εἰς τὸν Λατινισμόν, ἐνόμιζεν ὅτι ἐνίκησεν ὅλους· καὶ συνομιλῶν μίαν φορὰν μὲ τοὺς αὑτοῦ ἄρχοντας εἶπε χαροποιός· «Ὡς μοὶ φαίνεται, μεγάλην εἰρήνην ἔχει τώρα ἡ Ἐκκλησία καὶ ὀφείλει χάριτας ὁ Πατριάρχης, διότι δὲν εὑρίσκεται οὐδεὶς νὰ ταράττῃ τὸν κόσμον». Εἰς τούτους τοὺς λόγους τοῦ βασιλέως, ἄλλοι μὲν ἀπὸ τοὺς παρόντας εἶπον ἄλλους λόγους κατὰ τὴν ἀρέσκειαν τοῦ βασιλέως, εἷς δὲ ἐξ αὐτῶν εἶπεν· «Ἀλλ’ οἱ ἐξόριστοι, οἵτινες εὑρίσκονται εἰς τὴν Σκῦρον, φιλονεικοῦν ὅτι εἶναι γνωστικώτεροι ἀπὸ ὅλους, καὶ διὰ τοῦτο ἀνθίστανται εἰς τὸ κράτος τῆς βασιλείας σου». Ὁ δὲ βασιλεύς, ἐρωτῶν «ποῖοι εἶναι», ὁ ἄρχων τῷ ἀπεκρίθη· «Ὁ Μελέτιος εἶναι καὶ ὁ Γαλακτίων οἱ Γαλλησιῶται»· οὗτος ὁ λόγος ἐπλήγωσε τὴν καρδίαν τοῦ βασιλέως διότι οἱ ἄνδρες ἐκεῖνοι ἦσαν ἀπὸ τοὺς ὀνομαστοὺς εἰς τὴν ἀρετήν.
Εὐθὺς ἑτοιμάζεται βασιλικὸν πλοῖον, καὶ στέλλονται διαταγαί, καὶ οἱ Ἅγιοι ἔρχονται εἰς τὴν Κωνσταντινούπολιν καὶ ἐγκλείονται ἐντὸς τῆς φυλακῆς τῆς καλουμένης τῶν Νουμέρων· ἐν τῷ μεταξὺ παρῆλθον ἡμέραι πολλαί, καὶ ὁ βασιλεὺς προφασιζόμενος ἐπὶ τούτῳ ὅτι καταγίνεται εἰς ἄλλας ὑποθέσεις ἀναγκαιοτέρας δὲν ἤκουε οὐδένα Ἐκλησιαστικόν, καὶ ἀκολούθως ἀνέβαλε καὶ τὴν περὶ τῶν Ἁγίων ὑπόθεσιν. Ἀλλ’ οἱ κακοὶ Ἀρχιερεῖς καὶ μάλιστα ὁ Πατριάρχης, ὦ δίκη καὶ μακροθυμία Θεοῦ! διαβάλλουν ἐπιμόνως τοὺς Ἁγίους εἰς τὸν βασιλέα, καὶ μεταχειρίζονται πάντα τρόπον ἢ νὰ καταπείσωσι καὶ αὐτοὺς εἰς τὸν Λατινισμόν, ἢ νὰ μὴ τοὺς βλέπῃ ζωντανούς· λοιπὸν κατὰ διαταγὴν τοῦ βασιλέως ἐξῆλθον οἱ καρτερόψυχοι τῆς φυλακῆς καὶ παρουσιάσθησαν πάλιν ἔμπροσθεν τοῦ βασιλέως, καὶ μὲ τὸ νὰ ἐμεταχειρίσθησαν μεγαλυτέραν καὶ γενναιοτέραν παρρησίαν τῆς πρώτης ἔλαβον καὶ μεγαλυτέρας παιδείας, διότι παρευθὺς ἐρραβδίσθησαν πολλὰς ὥρας, ἕως ὅτου τὰ σώματά των ἔμειναν κατὰ γῆς ὡς ἄψυχα καὶ μόλις ἀνέπνεον· εἶτα ἐλθόντες εἰς ἑαυτούς, ὁ μὲν ἱερὸς Γαλακτίων ἐβλήθη εἰς φυλακήν, ὁ δὲ θεῖος Μελέτιος ἐκρεμάσθη μὲ σχοινίον εἰς ἓν ξύλον, καὶ ὢ τοῦ θαύματος! παρευθὺς ἐβλάστησε τὸ ξηρὸν ἐκεῖνο ξύλον καὶ ἐσκεπάσθη ὑπὸ φύλλων.
Τοῦτο τὸ θαῦμα ἀκούσας ὁ βασιλεὺς ἤλλαξε γνώμην, καὶ εἰς τὸ ἑξῆς διὰ μεσιτείας ἄλλων συνδιελέγετο μὲ τὸν Ὅσιον, καὶ τον παρεκάλει νὰ συγκοινωνήσῃ εἰς τὸν Λατινισμόν. Ὁ δὲ Ἅγιος, περιφρονῶν τὴν παράκλησιν τοῦ βασιλέως, ἐπέτα ὡς ἀετὸς εἰς τὰ νέφη, κατὰ τὴν παροιμίαν, ἀσύλληπτος καὶ ἀνίκητος ἐκ πάσης τέχνης καὶ