Ὁ δὲ Ἀρσένιος οὗτος, ὑπάρχων ἀναγνώστης, εἶχε ποτὲ κάμει αἰσχρουργίαν τινά, μέλλων δὲ νὰ τιμωρηθῇ ὑπὸ τῆς ἐξουσίας ἐφυγοδίκει ἐπὶ πολὺν καιρόν· διὰ τοῦτο οἱ ἐχθροὶ τοῦ Ἀθανασίου, νομίζοντες ὅτι δὲν θέλει τολμήσει ποτὲ ὁ Ἀρσένιος νὰ ἔλθῃ εἰς τὴν Ἀλεξάνδρειαν, ἤλπιζον νὰ βεβαιώσουν τὴν συκοφαντίαν των. Τὶ ὅμως ᾠκονόμησεν ὁ Θεὸς, ὁ μὴ παρορῶν τοὺς ἐπ’ αὐτὸν πεποιθότας; Ἀκούσατε. Ἐπειδὴ διεδόθη εἰς τὰς πέριξ πόλεις καὶ χώρας τῆς Αἰγύπτου ἡ φήμη, ὅτι μέλλουν νὰ καθαιρέσουν τὸν Ἀθανάσιον διὰ τὴν χεῖρα τοῦ Ἀρσενίου, ἤκουσε τοῦτο καὶ ὁ Ἀρσένιος ἐκεῖ ἔνθα ἦτο κεκρυμμένος. Ὅθεν λυπηθεὶς μεγάλως, διότι μέλλει νὰ παιδευθῇ ὁ Ἀθανάσιος, ἀπῆλθε κρυφίως εἰς τὴν Τύρον καὶ συνηντήθη μετ’ αὐτοῦ. Ὁ δὲ Μέγας Ἀθανάσιος τοῦτον ἰδὼν ἐχάρη καὶ δοξάσας τὸν Θεὸν τοῦ λέγει· «Μίαν χάριν ποίησόν μοι, Ἀρσένιε, νὰ μὴ παρουσιασθῇς ἔμπροσθεν τῶν κατηγόρων μου καὶ τῶν μαρτύρων πρὶν ὑπάγω ἐγὼ εἰς τὴν Σύνοδον, διότι ἐὰν τὸ μάθουν πρὸ τῆς Συνόδου οἱ ἐναντίοι μου θέλουν βουληθῆ νὰ σὲ φονεύσουν. Ἀλλ’ ὅταν βεβαιώσωσι τὸ ψεῦδος οἱ μάρτυρες, τότε σὺ νὰ παρρησιασθῇς ἔμπροσθεν αὐτῶν διὰ νὰ ἐλεγχθῶσιν ὡς συκοφάνται καὶ ψευδομάρτυρες». Ἑτοιμάσας λοιπὸν ὁ Μέγας Ἀθανάσιος τοιουτοτρόπως τὸν Ἀρσένιον, ἀνέμενε νὰ τὸν καλέσουν εἰς τὴν Σύνοδον.

Οἱ δὲ μιαροὶ συκοφάνται δὲν ἠρκέσθησαν μόνον εἰς τοῦτο τὸ ἔγκλημα, ἀλλὰ μετεχειρίσθησαν καὶ ἕτερον· εὗρον γυναῖκα τινὰ ἀναίσχυντον καὶ συκοφάντιν καὶ ἔδωκαν εἰς αὐτὴν ἀρκετὰ χρήματα, ἵνα εἴπῃ, ὅτι ἡμάρτανε μετ’ αὐτῆς ὁ Ἀθανάσιος. Καὶ ὅμως ἐκείνη οὐδὲ τὸν ἐγνώριζε προσωπικῶς, ἀλλὰ μόνον ἐξ ἀκοῆς. Ὡς δὲ ἤρχετο ὁ Ἀθανάσιος εἰς τὴν Σύνοδον, εἶχε μεθ’ ἑαυτοῦ καὶ Ἱερέα τινά, Τιμόθεον λεγόμενον, ὅστις, ὡς φρόνιμος ὅπου ἦτο, ἐσοφίσθη νὰ ἀποδείξῃ τὴν γυναῖκα ψεύτριαν· καὶ πρὸ τοῦ νὰ εἰσέλθῃ ὁ Ἀθανάσιος, προέλαβεν ὁ Τιμόθεος καὶ λέγει πρὸς αὐτήν· «Ἐγὼ ἐποίησα μετὰ σοῦ τὴν ἀνομίαν, ὦ γύναι;». Ἐκείνη δὲ νομίζουσα, ὅτι αὐτὸς εἶναι ὁ Ἀθανάσιος, ἀπεκρίθη μετὰ μεγάλης καὶ ἀναισχύντου φωνῆς· «Οὗτος εἶναι, Ἅγιοι Ἀρχιερεῖς, ὁ ἐναγὴς καὶ ἀκάθαρτος Ἀθανάσιος, ὅστις ἔπραξε μετ’ ἐμοῦ τὴν ἀνομίαν αὐτὸς εἶναι ὁ ἀνάξιος τῆς Ἀρχιερωσύνης». Οἱ δὲ Ἀρχιερεῖς, ὡς εἶδον, ὁτι ἐψεύσατο ἡ ἀδικία εἰς ἑαυτήν, ἐμειδίασαν μὲν εἰς τὸ φανερόν, θέλοντες νὰ σκεπάσουν τὴν ἐντροπήν των, διότι καὶ τὶ ἕτερον εἶχον νὰ πράξουν οὕτω φανερῶς τοῦ ψεύδους αὐτῶν ἐλεγχομένου, ἤρχισαν δὲ νὰ ἐξετάζουν τὸ περὶ τῆς μαγείας ἔγκλημα.