Τὰ ἐν τῇ Φλωρεντινῇ ψευδοσυνόδῳ κατὰ Λατίνων ὑπερφυᾶ κατορθώματα τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρὸς ἡμῶν ΜΑΡΚΟΥ Ἀρχιεπισκόπου Ἐφέσου τοῦ Εὐγενικοῦ.

Ἔτι δὲ τὰ ἄλλα ὅσα παρὰ Κανόνας ἄθεσμα ἐκείνων συγκατατεθεῖσαν καὶ στέρξασαν καὶ ὅτι ὁ Κυζίκου Μητροφάνης λῃστρικῶς τὸν τῆς Κωνσταντινουπόλεως θρόνον ἥρπασε, συναινέσασαν τοῖς τε αἱρετικοῖς καὶ τῷ εἰρῃμένῳ Πάπᾳ καὶ Βασιλεῖ τῶν Ῥωμαίων Παλαιολόγῳ τῷ λατινόφρονι, τοὺς μὲν πιστούς τε καὶ Ὀρθοδόξους ἀπειλοῦντι, διώκοντι, τυραννοῦντι, ἐπιτιμοῦντι, τοὺς δ’ ἀπίστους καὶ κακοδόξους προσκαλοῦντι, τιμῶντι ὡς καὶ ἀναβιβάζοντι, τοὺς τῆς ἑαυτοῦ αἱρέσεως σύμφρονας καὶ ὑπὲρ ἐκ περισσοῦ μάλιστα περιποιουμένῳ τούτους κατ’ ἀντιπάθειαν τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ εὐσεβείας. Ὡς ἐκ τούτου τοῦ τρόπου καὶ Μητροπολιτίδια βέβηλα καὶ μικρὰ Ἐπισκοπίδια πανταχοῦ, εἰς τοὺς θείους καὶ ἁγίους θρόνους τῆς Ἁγίας Μεγάλης Ἐκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως προτρέψας, ὡς ἀπὸ τῆς ἑαυτοῦ τάχα ἐνορίας ὑποκειμένους.

Ἔδειξεν ὅμως ὁ εἰρημένος πανιερώτατος Μητροπολίτης Κύριος Ἀρσένιος τῆς ἁγιωτάτης Μητροπόλεως μεγάλης Καισαρείας Καππαδοκίας, πρωτόθρονός τε καὶ ἔξαρχος πάσης Ἀνατολῆς, ὡς οὐ μόνον πρὸς τὰς ἄλλας Ἐκκλησίας ὁ Μητροφάνης Πατριάρχης τὰς παρανόμους χειροτονίας προτρέψας λατινοφρόνοις, ἀλλ’ ἤδη καὶ πρὸς τὰς τῆς ἐπαρχίας τῆς Ἀνατολῆς ἁπάσης τέσσαρα ὁ ἀχειροτόνητος κεχειροτόνηκε Μητροπολιτίδια καὶ Ἐπισκοπίδια, πρός τε τὴν Ἀμάσειαν δηλονότι, Νεοκαισάρειαν, Τύανα καὶ Μακισόν, τὰ τῶν Λατίνων πάντα φρονοῦντα καὶ πράττοντα, ἃ καὶ οὐ μόνον ἐντεῦθεν τὴν ἑαυτῶν ἀνεχόμεθα φθορὰν καὶ ἀπώλειαν, ἀλλά γε μετὰ τὴν τοῦ Χριστοῦ ποίμνην ἅπαντας ἐκεῖσε Χριστιανοὺς οὕτως ἀπατῶντα καὶ διαφθείροντα καὶ πολλὰ τῇ Ὀρθοδόξῳ Ἐκκλησίᾳ σκάνδαλα προξενοῦντα.

Διὰ τοῦτο ὁ εὐσεβὴς καὶ πιστότατος καὶ τῆς Ὀρθοδοξίας πάσης ὑπέρμαχός τε καὶ ζηλωτὴς οὑτοσὶ ὁ εἰρημένος Μητροπολίτης Καισαρείας ἠξίωσε συνοδικὴν λαβεῖν γνώμην παρ’ ἡμῶν τῶν τριῶν Ὀρθοδόξων Ἀρχιερέων, ὅπως ἀποσοβήσῃ τοὺς μὴ ὀρθῶς φρονοῦντας ἐκ πάσης τῆς ἐπαρχίας αὐτοῦ καὶ ὡς ὅτι πρωτογενέστερος οὗτος καὶ Ὀρθόδοξος· ἔνθεν τοι καὶ ὁρίζομεν ἡμεῖς συνοδικῶς ἀποφαινόμενοι ἐν τῷ ὀνόματι τῆς ὁμοουσίου καὶ ζωαρχικῆς καὶ ἀδιαιρέτου Ἁγίας Τριάδος, τοὺς μὴ δι’ ἀρετὴν εὐσεβείας χειροτονηθέντας Μητροπολίτας τε καὶ Ἐπισκόπους πανταχοῦ, προσέτι δὲ καὶ Ἡγουμένους ὁμοῦ καὶ πνευματικοὺς τάχα.


