τόσον, ὥστε ὕβριζε τοὺς θεούς του, ὅτι δὲν ἠδύναντο νὰ θανατώσουν δύο ἐχθρούς των, οἵτινες τοὺς ἐμάχοντο. Ἔπειτα ἠρώτησεν ἀπὸ ποίαν χώραν ἦσαν οἱ Μάρτυρες καὶ μαθὼν ὅτι ἦσαν ἀπὸ τὴν Ἄγκυραν ἔστειλεν αὐτοὺς πάλιν ἐκεῖ, γράφων πρὸς τὸν ἡγεμόνα Λούκιον νὰ τοὺς θανατώσῃ. Οὕτω γνωρίζεται ὁ Κύριος, ὅτι ποιεῖ τὸ θέλημα τῶν δούλων του, ἀποστείλας πάλιν εἰς τὸ ὕστερον τοὺς Ἁγίους εἰς τὴν πατρίδα των, ἀφοῦ ἐπέρασαν τόσους κινδύνους εἰς διαφόρους πόλεις καὶ χώρας, νὰ λάβουν εἰς τὴν ἰδίαν γῆν τὸν ποθούμενον θάνατον. Φεύγοντες λοιπὸν ἀπὸ τὴν Ταρσὸν ἐπῆγαν εἰς τὴν Ἄγκυραν ἀγαλλόμενοι. Ὁ δὲ ἡγεμὼν τοὺς ἐφυλάκισε, προστάξας νὰ δέσουν αὐτοὺς εἰς ξύλον μὲ ἕνα λίθον μεγάλον, νὰ μὴ δύναται κανένας νὰ σαλεύσῃ. Ἔπειτα ἐδοκίμασε πρῶτα μὲ κολακείας νὰ πλανήσῃ τὸν Ἀγαθάγγελον· ἀλλ’ εἰς μάτην ἐκοπίαζεν ὁ ἀνόητος, ὅτι ὁ Ἅγιος τὸν ἤλεγξε μὲ πολλὴν παρρησίαν, ὑβρίζων τὰ εἴδωλα καθὼς ἔπρεπεν· ὅθεν, γνωρίσας ὁ τύραννος τὴν ἀμετάθετον γνώμην τοῦ Ἁγίου, ἐπύρωσε περόνας σιδηρᾶς, ἤτοι καρφία μεγάλα καὶ τὰ ἐνέπηξεν εἰς τὰ ὦτα τοῦ Μάρτυρος καὶ καθὼς ἐπέρασαν εἰς τὸν μυελόν του, τοῦ ἦλθε μεγάλη συσκότισις καὶ καπνὸς ἐξήρχετο ἀπὸ τὸ στόμα καὶ τὴν ρῖνά του. Ὄχι δὲ μόνον ταῦτα τὰ κολαστήρια τοῦ ἔκαμαν οἱ ἀκόλαστοι, ἀλλὰ καὶ τὰς πλευράς του ἔκαιον μὲ λαμπάδας.

Τὰς ὀδύνας ταύτας ὑπομένων γενναίως ὁ ἔνδοξος, Ἀγαθάγγελος ἐπεκαλεῖτο τὸν Κύριον εἰς βοήθειαν λέγων· «Δέσποτα Ἰησοῦ Χριστέ, μὴ μὲ στερήσῃς τῆς μακαρίας ἐκείνης τῶν ἀθανάτων ἀγαθῶν ἀπολαύσεως, ἀλλὰ δυνάμωσόν με νὰ τελειώσω τὸν δρόμον τῆς ὁμολογίας σου, νὰ μὲ συναριθμήσῃς μὲ τὸν δοῦλόν σου Κλήμεντα καὶ τοὺς ἄλλους σου Μάρτυρας, ὅτι ἔλειψεν ἡ δύναμίς μου καὶ μόνον εἰς σὲ ἡ ψυχή μου ἤλπισε». Ταῦτα ὁ Ἅγιος ηὔχετο, ὁ δὲ Θεὸς ἐπήκουσεν αὐτοῦ τὴν δέησιν καὶ ἔδωκεν ὁ ἡγεμὼν κατ’ αὐτοῦ τὴν τελευταίαν ἀπόφασιν, γνωρίσας ὅτι δὲν ἠδύνατο νὰ τὸν διαστρέψῃ. Λοιπὸν τὸν ἐπῆγαν εἰς ἕνα τόπον, Κρυπτὸν καλούμενον, καὶ ἔκοψαν τὴν τιμίαν αὐτοῦ κεφαλὴν τῇ ε’ (5ῃ) τοῦ Νοεμβρίου μηνός· ἡ δὲ μακαρία ψυχή του ἀπῆλθεν εἰς τὴν οὐράνιον ἀπόλαυσιν νὰ συναγάλλεται μετὰ τῶν Ἁγίων Ἀγγέλων αἰώνια. Ἡ δὲ θεοφιλὴς καὶ θεόσοφος Σοφία, ὅταν εἶδε τὸν Ἅγιον τελειωθέντα, ἐχάρη καὶ λαβοῦσα τὸ Ἅγιόν του λείψανον τὸ ἐναπέθεσεν εἰς τόπον ἀπόκρυφον μὲ πολλὴν εὐλάβειαν.