Λόγος εἰς τὰ Ἅγια ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ Τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Ἐκ τοῦ τρίτου λόγου τοῦ «Θησαυροῦ Δαμασκηνοῦ» ἄνευ τοῦ προοιμίου, διεσκευασμένος φραστικῶς.
ΕΙΚΟΝΑ
Λε­πτο­μέ­ρει­α τοι­χο­γρα­φί­ας ἐκ τοῦ Πρω­τά­του Ἁ­γί­ου
Ὄ­ρους. Ἔρ­γον Μα­νου­ὴλ Παν­σε­λή­νου, ἔ­τους 1290.

ΜΕΤΑ τὴν Γέννησιν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὃπως ἠκούσατε εἰς τὰ Χριστούγεννα, ὅταν ἐνεπαίχθη ὁ Ἡρῴδης ἀπὸ τοὺς Μάγους, ἔστειλε καὶ κατέσφαξε δεκατέσσαρας χιλιάδας βρέφη μικρὰ ἀπὸ δύο ἐτῶν καὶ κάτω. Μεταξὺ τῶν παιδίων ἐκείνων ἔλαχε καὶ ὁ τίμιος Πρόδρομος βρέφος μικρὸν εἰς τὰς χεῖρας τῆς μητρός του Ἐλισάβετ. Καὶ ὅταν ἔμελλε νὰ τὸν κατασφάξουν, ἐσχίσθη τὸ ὄρος καὶ ἐπέρασεν ἀντίπερα ἡ Ἐλισάβετ μὲ τὸν Πρόδρομον. Ἄγγελος δὲ Κυρίου τὸν ἐπῆρεν εἰς τὴν ἔρημον, καὶ τὸν ἀνέθρεψεν ἐκεῖ, ἕως οὗ ἠνδρώθη, καὶ ἔφθασεν εἰς ἡλικίαν τριάκοντα χρόνων καὶ μηνῶν τριῶν. Ἡ τροφή του δὲν ἦτο εἰς τὴν ἔρημον εἰ μὴ μέλι ἄγριον καὶ βλαστάρια ἀπὸ τῶν δένδρων τῆς ἐρήμου. Λόγος δὲ Θεοῦ ἦλθε καὶ εἶπεν εἰς αὐτὸν νὰ ἀφήσῃ τὴν ἔρημον, καὶ νὰ ὑπάγῃ εἰς τὰ μέρη τῆς Ἰουδαίας καὶ τὰ ἔθνη τῆς Γαλιλαίας νὰ κηρύττῃ μετάνοιαν τὸ δὲ πλῆθος τῶν Ἑβραίων προσήρχοντο καὶ ἐξωμολογοῦντο τὰς ἁμαρτίας των, καὶ ἐβαπτίζοντο εἰς τὸν Ἰορδάνην ὑπ’ αὐτοῦ.

Ἐκεῖ λοιπὸν ἠρώτησᾳν τὸν Πρόδρομον· «Μὴ εἶσαι σὺ ὁ Προφήτης;». Καὶ αὐτὸς εἶπεν· «Ὄχι, δὲν εἶμαι ἐγώ». Διατὶ εἶπε τοῦτο; μήπως δὲν ἦτο Προφήτης; Ναί, Προφήτης ἦτο, ἀλλὰ δὲν τὸν ἠρώτησαν «Μὴ εἶσαι Προφήτης», ἀλλὰ «Μὴ εἶσαι σὺ ὁ Προφήτης;». Ἤτοι, μὴ εἶσαι σὺ ἐκεῖνος, ὅπου εἶπεν ὁ Προφήτης Μωϋσῆς· «Ὅτι Προφήτην ἡμῖν ἀναστήσει Κύριος ὁ Θεὸς ἡμῶν, ἐκ τῶν ἀδελφῶν ἡμῶν». Ἤτοι, ὅτι μέλλει νὰ ἔλθῃ εἷς μέγας Προφήτης ἀπὸ τὸ γένος τῶν Ἑβραίων. Ἐνόμιζον λοιπὸν οἱ Ἑβραῖοι, ὅτι ὁ Πρόδρομος εἶναι ἐκεῖνος ὁ Προφήτης, καὶ διὰ τοῦτο τὸν ἠρώτων. Αὐτὸς δὲ ἀπεκρίθη καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς· «Δὲν εἶμαι ἐγὼ Ἐκεῖνος· μέλλει ὅμως νὰ ἔλθῃ μετὰ ἀπὸ ἐμέ, δὲν εἶμαι δὲ ἐγὼ ἄξιος νὰ λύσω τὸν ἱμάντα τῶν ὑποδημάτων αὐτοῦ, ἤτοι δὲν δύναμαι ἐγὼ νὰ καταλάβω πῶς ἐγεννήθη Ἐκεῖνος. Ἀληθῶς ὑστερώτερα ἐγεννήθη ἀπὸ ἐμέ, ὡς ἄνθρωπος, ἀλλὰ ὡς Θεὸς εἶναι πρωτύτερος ἀπὸ ἐμὲ εἰς τὸν χρόνον τῆς Θεότητος. Ἐγὼ σᾶς βαπτίζω μόνον μὲ ὕδωρ, αὐτὸς ὃμως θέλει σᾶς βαπτίσει μὲ Ἅγιον Πνεῦμα καὶ πῦρ. Αὐτὸς ἔχει εἰς τὴν χεῖρά του τὸ πτύον, καὶ καθαρίζει τὸ ἄχυρον ἀπὸ τὸν σῖτον, ἤτοι καρδιογνώστης εἶναι ὡς Θεός, καὶ γνωρίζει τοὺς ἁμαρτωλοὺς καὶ τοὺς δικαίους, καὶ τοὺς μὲν ἁμαρτωλοὺς καταδικάζει εἰς τὸ πῦρ τὸ αἰώνιον, τοὺς δὲ δικαίους καλεῖ εἰς τὴν Βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν».


Ὑποσημειώσεις

[1] Ἡ δὲ δύναμις ἐκείνων, οἵτινες κατέπεσον εἰς τὰ καταχθόνια, συνετρίβη μὲ τὴν κάθοδον τοῦ Κυρίου εἰς τὸν Ἅδην μετὰ τὴν σταύρωσιν, ἀφ’ ὅτου ἀναστὰς συνεξανέστησε καὶ ἅπαν τὸ γένος τῶν ἀνθρώπων.