Εἰς τοὺς δεκαὲξ χρόνους τῆς βασιλείας Ζήνωνος ἐνεδύθην, τὸ ἅγιον σχῆμα καὶ πηγαίνων εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα προσεκύνησα τοὺς Ἁγίους Τόπους, ἔνθα εὑρὼν τὸν ἡσυχαστὴν Ἰωάννην, τὸν συνεβουλεύθην ποῦ νὰ ὑπάγω, νὰ εὕρω τὴν σωτηρίαν τῆς ψυχῆς μου, ὅστις μὲ ἔστειλεν εἰς τὴν Μονὴν τοῦ Μεγάλου Εὐθυμίου. Ἦτο δὲ τότε Ἡγούμενος ὁ ρηθεὶς Λεόντιος, ὅστις μὲ ὑπεδέχθη μετὰ χαρᾶς· καθὼς λοιπὸν εὑρισκόμην ἐκεῖ εἶδα Μοναχόν τινα, τὸ γένος Κίλικα, Παῦλον ὀνομαζόμενον, ὅστις εἶχε δαιμόνιον. Ἦτο δὲ ἀπὸ τὴν Μονὴν τοῦ Μαρτυρίου καὶ τὸν ἔφεραν οἱ συγγενεῖς του εἰς τὸν τάφον τοῦ Ἁγίου Εὐθυμίου, ὁ ὁποῖος τοῦ ἐφάνη παρευθὺς τὸ μεσονύκτιον καὶ ἐδίωξε τὸν δαίμονα. Ὁ Μοναχὸς δέ, ὑγιὴς γενόμενος, ἦλθεν εἰς τὸν ὄρθρον καὶ ἐψάλαμεν μαζὶ τὴν ἀκολουθίαν. Ταῦτα μαθόντες οἱ Μοναχοὶ τοῦ Μαρτυρίου ἦλθον νὰ τὸν πάρουν, διότι ἐκουρεύθη εἰς τὸ Μοναστήριον αὐτῶν. Ἀλλ’ αὐτὸς ὡς εὐγνώμων δὲν ἀνεχώρησε ποσῶς ἀπὸ τὸ Κοινόβιον τοῦ Ἁγίου, ἀλλὰ ὑπηρέτει μὲ προθυμίαν ὅλους μας. Ἀκούσατε δὲ καὶ ἄλλο παρόμοιον.
Μακρὰν ἀπὸ τὸ Κοινόβιον δύο στάδια εἴχομεν δύο δεξαμενάς, τὰς ὁποίας ᾠκοδόμησεν ὁ Ἅγιος, καὶ τὴν μὲν μίαν ἔδωκεν εἰς τοὺς Ἀγαρηνούς, τοὺς ὁποίους ἐβάπτισε, διὰ νὰ παίρνουν ὕδωρ ἀπ’ αὐτὴν νὰ πορεύωνται, τὴν δὲ ἑτέραν εἴχομεν ἡμεῖς καὶ τὴν ἐκλειδώναμεν τὸ θέρος, ὅτε ἦτο ὀλίγον τὸ ὕδωρ. Καιρὸν δέ τινα ἐπῆγέ τις τῶν βαρβάρων νὰ ποτίσῃ τὰς καμήλους του καὶ εὑρίσκων τὴν δεξαμενὴν κεκλεισμένην ἐθυμώθη καὶ ἔθραυσε δι’ ἑνὸς λίθου τὴν θύραν αὐτῆς, παρευθὺς δὲ ἐδαιμονίσθη καὶ πεσὼν ἤφριζε τὸ στόμα κατὰ γῆς κυλιόμενος. Μετὰ καιρὸν ἔφερε τὸν βάρβαρον ἐκεῖνον εἰς τὸ Μοναστήριον Χριστιανός τις Θαλάβας ὀνόματι, ὅστις μᾶς ἀνέφερε τὴν ὑπόθεσιν· ὅθεν ἐγὼ ἐλυπήθην τὸν βάρβαρον καὶ τὸν ἐπήγαμεν βασταζόμενον εἰς τὸν τάφον τοῦ Ἁγίου, διότι αὐτὸς ὅστις τὸν ἐπαίδευσε διὰ τὴν θρασύτητά του, αὐτὸς ἠδύνατο πάλιν νὰ τοῦ δώσῃ διὰ φιλανθρωπίαν τὴν θεραπείαν, καθὼς καὶ ἐγένετο, μάλιστα δὲ καὶ περισσότερον ἀπὸ ὅσον ἐζήτει ἀπέλαβε. Διότι ὄχι μόνον ἐθεραπεύθη κατὰ τὸ σῶμα, ἀλλὰ καὶ τὴν ψυχὴν φωτισθεὶς ἀπὸ θείαν ἔλλαμψιν ἔλαβε τὸ Ἅγιον Βάπτισμα. Ἀλλὰ καὶ τὴν ἀνεψιὰν τοῦ ρηθέντος Θαλάβα ἐθεράπευσεν ἀπὸ τὸ ἀκάθαρτον δαιμόνιον, ὡς τὴν ἔφεραν ἀπὸ τοῦ Λαζαρίου καὶ ἔπιεν ὀλίγον ἁγίασμα· ἕτερος δέ τις υἱὸς Ἀγαρηνοῦ Ἀργὼβ ἐφύλαττε πρόβατα καὶ εἰσελθὼν εἰς αὐτὸν χαλεπώτατον δαιμόνιον, ἐβασάνιζεν αὐτὸν καὶ περιέστρεφεν ὄχι μόνον τὰς φρένας του, ἀλλὰ καὶ τοὺς ὀφθαλμοὺς καὶ τὸ πρόσωπον· φέροντες δὲ καὶ αὐτὸν εἰς τὸν τάφον τοῦ Ἁγίου Εὐθυμίου, ἐθεραπεύθη εἰς ὀλίγον διάστημα.