Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ Ἁγίου Νέου Ὁσιομάρτυρος ΟΝΟΥΦΡΙΟΥ τοῦ ἐν Χίῳ μαρτυρήσαντος κατὰ τὸ ἔτος ͵αωιη’ (1818).

πάθος. Ὡσαύτως καὶ ὁ μιμητὴς τοῦ πάθους αὐτοῦ Ὀνούφριος, τὴν ἑσπέραν τῆς Πέμπτης, προετοιμασθείς, προσηύχετο ὅλην τὴν νύκτα διὰ νὰ παραδοθῇ εἰς τὸν ὑπὲρ τοῦ Χριστοῦ θάνατον καὶ νὰ προσφέρῃ εἰς αὐτὸν θυσίαν τὴν ψυχὴν καὶ τὸ σῶμά του. Καὶ πρῶτον μὲν τοῦ ἐξύρισε τὰ γένεια ὁ γέρων Γρηγόριος καὶ ὅλας τὰς τρίχας τῆς κεφαλῆς του. Εἶτα ἔλαβεν ἅγιον ἔλαιον ἀπὸ ὅλας τὰς κανδήλας τῶν ἁγίων εἰκόνων τῆς Ἐκκλησίας ἐκείνης καὶ ἤλειψε σταυροειδῶς ὅλα τὰ μέλη τοῦ σώματός του, ὅπου ἐχρίσθη ἐν τῷ βαπτίσματι μὲ τὸ ἅγιον Μύρον, ὅλην δὲ τὴν νύκτα ἐκείνην διῆλθον προσευχόμενοι. Μετὰ δὲ τὴν ἀκολουθίαν τοῦ Ὄρθρου προσεκύνησε καὶ ἠσπάσθη λείψανα πολλῶν Ἁγίων, μεταξὺ τῶν ὁποίων ἦσαν καὶ Νέων Μαρτύρων. Ἐζήτησε δὲ καὶ τὸν ἐσταύρωσεν ὁ ἐφημέριος μὲ αὐτὰ ὅλα τὰ λείψανα. Ἔπειτα προσκυνήσας καὶ ἀσπασάμενος τὰς ἁγίας εἰκόνας, ἐκοινώνησε μὲ προηγιασμένον θεῖον ἄρτον καὶ φορέσας τὰ προητοιμασμένα τῶν Ἀγαρηνῶν φορέματα, ἐξῆλθε, σκοτίας ἔτι οὔσης, μὲ ὁδηγὸν (διότι ἄλλοτε εἰς τὴν Χίον δὲν ἦλθεν) ἕως μερικὸν δρόμον καὶ οὓτω μὲ τὴν ἀνατολὴν τοῦ ἡλίου ἐφάνη ὁ τοῦ φωτὸς υἱὸς Ὀνούφριος βαδίζων πρὸς τὴν πόλιν καὶ μηδενὸς γιγνώσκοντος τὶς ἦτο.

Κατὰ τὸ μέσον τῆς ὁδοῦ, εἰς θέσιν καλουμένην Βουνάκι, ἀπήντησε φοῦρνον καὶ ὢν κρυωμένος πολύ, εἰσῆλθε καὶ ἐθερμάνθη καὶ ἐκεῖ εἰς τὸν Χριστιανὸν ἀρτοποιὸν ἐφανέρωσε τὸν σκοπόν του. Ὁ δὲ Χριστιανὸς τοῦ ἔδειξε τὸν τόπον καὶ ἠγόρασεν ὑποδήματα κόκκινα ὁ δὲ πωλητής, Ἀγαρηνὸς ὢν καὶ ἐμίρης, βλέπων καὶ τὸν Ὀνούφριον μὲ τὸ πράσινον σαρίκιον εἰς τὴν κεφαλήν, τοῦ ὡμίλησε φιλικῶς, ὡς νὰ τὸν ἤξευρε καὶ πρότερον· λαβὼν δὲ τὰ ὑποδήματα ἀνεχώρησεν ἐκεῖθεν. Ἄλλος δέ τις Ἀγαρηνὸς εἶπεν εἰς τὸν ὑποδηματοποιὸν ἐμίρην· «Αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος μοῦ φαίνεται νὰ εἶναι τεπτίλι [3] καὶ δὲν εἶναι ἰδικός μας». Ὁ δὲ ἐμίρης ζηλεύσας τοῦ εἶπε: «Σιώπα· κρῖμα· κρῖμα· μὴ σὲ καύσῃ ὁ Θεός· δὲν βλέπεις τὸ πράσινον;». Ο δὲ Μάρτυς ἦλθε πάλιν εἰς τὸν φοῦρνον. Ὁ δὲ καλὸς ἐκεῖνος Χριστιανός, μὲ ἀφορμὴν ὅτι ἐπώλει πλακοῦντας καὶ σιμίτια, περιήρχετο μετ’ αὐτοῦ καὶ τὸν ἐπῆγε καὶ ἐπροσκύνησεν εἰς τὸν Ναὸν τῆς Ἁγίας Ματρώνης τῆς Χιοπολίτιδος. Εἰς ὅλον δὲ τὸν δρόμον ἐμοίραζεν ἐλεημοσύνην.


Ὑποσημειώσεις

[1] Ὁ Ἅγιος οὑτος Μάρτυς Βαρλαὰμ ἑορτάζεται τὴν ιθ’ (19ην) Νοεμβρίου (Βλέπε ἡμέτερος «Μέγας Συναξαριστὴς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας», Τόμος ΙΑ’).

[2] Οἱ ἐνταῦθα ἀναφερόμενο Ἅγιοι τρεῖς Ὁσιομάρτυρες Εὐθύμιος, Ἰγνάτιος καὶ Ἀκάκιος ἑορτάζονται κοινως μὲν τὴν α’ (1ην) Μαΐου, ὅτε καὶ ἡ ἰδιαιτέρα μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἀκακίου, ἰδιαιτέρως δὲ ὁ Ἅγιος Εὐθύμιος τὴν κβ’ (22αν) Μαρτίου καὶ ὁ Ἅγιος Ἰγνάτιος τὴν η’ (8ην) Ὀκτωβρίου. (Βλέπε ἡμέτερος «Μέγας Συναξαριστὴς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας», Τόμοι Ε’, Ϛ’ καὶ Ι’).

[3] Λέξις τουρκικὴ σημαίνουσα: μετημφιεσμένος.

[4] Οἱ Ἅγιοι οὗτοι Νεομάρτυρες Μᾶρκος καὶ Ἀγγελῆς ἐμαρτύρησαν καὶ αὐτοὶ εἰς τὴν Χίον, ὁ μὲν πρῶτος ἐν ἔτει ͵αωα’ (1801) καὶ ἑορτάζεται τῇ ε’ (5ῃ) Ἰουνίου, ὁ δὲ δεύτερος ἐν ἔτει ͵αωιγ’ (1813) Δεκεμβρίου γ’ (3ῃ)· (Βλέπε ἡμέτερος «Μέγας Συναξαριστὴς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας», τόμοι Ϛ’ καὶ ΙΒ’).