ἐξαλείψῃ τὰς ἀνομίας μου, καὶ νὰ μὲ ἀξιώσῃ νὰ γίνω Μοναχὸς δόκιμος». Τοῦ ἀπαντᾷ ὁ Ὅσιος· «Ἐὰν παύσῃς τὰς προτέρας μιαιφονίας καὶ μετανοήσῃς ὁλοψύχως διὰ τὰς κακουργίας καὶ φροντίσῃς διὰ τὴν σωτηρίαν σου, θέλει συγχωρήσει πάσας τὰς ἁμαρτίας σου ὁ Θεός, ὡς ἐλεήμων καὶ εὔσπλαγχνος». Τούτους τοὺς λόγους ὁ πρῴην ληστής, ὡς θεῖον σπόρον εἰς τὴν καρδίαν δεξάμενος, ἀπῆλθεν εἰς τὸ Μοναστήριον καὶ ἔγινε Μοναχὸς δόκιμος συνεργούσης τῆς θείας χάριτος, ὁ δὲ Ὅσιος ἔμεινεν ἐκεῖ εἰς τὸ κελλίον του χρόνους ἑπτὰ σχολάζων εἰς προσευχὰς καὶ νηστείας· ὅθεν τὸν εἶχον όλοι εἰς μεγάλον σεβασμὸν καὶ πολλὴν εὐλάβειαν.
Ἀλλ’ ἐπειδὴ ἔπρεπε νὰ εἶναι τὸ φῶς ἐπὶ τὴν λυχνίαν, κατὰ τὴν τοῦ Σωτῆρος παραγγελίαν καὶ νὰ μὴ κρύπτεται ὑπὸ τὸν μόδιον, ᾠκονόμησεν αὐτὸς ὁ Κύριος καὶ τὸν ἐψήφισαν εἰς τὴν Μονὴν τοῦ Φιλοθέου Ἡγούμενον, χωρὶς νὰ ζητήσῃ αὐτὸς τὴν ἀξίαν, ὁ ταπεινόφρων καὶ μέτριος, ἀλλὰ οἱ ἀδελφοὶ πάντες ἐπῆγαν ἱκετεύοντες αὐτὸν καὶ δεόμενοι, ἵνα λάβῃ τὴν προστασίαν τῆς Ἱερᾶς αὐτῆς Μονῆς, διὰ νὰ μὴ ἐρημώσῃ καὶ ἀφανισθῇ τελείως. Ὅθεν ὁ Ὅσιος, γνωρίσας ὅτι ἦτο θέλημα τοῦ Κυρίου, ἐδέχθη τὴν προστασίαν καὶ ἐγκαταλείπει τὴν ἡσυχίαν διὰ τὴν τῶν ἀδελφῶν σωτηρίαν. Ἦτο δὲ τότε τὸ Μοναστήριον αὐτὸ Βουλγαρικόν, ἔχον τὴν τάξιν τῶν Βουλγάρων, τὴν ὁποίαν εἰς τὴν ἡμετέραν εὐταξίαν ὁ Ὅσιος ἐρρύθμισε καὶ ἐφρόντισε διὰ βιβλία Ἑλληνικὰ καὶ δι’ ὅλα τὰ χρειαζόμενα. Διὰ νὰ τοὺς αὐξήσῃ δὲ τὰ εἰσοδήματα, ἐπῆρε τὸν κόπον καὶ ἀπῆλθεν εἰς Κωνσταντινούπολιν, κατὰ τὴν τάξιν τῶν Μοναστηρίων, νὰ ζητήσῃ βοήθειαν. Ὁ δὲ ἐλεήμων Θεὸς ᾠκονόμησε καὶ τοῦ ἔδωσαν οἱ φιλόχριστοι πολλὰ χρήματα καὶ πολλοὶ αὐτὸν ηὐλαβήθησαν καὶ τὸν ἠκολούθησαν καὶ ἐλθόντες εἰς τὴν Μονὴν ἐκουρεύθησαν. Ὁ δὲ Ὅσιος ἐποίμαινε κατὰ Θεὸν ἅπαντας, προστάσσων νὰ διάγουν ὅλοι εἰς τὰς ἀκολουθίας, καὶ νὰ ἔχουν ἐνδύματα καὶ φαγητὰ κοινοβιάτικα. Ἀλλ’ ἐπειδὴ ἦσαν τινὲς Βούλγαροι κακότροποι, ἐμίσησαν τὸν Ὅσιον, διότι μετήλλαξε τὴν τάξιν αὐτῶν καὶ τοῦ ἔκαμνον καθ’ ἑκάστην σκάνδαλα, ἤθελον δὲ καὶ νὰ τὸν φονεύσουν.
Γνωρίσας λοιπὸν ὁ Ὅσιος τὴν ἐπιβουλὴν αὐτῶν, ἀπεχαιρέτησε τοὺς γνησιωτέρους καὶ ἀνεχώρησεν ἀπ’ ἐκεῖ, παίρνων τινὰς Μοναχοὺς ἐναρέτους εἰς τὴν συνοδείαν του καὶ οἰκονομίᾳ Θεοῦ ἀπῆλθεν εἰς τὴν Σκήτην τῆς Βεροίας, εἰς τὴν ὁποίαν εὑρίσκοντο Μοναχοὶ μόνον εἴκοσιν, εἰς τὴν Μονὴν τοῦ Ὁσίου Ἀντωνίου τοῦ Νέου [5] καὶ ἄλλοι τόσοι εἰς τὴν Παναγίαν καὶ εἰς τὴν Ἁγίαν Τριάδα καὶ εἰς τὸν Πρόδρομον ἄλλοι δέκα.