πρὸς αὐτὸν καὶ ἠρώτησε· «Πῶς ἔχεις, τέκνον;». Ἀπεκρίθη ὁ νέος· «Διὰ τῶν ἁγίων εὐχῶν σου, καλῶς· διότι τώρα δὲν βλέπω τοὺς δαίμονας ὀφθαλμοφανῶς, μόνον τὰς φωνὰς καὶ τὰς ἀπειλάς των ἀκούω ἐκ τοῦ μακρόθεν». Καὶ πάλιν ὁ Ἅγιος, ἀφοῦ ἔδωσεν εἰς αὐτὸν τροφὴν καὶ προσηυχήθη, ἔκλεισε τὴν θύραν καὶ ἀνεχώρησεν.

Ὅτε δὲ συνεπληρώθησαν τεσσαράκονται ἡμέραι, μετέβη πάλιν ὁ Ἅγιος καὶ ἠρώτησε· «Πῶς ἔχεις, τέκνον;». Ἀπεκρίθη τότε ἐκεῖνος. «Μὲ τὴν εὐχήν σου, πολὺ καλῶς, Ἅγιε δέσποτα. Τώρα οὔτε τὴν κακὴν σκιὰν τῶν δαιμόνων βλέπω, οὔτε τὰς φωνάς των ἀκούω. Μάλιστα δὲ ταύτην τὴν νύκτα εἶδον ὅραμα, ὅτι ἐπάλαισες δι’ ἐμὲ μετὰ τοῦ διαβόλου καὶ ἐνίκησες». Εὐθὺς τότε ὁ Ἅγιος, ἀποστείλας τοὺς ἐπὶ τῆς εὐταξίας, παρήγγειλεν εἰς πάντας τοὺς κληρικοὺς καὶ Χριστιανοὺς νὰ συναθροισθῶσιν εἰς τὴν Ἐκκλησίαν. Ὡς δὲ οὗτοι συνηθροίσθησαν, εἶπε πρὸς αὐτούς· «Τέκνα μου ἀγαπητά, ἂς εὐχαριστήσωμεν ἃπαντες τὸν Κύριον, διότι εὑρέθη τὸ ἀπολωλὸς πρόβατον. Ἀλλὰ πρέπον εἶναι νὰ κοπιάσωμεν καὶ ἡμεῖς, διὰ τὴν ἀγάπην τοῦ Χριστοῦ, κάμνοντες ἀγρυπνίαν κατὰ τὴν νύκτα ταύτην, ὅπως ἐλεήσῃ τὸ πλάσμα τῶν χειρῶν Αὐτοῦ». Ποιήσαντες λοιπὸν ἀγρυπνίαν μετὰ ψαλμῶν καὶ θερμῶν δακρύων ἐδέοντο τοῦ Θεοῦ καθ’ ὅλην τὴν νύκτα. Κατὰ δὲ τὴν τρίτην ὥραν τῆς ἡμέρας εἰσῆλθεν ἵνα λειτουργήσῃ.

Ἐνῷ δὲ ἐτέλει ὁ Ἅγιος τὴν θείαν λειτουργίαν, ἦλθον ἐκεῖ οἱ δαίμονες, ἵνα ἁρπάσωσι τὸν νέον. Ἐκεῖνος τότε, φοβηθείς, ἦλθε πρὸς τὸν Ἅγιον καὶ κρατούμενος ἀπ’ αὐτοῦ ἔκραζεν· «Ἐλέησόν με, δοῦλε τοῦ Θεοῦ, ἐλέησόν με, διότι ἦλθον οἱ δαίμονες καὶ θέλουν νὰ μὲ ἁρπάσουν». Εἶπε τότε ὁ Ἅγιος πρὸς τοὺς δαίμονας· «Ἀναίσχυντοι καὶ μιαροί, δὲν σᾶς ἀρκεῖ ἡ ἰδική σας ἀπώλεια, ἀλλ’ ἤλθετε εἰς τὸν Ναὸν τοῦ Θεοῦ νὰ ἁρπάσετε καὶ τοῦτον;». Ἀπεκρίθη τότε εἰς τῶν δαιμόνων· «Ἀδικεῖς με, Βασίλειε. Ἐγὼ δὲν μετέβην πρὸς αὐτόν, ἀλλ’ αὐτός, μὲ τὴν θέλησίν του, ἦλθε πρὸς ἐμὲ καὶ ἠρνήθη τὴν πίστιν του. Ἰδοὺ ἡ ἔγγραφος αὐτοῦ ὁμολογία». Ἀλλ’ ὁ Ἅγιος εἶπεν· «Εὐλογητὸς Κύριος ὁ Θεός μου, τὸ πλῆθος τοῦτο δὲν θέλει καταβιβάσει τὰς χεῖρας αὐτοῦ, ἂν σὺ δὲν ἀποδώσῃς τὸ ἔγγραφον». Καὶ στραφεὶς πρὸς τοὺς ἐκκλησιαζομένους εἶπεν· «Ἀνεγείρατε τὰς χεῖρας πρὸς τὸν οὐρανὸν καὶ ἀναφωνήσατε μετὰ δακρύων τό, Κύριε ἐλέησον». Ἱσταμένου δὲ τοῦ λαοῦ, ὡς ὁ Ἅγιος ἐπρόσταξε ναὶ ἀναφωνοῦντος ἐπὶ ὥρας πολλὰς «Κύριε ἐλέησον», ἰδοὺ τὸ ἔγγραφον τοῦ νέου ἐκείνου, ἐπὶ τοῦ ἀέρος φερόμενον, ἦλθε καὶ ἐτέθη ἐπὶ τῶν χειρῶν τοῦ Ἁγίου. Δεχθεὶς δὲ τοῦτο ὁ Ἅγιος καὶ εὐχαριστήσας τὸν Θεόν, εἶπε πρὸς τὸν νέον· «Ἀναγνωρίζεις τὸ