βασιλέως τρεῖς ἄρτους κριθίνους ἀπὸ ἐκείνους τοὺς ὁποίους ἔτρωγεν ὁ Ἅγιος. Δεχθεὶς ὁ βασιλεὺς τὸ δώρημα, διέταξε τοὺς ὑπηρέτας νὰ ἀνταμείψωσι τὴν δωρεὰν καὶ νὰ δώσουν χόρτον ἐκ τοῦ λειβαδίου. Βλέπων δὲ ὁ Ἅγιος τὴν καταφρόνησιν ταύτην εἶπεν εἰς τὸν βασιλέα· «Ἡμεῖς μέν, ὦ βασιλεῦ, ἀπὸ ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον τρώγομεν, καθὼς ἐζήτησας, προσεφέραμεν· ἡ δὲ βασιλεία σου, ὡς ἁρμόζει, μᾶς ἀντήμειψε τὴν δωρεὰν ἀπὸ ἐκεῖνο ποὺ τρώγεις». Ταῦτα ἀκούσας ὁ βασιλεὺς ἐθυμώθη πολὺ καὶ λέγει πρὸς τὸν Ἅγιον· «Τώρα δέξου τὴν δωρεὰν ταύτην καὶ ὅταν ἐπιστρέψω ἀπὸ τὴν Περσίαν νικητής, τότε, τὴν μὲν πόλιν σου θὰ κατακαύσω, τὸν δὲ ὑπὸ σοῦ ἀπατώμενον μωρὸν λαὸν θὰ αἰχμαλωτίσω, διότι τοὺς θεοὺς τοὺς ὁποίους ἐγὼ προσκυνῶ αὐτοὶ ἀτιμάζουσι, σὺ δὲ θέλεις λάβει τὴν πρέπουσαν ἀμοιβήν». Οὕτως ἀπειλήσας ὁ ἀσεβὴς βασιλεὺς Ἰουλιανός, ἀπῆλθεν εἰς τὴν Περσίαν.

Ἐπιστρέψας ὁ Ἅγιος εἰς τὴν πόλιν ἐκάλεσεν ἅπαν τὸ πλῆθος τοῦ λαοῦ καὶ ἀφοῦ ἀνήγγειλε τὰς ἀπειλὰς τοῦ βασιλέως, συνεβούλευσεν αὐτοὺς εἰπών· «Μὴ λυπηθῆτε, ἀδελφοί μου Χριστιανοί, τα χρήματά σας, μόνον φροντίσατε διὰ τὴν ζωήν σας, φέρετε δὲ ὅ,τι χρήματα ἔχετε νὰ τὰ συνάξωμεν εἰς ἕνα τόπον καὶ ὅταν ἀκούσωμεν, ὅτι ἐπιστρέφει ὁ βασιλεὺς τὰ ρίπτομεν σωροὺς εἰς τὸν δρόμον, ἵνα, βλέπων ταῦτα, ὡς φιλοχρήματος ὅπου εἶναι, εἰρηνεύσῃ καὶ δὲν πράξῃ καθ’ ἡμῶν ὡς σκέπτεται». Ἀπελθόντες λοιπὸν οἱ Χριστιανοὶ ἔκαμαν ὡς προσέταξεν ὁ Ἅγιος καὶ ἔφεραν πλοῦτον ἄπειρον, χρυσόν, ἄργυρον καὶ πολυτίμους λίθους· ὁ δὲ Ἅγιος, ἀποδεχθεὶς τὴν προαίρεσιν αὐτῶν, ἐτοποθέτησε ταῦτα ἐν τῷ Σκευοφυλακείῳ ἐπιγράψας ἑκάστου τὸ ὄνομα, διὰ νὰ φυλάττωνται, ἓως ὅτου πληροφορηθῶσι τὴν ἐπιστροφὴν τοῦ βασιλέως.

Ὅταν ἔμαθεν ὁ Ἅγιος, ὅτι ἐπιστρέφει ὁ βασιλεύς, συνάξας τὸ πλῆθος τῶν Χριστιανῶν σὺν γυναιξὶ καὶ τέκνοις, προσέταξεν αὐτοὺς νὰ νηστεύσωσιν ἡμέρας τρεῖς· κατόπιν, παραλαβὼν αὐτούς, ἀνῆλθεν εἰς τὸ ὄρος τῆς Καισαρείας τὸ ὀνομαζόμενον Δίδυμον, διότι ἔχει δύο κορυφάς, εἰς τὸ ὁποῖον ἦτο καὶ Ναὸς τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου. Εἰς τὸν Ναὸν αὐτὸν δεόμενοι καὶ παρακαλοῦντες οἱ Χριστιανοὶ μετὰ συντετριμμένης καρδίας τὸν μόνον εὔσπλαγχνον Θεὸν καὶ τὴν Ὑπέραγνον Μητέρα Αὐτοῦ, ὅπως μεταλάξῃ τὴν βουλὴν τοῦ ἀσεβεστάτου βασιλέως, εἶδεν ὁ Ἅγιος, ἱστάμενος μετὰ τοῦ λαοῦ εἰς προσευχήν, πλῆθος στρατιᾶς οὐρανίου κύκλωθεν τοῦ ὄρους, ἐν μέσῳ δὲ αὐτῶν ἔβλεπε γυναῖκα τινὰ καθημένην ἐπὶ θρόνου μετὰ δόξης πολλῆς, ἡ ὁποία εἶπε, πρὸς τοὺς περιεστῶτας Ἀγγέλους· «Καλέσατέ μου τὸν Μερκούριον, ὅπως μεταβῇ καὶ φονεύσῃ τὸν ἐχθρὸν τοῦ Υἱοῦ μου Ἰουλιανόν».