Τὰ ἐν τῇ Φλωρεντινῇ ψευδοσυνόδῳ κατὰ Λατίνων ὑπερφυᾶ κατορθώματα τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρὸς ἡμῶν ΜΑΡΚΟΥ Ἀρχιεπισκόπου Ἐφέσου τοῦ Εὐγενικοῦ.

Τρεῖς μῆνες παρῆλθον ἀπὸ τῆς ἐπιστροφῆς καὶ οὔτε τὸ ὄνομα τοῦ Πάπα ἐμνημονεύετο, οὔτε ὁ ὅρος ἀνεγινώσκετο ἐπ’ Ἐκκλησίας. Παρεσιωπᾶτο δὲ καὶ αὐτὸ τὸ ὄνομα τοῦ αὐτοκράτορος. Διὰ τοῦτο ἠναγκάσθη οὗτος νὰ προβῇ εἰς ἐκλογὴν Πατριάρχου. Μὴ ἀποδεχθέντος τοῦ Ἐφέσου Ἁγίου Μάρκου οὔτε τοῦ Ἡρακλείας Ἀντωνίου τὴν πατριαρχίαν, ἐξέλεξαν Πατριάρχην τὸν Κυζίκου Μητροφάνην, στέργοντα τὴν ἕνωσιν. Κατὰ δὲ τὴν ἡμέραν τῆς Πεντηκοστῆς ὁ Ἅγιος Μάρκος ἔφυγε κρυφίως εἰς Προῦσαν καὶ ἐκεῖθεν ἐπανῆλθεν εἰς Ἔφεσον, τὸν ὁποῖον μὲ ἀνέκφραστον χαρὰν ὑπεδέχθη τὸ ποίμνιόν του.

 

Αἱ Ὀρθόδοξοι Ἐκκλησίαι διὰ Συνοδικῶν πράξεων καταδικάζουν τὴν ἐν Φλωρεντίᾳ Ψευδοσύνοδον.

Ἡ ψευδοένωσις τῆς Φλωρεντίας ἐτάραξε σφόδρα τὴν Ἐκκλησίαν. Διὰ τοῦτο συνεκροτήθη κατὰ τὸ αὐτὸ ἔτος Σύνοδος εἰς Ἱεροσόλυμα, εἰς τὴν ὁποίαν μετέσχον οἱ Ὀρθόδοξοι Πατριάρχαι Ἀλεξανδρείας Φιλόθεος, Ἀντιοχείας Δωρόθεος καὶ Ἱεροσολύμων Ἰωακείμ, παρόντος καὶ τοῦ Καισαρείας Ἀρσενίου, ἡ ὁποία ἀνεθεμάτισε τὴν ἐν Φλωρεντίᾳ Σύνοδον καὶ καθῄρεσε τὸν λατινόφρονα Πατριάρχην Μητροφάνην. Ἐξέδωκε δὲ καὶ ἐγκύκλιον, τὴν ὁποίαν ἐνεχείρισαν εἰς τὸν Καισαρείας Μητροπολίτην, νὰ κηρύξῃ παντοῦ τὴν εὐσέβειαν, ἔχουσαν οὕτω:

… Ἐπειδὴ ἦλθε καὶ ὁ πανιερώτατος Μητροπολίτης ἐνταῦθα τῆς ἁγιωτάτης Μητροπόλεως Καισαρείας Καππαδοκίας, ὁ καὶ πρωτόθρονός τε καὶ ἔξαρχος πάσης Ἀνατολῆς, ἅμα μὲν προσκυνῆσαι τὸν πάνσεπτον καὶ θεῖον τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ τάφον καὶ τοὺς ἐν Ἱεροσολύμοις ἱστορῆσαι ἱεροὺς τόπους, ἔνθα τὰ παράδοξα ἐτελέσθησαν τῆς Χριστοῦ οἰκονομίας μυστήρια, ἅμα δὲ κοινώσασθαι πρὸς ἡμᾶς καὶ τὸ τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ εὐσεβείας Χριστιανῶν μέγα μυστήριον καὶ δηλοποιῆσαι τὰ ἐν Κωνσταντινουπόλει σκάνδαλα πάντα, διὰ τὴν συναθροισθεῖσαν ἐν Φλωρεντίᾳ τῇ πρὸς Ἰταλίαν μιαρὰν Σύνοδον καὶ τὰ τῶν Λατίνων σὺν Εὐγενίῳ Πάπα δοξάσασαν, ἅπερ οὐκ ἔξεστι, τινὰ προσθήκην δηλαδὴ ἐν τῷ τῆς Πίστεως ἡμῶν θείῳ καὶ ἀμωμήτῳ συμβόλῳ ὑπογράψασαν καὶ πεισθεῖσαν, ὡς καὶ ἐκ τοῦ Υἱοῦ τὸ θεῖον ἐκπορεύεται Πνεῦμα, τά τε ἄζυμα συγχωρήσασαν πρὸς ἡμᾶς θύεσθαι καὶ μνημονεύειν διὰ τοῦτο τὸν Πάπαν.


