Καὶ ἄλλος Ἱερομόναχος, Θεόκλητος καλούμενος, διὰ τὴν πολλὴν ἀγάπην, τὴν ὁποίαν εἶχεν εἰς τὸν Ἅγιον, ἀπὸ τῆς ἡμέρας ὅπου ἐτελεύτησεν, ἐλειτούργησεν ἕως τεσσαράκοντα ἡμέρας· ὅταν δὲ ἐτελείωσε ταύτην ἦτο Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας, εἶτα παρεκάλει τὸν Θεὸν νὰ τοῦ φανερώσῃ ποῖον τόπον ἠξιώθη νὰ κληρονομήσῃ ἡ ψυχὴ τοῦ θείου Μελετίου· καὶ ἀποκοιμηθείς, βλέπει ἐν ὁράματι, ὅτι εὑρέθη εἰς ἓνα Ναὸν μεγάλον πολὺ καὶ ὡραιότατον, ὁ ὁποῖος ἦτο κτισμένος κατ’ ἀνατολάς, καὶ ἔφθανεν ἕως εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ἔλαμπεν ὅλος ἀπὸ ἕνα φῶς ἀνεκλάλητον ἐντὸς δὲ τοῦ Ναοῦ ἦσαν Πατέρες Ἅγιοι καὶ ἔψαλλον εἰς τὸν Θεὸν ἕνα ὕμνον ἀγγελικὸν καὶ θαυμάσιον. Ἦτο δὲ καὶ εἷς Ἱεροκήρυξ καὶ ἐκήρυττεν, ὃτι ὁ Ὅσιος Μελέτιος, ὅταν ἔζη, ἔκτισε τὸν Ναὸν τοῦτον εἰς τιμὴν τῆς Ἁγίας Τριάδος, καὶ ὅτι ἐχάρη πολὺ ὁ Θεόκλητος διὰ ταῦτα τὰ ὁποῖα εἶδε καὶ ἤκουσεν. Ἔπειτα βλέπει ὅτι ἐπῆγε καὶ εἰς τὸν τάφον τοῦ Ἁγίου, ὁ ὁποῖος ἦτο ἀνοικτὸς καὶ ἐντὸς αὐτοῦ ἦσαν δύο λαμπροφόροι καὶ ἐκράτουν θυμιατήρια θαυμαστὰ καὶ ὡραιότατα καὶ ἐθυμίαζον· ὕστερον βλέπει, ὅτι τὸν ὠνείδιζε χαριέντως ὁ θεῖος Μελέτιος, λέγων· «Σὺ μέν, φίλε Θεόκλητε, ἄφησες τὸν τάφον μου ἀνεπιμέλητον, ὁ δὲ Θεὸς ἀπέστειλε τούτους τοὺς ὁποίους βλέπεις, διὰ νὰ μὲ ἐπισκεφθῶσιν». Ἐνῷ δὲ ἐσυλλογίζετο ὁ Θεόκλητος, ὅτι τοῦ ὁμιλεῖ ὁ Ἅγιος, καὶ ὅτι εἶναι νεκρός, ἀκούει ἐκ τοῦ οὐρανοῦ φωνὴν λέγουσαν· «Ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, κἂν ἀποθάνῃ ζήσεται». Καὶ περὶ μὲν τούτου ταῦτα.

Θαύματα τοῦ Ἁγίου.

ΕΝ ΜΙᾼ τῶν ἡμερῶν περιπατῶν ὁ μέγας Μελέτιος εἰς τὸ παραθαλάσσιον τοῦ στενοῦ τῆς πόλεως, εὗρε, μερικοὺς ἁλιεῖς, οἱ ὁποῖοι ἥπλωναν τὰ δίκτυά των εἰς τὴν ἄμμον και ἐρωτῶν αὐτοὺς ἐὰν ἔχουν ψάρια τοῦ ἀπεκρίθησαν, ὅτι ὅλην τὴν νύκτα ἐψάρευαν, ὅμως δὲν ἔπιασαν οὐδὲ ἕν. Ὁ δὲ Ἅγιος λυπηθεὶς αὐτοὺς εἶπε μὲ θάρρος «Ρίψατε, τέκνα, πάλιν τὰ δίκτυά σας ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Θεοῦ»· ὑπακούσαντες δὲ ἐκεῖνοι εἰς τοὺς λόγους τοῦ Ὁσίου ἔρριψαν τὰ δίκτυα· καὶ ὢ τῆς ἀφάτου σου, Χριστέ μου, χάριτος! τόσον πλῆθος ἰχθύων ἔτρεξαν ἐντὸς τῶν δικτύων, ὥστε μόλις καὶ μετὰ βίας ἠδυνήθησαν νὰ τὰ σύρωσιν εἰς τὴν γῆν καὶ οὕτως ἐδόξαζον τὸν Θεὸν καὶ ηὐχαρίστουν τὸν Ὅσιον, θαυμάσαντες τὴν πρὸς Θεὸν παρρησίαν του.