη νὰ ὀνομασθῇ Σαμαρείτης καὶ δαιμονισμένος; διατί ὑπέμεινεν ὕβρεις, ὀνειδισμούς, καὶ τελευταῖον θάνατον σταυρικόν; Φανερὸν εἶναι ὃτι διὰ τὴν σωτηρίαν τῶν ἀνθρώπων τὰ κατεδέχθη ὅλα, θέλων νὰ σώσῃ τὸν Ἀδὰμ καὶ τοὺς ἐξ Ἀδάμ, θέλων νὰ ἐλευθερώσῃ τὰς ψυχὰς τῶν ἀνθρώπων ἀπὸ τὰς χεῖρας τοῦ μισοκάλου διαβόλου.


Ὑποσημειώσεις

[1] Ἡ δὲ δύναμις ἐκείνων, οἵτινες κατέπεσον εἰς τὰ καταχθόνια, συνετρίβη μὲ τὴν κάθοδον τοῦ Κυρίου εἰς τὸν Ἅδην μετὰ τὴν σταύρωσιν, ἀφ’ ὅτου ἀναστὰς συνεξανέστησε καὶ ἅπαν τὸ γένος τῶν ἀνθρώπων.