Ὑποσημειώσεις

[1] Περὶ τῆς Ἁγίας ταύτης Συνόδου καὶ τῶν προοιμίων τοῦ σχίσματος γενικώτερον βλέπε ἐν τῷ Βίῳ τοῦ Ἁγίου Φωτίου Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως, τῇ ϛ’ (6ῃ) τοῦ μηνὸς Φεβρουαρίου, ἐν τόμῳ Β’ τοῦ ἡμετέρου «Μεγάλου Συναξαριστοῦ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας».

[2] Βλέπε περὶ τῶν γεγονότων τούτων εἰς τὸν Βίον τοῦ Ἁγίου Κλήμεντος ἐπισκόπου Ἀχρίδος, τῇ κβ’ (22ᾳ) τοῦ μηνὸς Νοεμβρίου, ἐν τόμῳ ΙΑ’ τοῦ ἡμετέρου «Μεγάλου Συναξαριστοῦ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας».

[3] Δοσιθέου Ἱεροσολύμων, Τόμος Ἀγάπης, εἰς τὰ Προλεγόμενα, σελ. η’.

[4] Νεκτάριος Ἱεροσολύμων, σελ. 55.

[5] Ἀρχιμ. Ἀνδρόνικος Κ. Δημητρακόπουλος, σελ. 109, ἔκδοσις Λειψίας.

[6] Δωδεκάβιβλος Δοσιθέου, σελ. 903.

[7] Λίβελλος σημαίνει ὑπόμνημα, ἔγγραφον εἰς τὸ ὁποῖον ἀναπτύσσονται αἱ ἀπόψεις διὰ κάποιον σπουδαῖον ζήτημα.

[8] Τρεῖς ἀπαντήσεις τοῦ Ἁγίου Μάρκου πρὸς τοὺς παρὰ Λατίνων εἰρημένους λόγους περὶ τοῦ καθαρτηρίου πυρὸς ἀπόκεινται ἐν τῇ βιβλιοθήκῃ τῆς Μόσχας ὑπ’ ἀριθ. 268 καὶ 394. Αἱ δύο τῶν ἀπαντήσεων τούτων εὑρίσκονται καὶ ἐν τῇ Βιβιοθήκῃ τῶν Παρισίων, αἵτινες ἐσφαλμένως ἐπιγράφονται εἰς τὸ ὄνομα Γεωργίου τοῦ Σχολαρίου (Συρόπ. σελ. 135).

[9] Διηγεῖται τοῦτο καὶ ὁ μέγας Ἐκκλησιάρχης Σίλβεστρος ὁ Συρόπουλος, λέγων ὅτι οἱ Ἀνατολικοὶ ἀκούσαντες τοῦτο ἐγέλασαν μεγάλως, ὅθεν παντελῶς δὲν ἀνέφερον αὐτὸ πλέον οἱ Λατῖνοι, εἰς καμμίαν διάλεξιν.

[10] Εἰς ταύτην τὴν ὁμολογίαν πρόσεχε καλῶς, ἀναγνῶστα, διότι εἶναι ἀκριβεστάτη καὶ ἀρκεῖ ἀντὶ πάντων κατὰ τῶν κακοδόξων παπιστῶν.

[11] Βλέπε ὑποσημείωσιν σελ. 597.

[12] Συρόπουλος, σελ. 211.

[13] Καβάσιλας Νεῖλος, Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης ἀκμάσας περὶ τὸ 1360. Εἶναι ἐπίσημος διὰ τὸν πόλεμον κατὰ τῶν Λατίνων, συγγράψας τὸ περὶ «Ἀρχῆς τοῦ Πάπα» σύγγραμμα, εἰς τὸ ὁποῖον ἔγραψε περὶ τῆς διαιρέσεως τῶν δύο Ἐκκλησιῶν, περὶ καθαρτηρίου πυρὸς καὶ περὶ ἐκπορεύσεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

[14] Συρόπουλος, σελ. 343.

[15] Συρόπουλ. σελ. 304.

[16] Νεκτάριος Ἱεροσολύμων, σελ. 236 καὶ 237.

[17] Δοσίθεος Ἱεροσολύμων, Τόμος Ἀγάπης, σελ. 581.

[18] Κόθορνος· ὑπόδημα ἐφαρμοζόμενον εἰς ἀμφοτέρους τοὺς πόδας· ἀκολούθως ἄνθρωπος διπρόσωπος καὶ εὐμετάβολος.

[19] Ἡ ἔκθεσις αὕτη τῆς πίστεως εὑρέθη μεταγενεστέρως ἐν Κωνσταντινουπόλει σεσαθρωμένη καὶ μόλις ἀναγνωσθεῖσα, ἥτις μετεγράφη παρὰ τοῦ μακαριωτάτου Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κυρίου Νεκταρίου ἐν τῷ Συνταγματίῳ αὑτοῦ, σελ. 231.