Ἦτο δὲ πρῶτος εἰς τὴν τοιαύτην ἐπιβουλὴν ὁ προειρημένος Εὐσέβιος, ὁ ὁποῖος μόνον εἰς τὸ ὄνομα εἶχε τὴν εὐσέβειαν, εἰς δὲ τὴν ἀλήθειαν ἦτο ὅλως ἀσεβής· ὁμοῦ δὲ μὲ αὐτὸν ἦσαν καὶ ἄλλοι τινές Ἀρχιερεῖς καὶ ἄρχοντες, πλὴν οἱ ὀνομαστοὶ ἦσαν οὗτοι· Θέογνις ὁ Μητροπολίτης Νικαίας, Ἰσίων, Εὐδαίμων καὶ Καλλίνικος. Ὅσοι δὲ ἐξ αὐτῶν ἦσαν εἰς τὴν Ἀλεξάνδρειαν, συνῆλθον καὶ ἐσκευώρησαν κατ’ αὐτοῦ κατηγορίαν, ὅτι δῆθεν διέπραξε τρία ἐγκλήματα, ἤτοι α’) ὅτι ἀναγκάζει τοὺς Ἐπισκόπους καὶ Ἱερεῖς τῆς ἐπαρχίας του κατ’ ἔτος νὰ τοῦ δίδωσιν ἀπὸ τόσον πανίον ὡς φόρον, ὅπερ δὲν ἔγινε ποτέ· β’) ὅτι εἶναι ἐπίβουλος τῆς βασιλείας καὶ γ’) ὅτι εἶναι φιλοχρήματος καὶ διὰ τοῦτο καὶ ἀδικητὴς καὶ ὅτι ἔχει ἀφήσει εἰς φίλον του ἓν κιβώτιον πλῆρες χρυσῶν φλωρίων. Αὐτὰ τὰ τρία ἐγκλήματα γράψαντες οἱ ἐπίβουλοι τοῦ Ἁγίου εἰς τὴν Ἀλεξάνδρειαν, τὰ ἔδωκαν εἰς ἕνα Ἱερέα, Ἰσχύραν ὀνόματι, νὰ τὰ ὑπάγῃ εἰς τὴν Νικομήδειαν πρὸς τὸν Εὐσέβιον, ὡς ἔχοντα παρρησίαν πρὸς τὸν βασιλέα, ἴσως καὶ τὸν πείσῃ καὶ ἐξορίσῃ τὸν Ἅγιον. Ἀλλ’ ἵνα ἐννοήσητε, τίς ἦτο ὁ Ἰσχύρας οὗτος ἀκούσατε μετὰ προσοχῆς ἐξ ἀρχῆς τὴν ὑπόθεσιν.
Εἰς τὴν Ἀλεξάνδρειαν ὑπέκειτο Ἐπισκοπή τις λεγομένη Μαρεῶτις· ἐν ταύτῃ γεννηθεὶς καὶ ἀνατραφεὶς ὁ Ἰσχύρας, ἤθελε νὰ γίνῃ Ἱερεύς. Ὁ δὲ Ἐπίσκοπος τοῦ καιροῦ ἐκείνου, γνωρίζων αὐτὸν ἀνάξιον τῆς ἱερωσύνης, ὡς φαυλόβιον, δὲν ἠθέλησε νὰ χειροτονήσῃ αὐτόν. Ἐκεῖνος δέ, μήτε τὸν Θεὸν φοβηθείς, μήτε τοὺς θείους Κανόνας εἰς νοῦν λογισάμενος, ἐξελθὼν τῆς Μαρεώτιδος, ἔλειψεν ἱκανὸν καιρόν· μετά δὲ πάλιν ἐπανελθών, ἔλεγεν ἑαυτὸν Ἱερέα. Τοῦτο μαθὼν ὁ Ἀθανάσιος, ἔστειλεν ἕνα κληρικόν του, Μακάριον λεγόμενον, εἰς τὴν Μαρεῶτιν, νὰ ἴδῃ ἐὰν ἀληθῶς ἐχειροτονήθη ὁ Ἰσχύρας παρ’ ἐνορίαν καὶ ποῦ ἐχειροτονήθη. Ἀπελθὼν δὲ ἐκεῖνος καὶ ἐξετάσας τὴν ὑπόθεσιν, εὗρεν ὅτι ὁ Ἰσχύρας ἦτο ἀχειροτόνητος. Φοβούμενος λοιπὸν αὐτὸς μήπως τιμωρηθῇ ὑπὸ τοῦ Ἁγίου, ὡς παραβάτης τῶν θείων Κανόνων, ἠβουλήθη βουλὴν μιαράν, ἤτοι νὰ πάρῃ τὸ κατηγορητήριον ἐκεῖνο ἔγγραφον εἰς τὸ ὁποῖον εἶχον ἀναγράψει τὰ δῆθεν ἐγκλήματα καὶ νὰ ὑπάγῃ εἰς τὸν ἐχθρὸν τοῦ Ἁγίου, τὸν Εὐσέβιον, ἵνα ἐπιβουλεύηται καὶ αὐτὸς ἐκεῖθεν ἐπιβουλὰς κατ’ αὐτοῦ. Ὡς δὲ εἶδεν αὐτὸν ἐλθόντα ὁ Εὐσέβιος καὶ ἄλλοι Ἀρχιερεῖς, ὅσοι ἦσαν τῆς Κωνσταντινουπόλεως, ἐπίστευον δὲ εἰς τὸ δόγμα τοῦ Ἀρείου, ἐχάρησαν περισσῶς. Διότι τόσον ἰσχυρὸς ἦτο ὁ Ἰσχύρας καὶ τόσον φαυλόβιος, ὥστε ἠδύνατο ἐκ τοῦ μὴ ὄντος νὰ κάμῃ μεγάλα σκάνδαλα.