Οὗτος ὁ θεῖος Ὀνούφριος κατάγεται ἀπὸ τὸν μέγαν Τύρναβον, ἀπὸ χωρίον λεγόμενον Κάμπροβα, Χριστιανῶν γονέων υἱός. Ὁ πατὴρ του ὠνομάζετο Δέτζιο, ὕστερον δὲ διὰ τοῦ ἀγγελικοῦ σχήματος τῶν Μοναχῶν μετωνομάσθη Δανιήλ· ἡ δὲ μήτηρ του ἐκαλεῖτο Ἄννα, ἀμφότεροι πλούσιοι ὄντες καὶ ἐπίσημοι τῆς κώμης ἐκείνης. Γεννήσαντες δὲ τὸν υἱὸν τοῦτον τὸν ὠνόμασαν εἰς τὸ ἅγιον Βάπτισμα Ματθαῖον. Ὅταν δὲ ἔφθασεν εἰς ἡλικίαν δεκτικὴν μαθημάτων, τὸν ἤγαγον εἰς τὸ σχολεῖον καὶ ἐμάνθανε βουλγαρικὰ γράμματα. Ὀκτὼ ἢ ἐννέα χρόνων ὄντα ἔτυχε νὰ τὸν δείρωσιν οἱ γονεῖς του καὶ αὐτὸς λυπημένος εἶπε λόγον ἐνώπιον τῶν ἐκεῖ εὑρεθέντων Τούρκων, ὅτι θέλει νὰ τουρκεύσῃ. Ἂν δὲ οἱ γονεῖς του δὲν ἤθελον προφθάσει μὲ τρόπους ἐπιτηδείους νὰ τὸν ἁρπάσωσιν ἀπὸ αὐτούς, ἤθελον ἐξάπαντος τὸν τουρκεύσει ἐκεῖνοι.
Ἔμεινε λοιπὸν Χριστιανός, καθὼς καὶ πρότερον ἦτο, χωρὶς νὰ κάμῃ πεπαρρησιασμένην ὁμολογίαν τῆς ἀντιχρίστου θρησκείας και χωρὶς νὰ λάβῃ περιτομήν. Πῶς δὲ ἐνόμισαν τὸ πρᾶγμα οἱ γονεῖς του διὰ τὴν ἀτελῆ ἡλικίαν τοῦ παιδὸς καὶ πῶς ἔκριναν τὸ κακόν, ὃπερ ἔκαμε καὶ ἔπαθε καὶ ποίαν διόρθωσιν τοῦ ἔκαμαν, ἀγνοῶ. Ὅταν ὅμως ἦλθεν εἰς ἡλικίαν καὶ διέκρινε τοῦ κόσμου τὰ πράγματα, ἀναχωρήσας ἀπὸ τὴν πατρίδα του ἦλθεν εἰς τὸ Ἅγιον Ὄρος καὶ ἔμεινεν εἰς ἓν Μοναστήριον Σερβικόν, Χιλανδάριον καλούμενον, καὶ ἐκεῖ διατρίψας χρόνους ἱκανούς, ἐκρίθη ἄξιος χειροτονίας καὶ ἐχειροτονήθη Ἱεροδιάκονος. (Ἴσως δὲν ἐξωμολογήθη τὴν τῆς πλάνης ὁμολογίαν ἢ ὁ πνευματικὸς δὲν τὸ ἔκρινε κώλυμα, διότι περιτομὴν δὲν ἔλαβε, διὰ λόγου δὲ μόνον ψιλοῦ εἶπεν, ὅτι ἤθελε νὰ γίνῃ Τοῦρκος). Ἀπὸ Ματθαίου δὲ μετωνομάσθη Μανασσῆς.
Ἐπειδὴ λοιπόν, κατὰ τοὺς θείους Πατέρας, ὅσον ὁ ἄνθρωπος προκόπτει είς την ἀρετήν, τοσοῦτον ταπεινοῦται καὶ τὰ παραμικρά του ἁμαρτήματα ὡς μεγάλα τὰ νομίζει καὶ μετανοεῖ δι’ αὐτά, διὰ τοῦτο καὶ ὁ μακάριος οὗτος Μανασσῆς, προκόπτων εἰς τὴν ἀρετὴν καὶ ἐξετάζων ἀπ’ ἀρχῆς τῆς ζωῆς του τὰς πράξεις του, ἐσυλλογίσθη καὶ τὸ μέγα πτῶμα τῆς διὰ λόγου ἀρνήσεως τοῦ Χριστοῦ, εἰς τὴν ὁποίαν ἐκ παιδικῆς ἀφροσύνης ὑπέπεσε, καὶ τὸ τοῦ καλλινίκου Μάρτυρος Βαρλαὰμ [1] τρόπαιον εἰς νοῦν θέμενος, ὅστις ἐβάσταζε τὰ ἀναμμένα κάρβουνα, τὰ ὁποῖα ἔβαλεν ὁ τύραννος μὲ λιβάνι εἰς τὴν παλάμην του, ἓως οὗ ἐκάη ὅλη, διὰ νὰ ρίψῃ τὸ λιβάνι εἰς τὸν βωμὸν καὶ