ΟΝΟΥΦΡΙΟΣ ὁ Νέος τοῦ Χριστοῦ Ὁσιομάρτυς ὑπῆρξεν ἐξ ἐκείνων οἱ ὁποῖοι κατὰ τοὺς ἐσχάτους τούτους χρόνους ἐκίνησαν διὰ τῆς ἀνδρείας των τὸν θαυμασμὸν παντὸς εὐσεβοῦς Χριστιανοῦ. Πάντοτε βέβαια ἀξιοθαύμαστος ὑπῆρξεν ἡ ἀνδρεία, ἡ μεγαλοψυχία καὶ ἡ καρτερία τῶν Ἁγίων Μαρτύρων καὶ ὁ πρὸς τὸν Χριστὸν διάπυρος ἔρως καὶ ἡ ἀσύγκριτος ἀγάπη των πρὸς αὐτὸν (τίς δὲν τὸ ὁμολογεῖ καὶ παρρησίᾳ δὲν τὸ κηρύττει;), κατ’ ἐξοχὴν ὅμως καὶ κατ’ ἐξαίρετον τρόπον θαυμαστὴ φαίνεται καὶ εἶναι ἡ μεγαλοψυχία καὶ ἡ πρὸς τὸν Χριστὸν θερμοτάτη ἀγάπη τῶν νέων τούτων τοῦ καιροῦ μας ἐνδόξων Μαρτύρων.

Ἀλλὰ διατί τάχα φαίνεται τοιαύτη, ἔξοχος καὶ ἐξαίρετος; Διότι τώρα, εἰς τὰς ἡμέρας τὰς ἰδικάς μας τὰς πονηράς, εἰς τὰς ὁποίας κατὰ τὸ δαβιτικὸν «ἐκλέλοιπεν ὃσιος» ἀπὸ τῆς γῆς καὶ ἐσβέσθη ἡ πρὸς τὸν Χριστὸν ἀγάπη, ἡ ἀρετὴ κατεφρονήθη ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους, ἡ πίστις καὶ ἡ εὐλάβεια ἔλειψε καὶ σχεδὸν κινδυνεύει νὰ χαθῇ ἀπὸ τὸν κόσμον, καθὼς θρηνῶν ποτε ἐβόα ὁ Προφήτης Μιχαίας, λέγων· «Οἴμοι ψυχή, ὅτι ἀπώλετο εὐσεβὴς ἀπὸ τῆς γῆς καὶ ὁ κατορθῶν ἐν ἀνθρώποις οὐκ ἔστι», τώρα, ὅτε ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ εἰς τοὺς ἀνθρώπους δὲν ὑπάρχει, ἀλλὰ πανταχοῦ βασιλεύει ἀσέβεια καὶ ἀδιαφορία πρὸς τὰ θεῖα, ὃτε πᾶσα ἀνομία ἐπλήρωσε τὴν γῆν, κῶμοι καὶ μέθαι καὶ ἀκόλαστοι διασκεδάσεις, ἀθέτησις ἀναιδὴς τῶν ἐκκλησιαστικῶν παραδόσεων, ὓβρεις καὶ βλασφημίαι εἰς τὸν ὕψιστον Θεόν, εἰς τὰς ἐσχάτας ταύτας ἡμέρας, λέγω, καὶ εἰς τοὺς χαλεποὺς τούτους καιρούς, καθ’ οὓς κατὰ τὴν πρὸς Τιμόθεον προφητείαν τοῦ θείου Παύλου «Οἱ ἄνθρωποι ἔγιναν φίλαυτοι, φιλάργυροι, ὑπερήφανοι, βλάσφημοι, φιλήδονοι μᾶλλον ἢ φιλόθεοι» (Τιμ. Β’ γ’ 4) καὶ ὅσα ἄλλα ἀπαριθμεῖ ἐκεῖ ὁ Ἀπόστολος.

Εἰς τοὺς τοιούτους λοιπὸν χαλεποὺς καιρούς, οἱ πανεύφημοι καὶ ἀξιοῢμνητοι οὗτοι Νεομάρτυρες ἐνώπιον τῶν ἀσεβεστάτων καὶ μισοχρίστων τυράννων παρρησιαζόμενοι μὲ φρόνημα ἀκατάπληκτον καὶ μὲ γενναιότητα πανθαύμαστον, ἄλλοι μὲν ἀθλοῦσι διὰ νὰ φυλάξωσι τὴν πρὸς τὸν Χριστὸν πίστιν καὶ ἀγάπην, ἄλλοι δέ, ὅσοι ἀπὸ καμμίαν αἰτίαν ἐξώμοσαν τὸ πανάγιον καὶ προσκυνητὸν αὐτοῦ ὄνομα καὶ τὴν πρὸς αὐτὸν ἀγάπην ἠθέτησαν, ἀθλοῦσι διὰ νὰ μὴ ἀσεβήσωσι καὶ ἄλλοι διὰ νὰ εὐσεβήσωσιν, ὁμολογοῦντες καλῶς τὴν θείαν πίστιν, τὴν ὁποίαν κακῶς ἠρνήθησαν πρότερον. Ἐγίνετο τοῦτο καὶ εἰς τοὺς παλαιοὺς χρόνους, ἀλλ’ ἡ διαφορὰ μεταξὺ τῶν