εἶναι καθὼς τὸν εἶδον». Ταῦτα, τὰ ὁποῖα ἔλεγεν ὁ Ὅσιος Ἐφραίμ, ἐπληροφορήθη ὁ Ἅγιος ἐκ Πνεύματος Ἁγίου καὶ ἀφοῦ ἐκάλεσεν ἕνα Διάκονον, εἶπεν εἰς αὐτόν· «Πήγαινε εἰς τὴν δυτικὴν θύραν τῆς Ἐκκλησίας καὶ θέλεις ἴδει δύο Μοναχοὺς ἱσταμένους ἐκεῖ, τὸν ἓνα ἀγένειον, ὑψηλὸν καὶ λεπτόσαρκον, τὸν δὲ ἄλλον μὲ μαύρην γενειάδα. Εἰπὲ λοιπὸν εἰς τὸν ἀγένειον· «Νὰ ἔλθῃς εἰς τὸ Ἅγιον Βῆμα, διότι σὲ καλεῖ ὁ πατήρ σου, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος».

Ἀπελθὼν ὅθεν ὁ Διάκονος καὶ μετὰ βίας διασχίσας τὸ πλῆθος, εἶπε πρὸς τὸν Ὅσιον Ἐφραὶμ τοὺς λόγους τοῦ Ἁγίου. Ἐκεῖνος δέ, διὰ τοῦ διερμηνέως, ἀπεκρίθη· «Ἐπλανήθης, ἀδελφέ, διότι ἡμεῖς εἴμεθα ξένοι καὶ ἄγνωστοι. Πῶς λοιπὸν μᾶς γνωρίζει ὁ Ἀρχιεπίσκοπος;». Ὡς δὲ ἐπέστρεψεν ὁ Διάκονος καὶ ἀνέφερεν εἰς τὸν Ἅγιον τοὺς λόγους τούτους τοῦ Ὁσίου Ἐφραίμ, πάλιν ὁ Ἅγιος ἀπέστειλεν αὐτόν, εἰπών· «Πήγαινε καὶ εἰπέ· «Κύριε Ἐφραίμ, ἐλθὲ εἰς τὸ Ἅγιον Βῆμα, διότι σὲ καλεῖ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος». Μεταβὰς λοιπὸν ἐκ δευτέρου ὁ Διάκονος, ἀφοῦ ἠσπάσθη τὰ ἄκρα τῶν ποδῶν αὐτοῦ, εἶπεν εἰς τὸν Ὅσιον τοὺς λόγους τοῦ Ἁγίου. Τότε ὁ Ὅσιος Ἐφραὶμ προσέφερε μετάνοιαν εἰς τὸν Διάκονον, εἰπών· «Ἀληθῶς στήλη πυρὸς εἶναι ὁ Μέγας Βασίλειος, ἀλλὰ παρακαλῶ τοῦτον, ἵνα ὁμιλήσωμεν μετ’ αὐτοῦ κατὰ μόνας ἐν τῷ σκευοφυλακείῳ». Ὅτε δὲ ἐτελείωσεν ἡ θεία Λειτουργία, προσεκάλεσεν ὁ Ἅγιος τὸν Ὅσιον Ἐφραὶμ καὶ ἀφοῦ ἠσπάσθη τοῦτον, συνωμίλησε μετ’ αὐτοῦ διὰ πνευματικὰ καὶ θεῖα νοήματα καὶ παρεκάλεσε τοῦτον, ἐὰν ἔχῃ ζήτημά τι κεκρυμμένον ἐν τῇ καρδίᾳ του, νὰ τοῦ τὸ εἴπῃ.

Τότε ὁ Ὅσιος Ἐφραὶμ εἶπε διὰ τοῦ διερμηνέως· «Μίαν χάριν ζητῶ ἀπὸ τὴν ἀρχιερωσύνην σου, δοῦλε τοῦ Θεοῦ». «Ὅ,τι ἐπιθυμεῖς, ζήτησον», εἶπεν ὁ Ἅγιος, διότι πολλὰ σοῦ ὀφείλω, διὰ τὸν κόπον, τὸν ὁποῖον κατέβαλες διὰ τὴν ἐμὴν ταπεινότητα». Εἶπε τότε ὁ Ὅσιος Ἐφραίμ. «Γνωρίζω, Δέσποτα Ἅγιε, ὅτι ἐὰν παρακαλέσῃς, διά τι τὸν Θεόν, σοὶ τὸ προσφέρει. Ἐπιθυμῶ λοιπὸν νὰ παρακαλέσῃς ὅπως λαλήσω Ἑλληνιστί, διότι καθόλου δὲν γνωρίζω τὴν γλῶσσαν ταύτην τὴν ἰδικήν σας». Ἀπεκρίθη ὁ Ἅγιος· «Ὑπὲρ τὴν δύναμίν μου εἶναι τὸ αἴτημά σου, πάτερ Ἅγιε καὶ τῆς ἐρήμου καθηγητά. Ἀλλ’ ἐπειδὴ ἐζήτησες τοῦτο μετὰ πίστεως, ἂς δεηθῶμεν τοῦ Θεοῦ ἀμφότεροι καὶ εἶναι εἰς Ἐκεῖνον δυνατὸν νὰ πραγματοποιήσῃ τὴν ἐπιθυμίαν σου. Διότι, καθὼς λέγει ὁ Προφήτης Δαβίδ, θέλημα τῶν φοβουμένων Αὐτὸν ποιήσει καὶ τῆς δεήσεως αὐτῶν εἰσακούσεται καὶ σώσει αὐτούς». Ἀφοῦ δὲ εἶπε ταῦτα ὁ Ἅγιος ἐστάθη, ὁμοῦ μετὰ τοῦ Ὁσίου Ἐφραίμ, ἐπὶ ὥραν πολλήν. Ὡς δὲ ἐτελείωσαν τὴν προσευχήν των, εἶπεν ὁ Ἅγιος μεγαλοφώνως· «Ἡ χάρις τοῦ Παναγίου Πνεύματος ἔστω μετὰ