Τέταρτον ζήτημα εἶναι· Διατί κατέβη τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον εἰς εἶδος περιστερᾶς; Καὶ λέγομεν εἰς αὐτὸ μίαν ἱστορίαν τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, τὴν ὁποίαν ὅλοι γνωρίζετε καὶ διὰ τοῦτο ἁπλῶς θὰ τὴν ὑπομνήσωμεν. Εἰς τοῦ Νῶε τὸν καιρὸν ἦσαν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι ἄδικοι καὶ ἁμαρτωλοί, καὶ οὐδόλως ἐσέβοντο τὸν Θεὸν οἱ πεπλανημένοι ἐκεῖνοι. Μόνον ὀκτὼ ψυχαὶ ἦσαν εὐσεβεῖς εἰς τὸν κόσμον ὅλον, ὁ Νῶε, ἡ γυνὴ αὐτοῦ, τὰ τρία τέκνα του, ὁ Σήμ, ὁ Χὰμ καὶ ὁ Ἰάφεθ, καὶ αἱ τρεῖς γυναῖκες τῶν υἱῶν του. Ὅθεν ὁ Θεὸς ἐβαρύνθη τὰς ἁμαρτίας τῶν ἀνθρώπων ἐκείνων, καὶ ἠθέλησε νὰ τοὺς καταποντίσῃ. Εἶπε λοιπὸν πρὸς τὸν Νῶε· «Κάμε μίαν κιβωτὸν καὶ εἴσελθε εἰς αὐτὴν σὺ καὶ ἡ γυνή σου, καὶ αἱ γυναῖκες τῶν υἱῶν σου καὶ οἱ υἱοί σου, διότι θέλω καταστρέψει τὸν κόσμον ὅλον». Ἔκαμε λοιπὸν ὁ Νῶε μίαν κιβωτὸν μεγάλην καὶ ἔβαλεν ἐντὸς αὐτῆς τὴν γυναῖκά του καὶ τὴν συνοδείαν του ὅλην, ἐπῆρε δὲ καὶ ἀπὸ πᾶν εἶδος ζῴων δύο ζεύγη ἀπὸ τὰ ἀκάθαρτα, ἀπὸ δὲ τὰ καθαρὰ ἐπῆρεν ἑπτὰ ζεύγη. Ὅταν δὲ εἰσῆλθον εἰς τὴν κιβωτόν, ἔκλεισε τὴν θύραν. Παρευθὺς τότε ὁ Θεὸς ἔβρεξε τεσσαράκοντα ἡμέρας καὶ τεσσαράκοντα νύκτας τόσον, ὥστε ἐπνίγησαν τὰ ζῷα ὅλα, τὰ θηρία καὶ οἱ ἁμαρτωλοὶ ἄνθρωποι. Ἡ δὲ κιβωτὸς ἐκείνη ἔπλεεν ἐπάνω εἰς τὰ ὕδατα, ἕως ὅτου κατήντησεν εἰς ἕνα ὄρος ὀνομαζόμενον Ἀραράτ.

Ὅταν λοιπὸν ἔπαυσεν ἡ μεγάλη βροχή ἔστειλεν ὁ Νῶε ἕνα κόρακα, διὰ νὰ ἴδῃ ἂν ἔπαυσεν ὁ κατακλυσμὸς ἢ ὄχι. Ὁ κόραξ ἐξελθὼν καὶ εὑρὼν τὰ πτώματα τῶν ζῴων καὶ τῶν ἀνθρώπων, δὲν ἐγύρισε νὰ δείξῃ σημεῖόν τι ὅτι ἔπαυσεν ὁ κατακλυσμός. Ἔστειλε τότε ἄλλον ἕνα κόρακα, καὶ οὔτε ἐκεῖνος ἐγύρισεν. Ἀνέμεινε τότε ἑπτὰ ἡμέρας, καὶ στέλλει μίαν περιστεράν, ἡ δὲ περιστερά, ὡς καθαρὰ ποὺ εἶναι, δὲν ἤθελε νὰ καθήσῃ εἰς τὴν λάσπην. Ἔλαβε μόνον ἕνα κλῶνον ἀπὸ ἐλαίαν καὶ ἐπέστρεψε, πάλιν ὀπίσω εἰς τὴν κιβωτόν. Τότε ἐγνώρισεν ὁ Νῶε, ὅτι κατέπαυσεν ὁ κατακλυσμός. Ὅπως λοιπὸν ἐκείνη ἡ περιστερὰ ἔδειξεν ὅτι ἔπαυσεν ὁ κατακλυσμός οὕτω καὶ τὸ Ἅγιον Πνεῦμα, τὸ ὁποῖον ἐφάνη εἰς εἶδος περιστερᾶς ἐπάνω τῆς κεφαλῆς τοῦ Κυρίου, ἔδειξεν, ὅτι ἔπαυσεν ὁ μέγας καὶ πολὺς κατακλυσμὸς τῶν ἁμαρτιῶν τῶν ἀνθρώπων καὶ ὅτι ἐπειδὴ ὁ Χριστός, ὁ ὁποῖος ἐχρίσθη ὑπὸ τοῦ Πατρὸς μὲ τὸ ἔλαιον τῆς ἀγαλλιάσεως, καθὼς τὸ λέγει καὶ ὁ Δαβίδ, βαπτίζεται, οὕτω μέλλουσιν οἱ μὲν δαίμονες, οἱ ἐχθροὶ τοῦ Θεοῦ, νὰ ἀφανισθοῦν ἀπὸ τὸν κατακλυσμόν, ἤτοι τοὺς λόγους τοῦ Κυρίου, οἱ δὲ δίκαιοι νὰ διαφυλαχθοῦν καὶ νὰ ἐλευθερωθοῦν ἀπὸ τὰς ἁμαρτίας των τὰς πολλάς, ὡς ὁ Νῶε ἐσώθη μὲ ὅλον τὸ οἶκόν του ἀπὸ τὸν κατακλυσμὸν μὲ τὴν κιβωτὸν ἐκείνην.