Εἶτα ἐζήτησεν ἄδειαν ἀπὸ τὸν ἐπίτροπον τῆς Ἐκκλησίας, ἵνα ὑπάγῃ εἰς τὸ νοσοκομεῖον καὶ λαβὼν ἄδειαν ἀπῆλθε καὶ ἐμοίρασεν ἐλεημοσύνην. Ἐκεῖθεν ἐξελθών, ἀπήντησε τὸν Ναὸν τῆς Θεοτόκου, τῆς Κεχαριτωμένης καλούμενον, καὶ εἰσελθὼν ἐπλήρωσε καὶ τοῦ ἔψαλαν Παράκλησιν· αὐτὸς δὲ προσκυνήσας καὶ ἀσπασάμενος τὰς ἁγίας εἰκόνας ἀμέσως ἀπῆλθεν εἰς τὸν μεχκιμὲν καὶ ἀναβὰς ἐζήτει τὸν κριτήν. Οὗτος δέ, καλούμενος Μουξούρμπασης, ἠρώτησε τὶ τὸν ἤθελεν. Ὁ δὲ Μάρτυς ἀπεκρίθη· «Ἔχω ἀγωγὴν περί τινος». Ὁ δὲ Μουξούρμπασης τὸν ἠρώτησεν ἄν εἶχε φετφάν· διότι πρῶτον ἔπρεπε νὰ εἶχε λάβει τοῦτον καὶ ἔπειτα νὰ ἀναφερθῇ. Τοῦτο δὲ ὅλον ἔγινε κατὰ θείαν οἰκονομίαν, ὥστε ἡ ὁμολογία τοῦ Μάρτυρος νὰ γίνῃ λαμπρὰ ἔμπροσθεν πολλῶν ἀσεβῶν. Διὰ τοῦτο ηὐδόκησεν ὁ Κύριος καὶ ἀπεβλήθη τὸ πρῶτον· διότι ἀποτυχὼν τοῦ σκοποῦ του, ἦλθεν εἰς τὸν φοῦρνον καὶ λαβὼν μὲ τὴν δεξιάν του τὸν Σταυρόν, τὸν ὁποῖον εἶχε μεθ’ ἑαυτοῦ, ἀκούμβησεν εἰς τὸ μέτωπόν του καὶ ἔκλαυσεν ὥραν ἱκανήν. Συνέκλαιε δὲ καὶ ὁ Χριστιανὸς ἐκεῖνος ἀπὸ συμπάθειαν καὶ τὸν συνεβούλευσε νὰ ὑπάγῃ πάλιν εἰς τὸν μεχκιμέν, πλὴν νὰ μὴ εἴπῃ εἰς τοὺς ἄλλους μηδέν, ἀλλὰ εὐθὺς νὰ σηκώσῃ τὸ παραπέτασμα καὶ νὰ παρασταθῇ ἀμέσως εἰς τὸν ἴδιον τὸν κριτήν.

Κινήσας λοιπόν, ἐποίησεν ὡς ὡδηγήθη καὶ ἀπελθὼν παρρησιάσθη. Ἔτυχε δὲ τότε τὴν ὥραν ἐκείνην καὶ ἦσαν συνηθροισμένοι ὅλοι οἱ ἀγάδες. Ἤρχισε δὲ νὰ λέγῃ οὕτως· «Ἐγὼ πρὸ δεκαπέντε ἐτῶν ἔλαβον μίαν πληγὴν εἰς τοῦτον τὸν τόπον καὶ ἔκτοτε μέχρι τοῦ νῦν περιῆλθον τόπους πολλοὺς καὶ διαφόρους, πλὴν τὴν πληγήν μου νὰ τὴν θεραπεύσω δὲν ἠδυνήθην. Οἱ ἰατροὶ μοὶ εἶπον, ὅτι, ἐὰν δὲν ὑπάγῃς εἰς τὸν τόπον ὅπου ἐπληγώθης, ἡ πληγή σου δὲν θεραπεύεται. Διὰ τοῦτο ἦλθον πάλιν ἐδῶ διὰ νὰ τὴν ἰατρεύσω». Ὁ δὲ καδῆς τὸν ἠρώτησε ποία ἦτο ἡ πληγή του καὶ τί ἐζήτει ἀπὸ αὐτούς. Ὁ Μάρτυς ἀπεκρίθη· «Ἡ πληγή μου εἶναι αὐτή· ἐγὼ μικρὸν παιδίον ὢν, ἀπὸ τὴν ἀγνωσίαν μου ἠρνήθην τὴν πίστιν τὴν Χριστιανικὴν καὶ ὡμολόγησα τὴν ἰδικήν σας· πλὴν ποσῶς δὲν τὴν ἐλάτρευσα, ἀλλὰ πάντοτε χριστιανικῶς διεβίουν, ἐπειδὴ εἰς Χριστιανικοὺς τόπους εὑρισκόμην. Ὅτε ὅμως ἦλθον εἰς ἡλικίαν, ἐγνώρισα τὸ κακὸν ὅπερ ἔκαμα, ἀρνηθεὶς τὴν ἁγίαν μου πίστιν καὶ θεωρῶν αὐτὸ ὡς πληγὴν θανάσιμον τῆς ψυχῆς μου, ἐγύρισα πολλοὺς τόπους διὰ νὰ τὴν ἰατρεύσω μὲ τὴν μετάνοιαν, παρακαλῶν τὸν Χριστὸν καὶ Θεόν μου, τὸν ποιητήν μου καὶ πλάστην, νὰ μοῦ