Ἐκκλησίαν μετέβαινεν οὔτε τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων μετέλαβεν οὔτε τὸ σημεῖον τοῦ σταυροῦ ἔκαμνεν. Ἰδόντες τοῦτο Χριστιανοί τινες γείτονες εἶπον πρὸς τὴν γυναῖκα· «Γνώριζε, καλά, ὅτι ὁ σύζυγός σου δὲν εἶναι Χριστιανός». Μίαν λοιπὸν ἡμέραν εἶπεν αὕτη εἰς τὸν σύζυγόν της· «Ἔχω τὴν ὑποψίαν, ὅτι δὲν εἶσαι Χριστιανός, ἐπειδὴ παρῆλθον τόσαι Κυριακαὶ καὶ τόσαι Δεσποτικαὶ ἑορταὶ καὶ ποτὲ δὲν μετέβης εἰς τὴν Ἐκκλησίαν, οὔτε διὰ νὰ προσκυνήσῃς, οὔτε διὰ νὰ κοινωνήσῃς, οὔτε νὰ κάμῃς τὸν σταυρόν σου. Ἐγὼ ὅμως νομίζουσα ὅτι εἶσαι Χριστιανός, σὲ ὑπανδρεύθην. Ἂν λοιπὸν δὲν δεχθῇς νὰ μεταβῶμεν ὁμοῦ εἰς τὴν Ἐκκλησίαν, θέλω σὲ ἀποχωρισθῆ».

Τότε, ὡς εἶδεν ὁ ταλαίπωρος ἐκεῖνος, ὅτι δὲν δύναται πλέον νὰ ἀποκρύψῃ ἐκεῖνο τὸ ὁποῖον ἔπραξεν, εἶπεν εἰς αὐτήν. «Ἐγώ, διὰ τὴν πρὸς σὲ ἀγάπην, ἠρνήθην τὸν Χριστὸν ἐγγράφως. Δὲν δύναμαι λοιπὸν νὰ εἰσέλθω εἰς τὴν Ἐκκλησίαν τῶν Χριστιανῶν, οὔτε νὰ κοινωνήσω». Ὡς ἤκουσε ταῦτα ἡ δυστυχὴς ἐκείνη γυνή, ἔκλαυσεν, ἐθρήνει καὶ ἐτύπτετο διὰ τὴν συμφοράν, ἥτις συνέβη εἰς αὐτήν. Ἔσπευσεν ὅθεν εἰς τὸν Ἅγιον Βασίλειον καὶ διηγήθη πρὸς αὐτὸν τὴν ὑπόθεσιν. Τότε ὁ Ἅγιος ἐκάλεσε τὸν νέον ναὶ τὸν ἠρώτησε περὶ τῶν συμβάντων, ἐκεῖνος δὲ μετὰ δακρύων ἐξωμολογήθη ὅλην τὴν ἀλήθειαν. Τότε ὁ Ἅγιος ἠρώτησε τὸν νέον· «Θέλεις νὰ μετανοήσῃς;». «Θέλω, Ἅγιε δέσποτα», ἀπήντησεν ὁ νέος, «ἀλλὰ δὲν δύναμαι, διότι ἠρνήθην ἐγγράφως τὴν πίστιν μου». «Ἄκουσόν με εἰς ὅ,τι σοῦ εἰπῶ», εἶπεν ὁ Ἅγιος. «Μὴ σὲ μέλει διὰ τὴν ἔγγραφόν σου ὁμολογίαν, διότι ἡ μετάνοια καὶ αὐτὴν ἀκόμη δύναται νὰ καταστήσῃ ἄχρηστον». «Εἰς τὸν λαιμόν σου κρέμαται ἡ ψυχή μου, Ἅγιε δέσποτα, εἶπεν ὁ νέος. Ὅ,τι προστάξῃς, θέλω πράξει». Τότε ὁ Ἅγιος ἔκλεισε τὸν νέον ἐντὸς τοῦ κελλίου καὶ εἶπεν εἰς αὐτόν· «Μεῖνε ἐδῶ καὶ προσεύχου, νηστεύων ἐπὶ τρεῖς ἡμέρας, κατόπιν δὲ θέλω ἔλθει ἐγὼ νὰ σὲ ἴδω».

Ὁ δὲ Ἅγιος κατὰ μόνας προσηύχετο καὶ ἐδέετο νηστεύων διὰ τὴν σωτηρίαν ἐκείνου. Μετὰ δὲ τὴν τρίτην ἡμέραν ἦλθεν ὁ Ἅγιος καὶ ἠρώτησεν αὐτόν· «Πῶς διάγεις, τέκνον μου;». Ἀπεκρίθη ὁ νέος· «εἰς μεγάλην ἀνάγκην εὑρίσκομαι, Ἅγιε τοῦ Θεοῦ, διότι δὲν δύναμαι νὰ ὑπομένω τὰς φωνὰς καὶ τοὺς δαρμοὺς τῶν δαιμόνων, ἐπειδή, κρατοῦντες τὴν ὁμολογίαν μου, μὲ πολεμοῦν λέγοντές μου· «Ὅσον καὶ ἂν κοπιάζῃς, δὲν θὰ δυνηθῇς νὰ ἐλαφρωθῇς, ἐπειδὴ ἡμεῖς κρατοῦμεν τὸ ἰδιόχειρον γράμμα σου». Εἶπε τότε ὁ Ἅγιος· «Μὴ φοβοῦ, τέκνον, μόνον πίστευε καὶ θέλεις σωθῆ». Ταῦτα ἀφοῦ εἶπεν ὁ Ἅγιος καὶ ἔδωκεν εἰς αὐτὸν ἄρτον καὶ ὕδωρ, τὸν ἔκλεισε πάλιν ἐντὸς τοῦ κελλίου. Μετὰ δὲ ἡμέρας τινὰς πάλιν ὁ Ἅγιος μετέβη