Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τοῦ Ἁγίου Νέου Ὁσιομάρτυρος ΟΝΟΥΦΡΙΟΥ τοῦ ἐν Χίῳ μαρτυρήσαντος κατὰ τὸ ἔτος ͵αωιη’ (1818).

Ἔσκαψαν δὲ οἱ κατάρατοι καὶ τὸ αἱματωμένον χῶμα, ὅπου ἔπεσε τὸ μαρτυρικὸν αἷμα καὶ ἐγέμισαν δύο σπυρίδας καὶ ὅλα ὁμοῦ τὰ ἔβαλαν εἰς μίαν λέμβον καὶ οὔτε κἂν Χριστιανοὺς ἀχθοφόρους ἔβαλον νὰ σηκώσωσι τὸ ἅγιον λείψανον, ἀλλὰ Τοῦρκοι τὸ ἐσήκωσαν. Ὁ δὲ διδάσκαλος τῆς πλάνης ἔκραζε μετὰ ζήλου καὶ ἀγανακτήσεως· «Φυλαχθῆτε, φυλαχθῆτε, μὴ τύχῃ καὶ λάβῃ τις ἀπὸ σᾶς τίποτε ἀπὸ ἐπάνω του, διότι ὁ τοιοῦτος, κατὰ παραχώρησιν Θεοῦ, Χριστιανὸς θέλει ἀποθάνει». Καὶ τόσον καλῶς ἐφύλαξαν οἱ ἐπάρατοι τὴν παραγγελίαν του, ὥστε ὄχι μόνον τίποτε δὲν ἔλαβον ἀπὸ ἐπάνω του, ἀλλὰ καὶ τὴν λέμβον εἰς τὴν ὁποίαν ἔθηκαν τὸ ἅγιον λείψανον, ἀφοῦ τὸ ἔρριψαν εἰς τὴν θάλασσαν, τὴν ἔπλυναν, ἵνα μὴ τὴν ἀσπάζωνται οἱ Χριστιανοὶ εἰς τὸν τόπον ὃπου ἔκειτο τὸ ἱερὸν λείψανον.

Ἕως ἐδῶ τελειώνει ἡ διήγησις τοῦ μαρτυρίου. Τί δὲ ἔγινε τὸ ἅγιον λείψανον καὶ ποῦ κατήντησε, κανὲν βέβαιον δὲν ἠξεύρομεν νὰ εἴπωμεν. Μόνον δοξάζομεν τὸν Ἅγιον Θεόν, τὸν ἐν τοῖς Ἁγίοις αὐτοῦ Μάρτυσι δοξαζόμενον καὶ τὸν φίλον αὐτοῦ Ὁσιομάρτυρα Ὀνούφριον τιμῶμεν καὶ ἐτησίως ἑορτάζομεν καὶ πρέσβυν αὐτὸν πρὸς Θεὸν ἔχομεν ἑτοιμότατον, ὑπὲρ ἡμῶν ἀεὶ πρεσβεύοντα.

Οὗτος εἶναι, ὦ εὐσεβεῖς καὶ φιλόχριστοι καὶ φιλομάρτυρες ἀδελφοί, ὁ ἀσκητικὸς βίος τοῦ Ἁγίου Ὁσιομάρτυρος Ὀνουφρίου· αὕτη εἶναι ἡ εὐαγγελικὴ αὐτοῦ πολιτεία· τοῦτο εἶναι τὸ ὑπὲρ Χριστοῦ μαρτύριόν του· τοῦτο εἶναι τὸ μακάριον καὶ δεδοξασμένον τέλος του. Παιδιόθεν, ὡς ἠκούσατε, ἐδόθη εἰς τοὺς ἀγῶνας τῆς ἀρετῆς· μὲ ὅλην τὴν ἀκρίβειαν ἐφύλαξε τοὺς κανόνας τοῦ μοναδικοῦ ἐπαγγέλματος. Ὁ φόβος τοῦ Κυρίου ἦτο ἡ ἀρχὴ τῆς σοφίας του, ἥτις τὸν ἀνεβίβασεν εἰς τὸ ὕψος τῆς θείας ἀγάπης, ἡ δὲ ἀγάπη τὸν ἔφερεν εἰς τὴν τελειότητα καὶ εἰς τὸν ὑπὲρ Χριστοῦ μαρτυρικὸν θάνατον καὶ ὁ θάνατος τὸν ὕψωσεν εἰς τῆς οὐρανίου δόξης τὸ μεγαλεῖον καὶ ὕψος.

Ἂς μακαρίσωμεν λοιπόν, ἂς ἐγκωμιάσωμεν, ἂς δοξάσωμεν γνησίως τὸν Ὁσιομάρτυρα Ὀνούφριον, διὰ νὰ γίνωμεν καὶ ἡμεῖς κατὰ τὴν προαίρεσιν Μάρτυρες καὶ νὰ λάβωμεν τοὺς ἰδίους μισθοὺς παρὰ Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ, ᾧ ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος, τιμὴ καὶ προσκύνησις, σὺν τῷ ἀνάρχῳ Πατρί, καὶ τῷ Παναγίῳ καὶ ζωοποιῷ συνανάρχῳ καὶ συναϊδίῳ Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.


ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ


Ὑποσημειώσεις

[1] Ὁ Ἅγιος οὑτος Μάρτυς Βαρλαὰμ ἑορτάζεται τὴν ιθ’ (19ην) Νοεμβρίου (Βλέπε ἡμέτερος «Μέγας Συναξαριστὴς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας», Τόμος ΙΑ’).

[2] Οἱ ἐνταῦθα ἀναφερόμενο Ἅγιοι τρεῖς Ὁσιομάρτυρες Εὐθύμιος, Ἰγνάτιος καὶ Ἀκάκιος ἑορτάζονται κοινως μὲν τὴν α’ (1ην) Μαΐου, ὅτε καὶ ἡ ἰδιαιτέρα μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἀκακίου, ἰδιαιτέρως δὲ ὁ Ἅγιος Εὐθύμιος τὴν κβ’ (22αν) Μαρτίου καὶ ὁ Ἅγιος Ἰγνάτιος τὴν η’ (8ην) Ὀκτωβρίου. (Βλέπε ἡμέτερος «Μέγας Συναξαριστὴς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας», Τόμοι Ε’, Ϛ’ καὶ Ι’).

[3] Λέξις τουρκικὴ σημαίνουσα: μετημφιεσμένος.

[4] Οἱ Ἅγιοι οὗτοι Νεομάρτυρες Μᾶρκος καὶ Ἀγγελῆς ἐμαρτύρησαν καὶ αὐτοὶ εἰς τὴν Χίον, ὁ μὲν πρῶτος ἐν ἔτει ͵αωα’ (1801) καὶ ἑορτάζεται τῇ ε’ (5ῃ) Ἰουνίου, ὁ δὲ δεύτερος ἐν ἔτει ͵αωιγ’ (1813) Δεκεμβρίου γ’ (3ῃ)· (Βλέπε ἡμέτερος «Μέγας Συναξαριστὴς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας», τόμοι Ϛ’ καὶ ΙΒ’).