Ὑποσημειώσεις

[1] Περὶ τῆς Ἁγίας ταύτης Συνόδου καὶ τῶν προοιμίων τοῦ σχίσματος γενικώτερον βλέπε ἐν τῷ Βίῳ τοῦ Ἁγίου Φωτίου Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, τῇ ϛ’ (6ῃ) τοῦ μηνὸς Φεβρουαρίου, ἐν τόμῳ Β’ τοῦ ἡμετέρου «Μεγάλου Συναξαριστοῦ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας».

[2] Βλέπε περὶ τῶν γεγονότων τούτων εἰς τὸν Βίον τοῦ Ἁγίου Κλήμεντος ἐπισκόπου Ἀχρίδος, τῇ κβ’ (22ᾳ) τοῦ μηνὸς Νοεμβρίου, ἐν τόμῳ ΙΑ’ τοῦ ἡμετέρου «Μεγάλου Συναξαριστοῦ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας».

[3] Δοσιθέου Ἱεροσολύμων, Τόμος Ἀγάπης, εἰς τὰ Προλεγόμενα, σελ. η’.

[4] Νεκτάριος Ἱεροσολύμων, σελ. 55.

[5] Ἀρχιμ. Ἀνδρόνικος Κ. Δημητρακόπουλος, σελ. 109, ἔκδοσις Λειψίας.

[6] Δωδεκάβιβλος Δοσιθέου, σελ. 903.

[7] Λίβελλος σημαίνει ὑπόμνημα, ἔγγραφον εἰς τὸ ὁποῖον ἀναπτύσσονται αἱ ἀπόψεις διὰ κάποιον σπουδαῖον ζήτημα.

[8] Τρεῖς ἀπαντήσεις τοῦ Ἁγίου Μάρκου πρὸς τοὺς παρὰ Λατίνων εἰρημένους λόγους περὶ τοῦ καθαρτηρίου πυρὸς ἀπόκεινται ἐν τῇ βιβλιοθήκῃ τῆς Μόσχας ὑπ’ ἀριθ. 268 καὶ 394. Αἱ δύο τῶν ἀπαντήσεων τούτων εὑρίσκονται καὶ ἐν τῇ Βιβιοθήκῃ τῶν Παρισίων, αἵτινες ἐσφαλμένως ἐπιγράφονται εἰς τὸ ὄνομα Γεωργίου τοῦ Σχολαρίου (Συρόπ. σελ. 135).

[9] Διηγεῖται τοῦτο καὶ ὁ μέγας Ἐκκλησιάρχης Σίλβεστρος ὁ Συρόπουλος, λέγων ὅτι οἱ Ἀνατολικοὶ ἀκούσαντες τοῦτο ἐγέλασαν μεγάλως, ὅθεν παντελῶς δὲν ἀνέφερον αὐτὸ πλέον οἱ Λατῖνοι, εἰς καμμίαν διάλεξιν.

[10] Εἰς ταύτην τὴν ὁμολογίαν πρόσεχε καλῶς, ἀναγνῶστα, διότι εἶναι ἀκριβεστάτη καὶ ἀρκεῖ ἀντὶ πάντων κατὰ τῶν κακοδόξων παπιστῶν.

[11] Βλέπε ὑποσημείωσιν σελ. 597.

[12] Συρόπουλος, σελ. 211.

[13] Καβάσιλας Νεῖλος, Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης ἀκμάσας περὶ τὸ 1360. Εἶναι ἐπίσημος διὰ τὸν πόλεμον κατὰ τῶν Λατίνων, συγγράψας τὸ περὶ «Ἀρχῆς τοῦ Πάπα» σύγγραμμα, εἰς τὸ ὁποῖον ἔγραψε περὶ τῆς διαιρέσεως τῶν δύο Ἐκκλησιῶν, περὶ καθαρτηρίου πυρὸς καὶ περὶ ἐκπορεύσεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

[14] Συρόπουλος, σελ. 343.

[15] Συρόπουλ. σελ. 304.

[16] Νεκτάριος Ἱεροσολύμων, σελ. 236 καὶ 237.

[17] Δοσίθεος Ἱεροσολύμων, Τόμος Ἀγάπης, σελ. 581.

[18] Κόθορνος· ὑπόδημα ἐφαρμοζόμενον εἰς ἀμφοτέρους τοὺς πόδας· ἀκολούθως ἄνθρωπος διπρόσωπος καὶ εὐμετάβολος.

[19] Ἡ ἔκθεσις αὕτη τῆς πίστεως εὑρέθη μεταγενεστέρως ἐν Κωνσταντινουπόλει σεσαθρωμένη καὶ μόλις ἀναγνωσθεῖσα, ἥτις μετεγράφη παρὰ τοῦ μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κυρίου Νεκταρίου ἐν τῷ Συνταγματίῳ αὑτοῦ, σελ. 231.