Αὐτὰ καὶ ἓτερα πλείονα ἔλεγεν ὁ μακάριος Ἀντώνιος πρὸς τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ, διηγούμενος εἰς αὐτοὺς καὶ πάσας τὰ πανουργίας τῶν δαιμόνων μίαν πρὸς μίαν, ὡς ἔμπειρος καὶ δόκιμος εἰς ταύτας, τὰς ὁποίας ἀφήνω διὰ βραχύτητα καὶ μόνον γράφω τὰ χρησιμώτερα. Εἰς δὲ τὸ τέλος εἶπε καὶ ταῦτα πρὸς τοὺς ἀκροατὰς διὰ νουθεσίαν των. «Φυλάττεσθε λοιπὸν ἀκριβῶς ἀπὸ τὰς πανουργίας τῶν δαιμόνων καὶ εἴ τι σᾶς εἴπωσι, μὴ τοὺς δίδητε ποσῶς ἀκρόασιν· ὅτι πολλάκις τοὺς ἤκουσα καὶ μὲ ἐμακάριζον, ἐγὼ δὲ τοὺς κατηρώμην. Ἄλλοτε μοῦ προεφήτευον μέλλοντα πράγματα, διὰ τὸ ὕδωρ τοῦ ποταμοῦ καὶ ἕτερα, ἐγὼ δὲ τοὺς ἔλεγον· τί σᾶς μέλει δι’ αὐτό; ὑπάγετε. Ποτὲ δὲ ἤρχοντο καὶ μὲ περιεκύκλουν ὥσπερ στρατιῶται μὲ ὅπλα καὶ ἵππους, ποτὲ δὲ ὡς θηρία καὶ ἑρπετὰ φοβερίζοντες. Ἐγὼ δὲ ἔψαλλον· «Οὗτοι ἐν ἅρμασι καὶ οὗ οἱ ἐν ἵπποις, ἡμεῖς δὲ ἐν ὀνόματι Κυρίου τοῦ Θεοῦ ἡμῶν μεγαλυνθησόμεθα»· καὶ μὲ τὰς εὐχὰς ἔφευγον. Ἄλλην φορὰν ἐφάνησαν τὴν νύκτα μὲ φῶς λέγοντες· «Ἤλθομεν νὰ σοῦ φέγγωμεν, Ἀντώνιε»· ἐγὼ δὲ ἔκλεισα τοὺς ὀφθαλμούς μου καὶ προσηυχόμην, εὐθὺς δὲ ἐσβέσθη τὸ φῶς τῶν ἀσεβῶν. Ἄλλοτε πάλιν ἔψαλλον ἀπὸ τὰς Γραφὰς καὶ ἐγὼ ὡσεὶ κωφὸς οὐκ ἤκουον».
«Ποτὲ δὲ ἔσεισαν τὸ Μοναστήριον καὶ μετὰ ταῦτα ἐφάνη εἷς δαίμων πολὺ μεγάλος, ὅστις ἐτόλμησε νὰ εἴπῃ· «Ἐγὼ εἶμαι ἡ δύναμις τοῦ Θεοῦ, τί θέλεις νὰ σοῦ χαρίσω, Ἀντώνιε;» ἐγὼ δὲ ἐφύσησα κατ’ αὐτοῦ, λέγων τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ καὶ εὐθὺς ἠφανίσθη. Ἄλλοτε πάλιν, ἐνῷ ἐνήστευσα ἡμέρας τινάς, ἦλθεν ὡς Μοναχὸς ὁ δόλιος καὶ μοῦ ἔδιδεν ἄρτους λέγων μοι· «Φάγε, μὴ νηστεύῃς πολύ, ἵνα μὴ ἀσθενήσῃς ὡς ἄνθρωπος». Ἐγὼ δὲ ἀναστὰς προσηυχόμην καὶ αὐτὸς ὡσεὶ καπνὸς ἐξέλιπεν. Ἄλλην φορὰν πάλιν ἔκρουσέ τις τὴν θύραν καὶ ἐξερχόμενος εἶδον ἕνα μέγαν καὶ ὑψηλόν, ἐρωτήσας δὲ αὐτὸν τίς ἦτο, μοῦ ἀπεκρίνατο· «Ἐγώ εἰμι ὁ σατανᾶς· διατί μὲ κατακρίνουσιν ἄδικα οἱ Μοναχοὶ καὶ ὅλοι οἱ Χριστιανοὶ καθ’ ὥραν καὶ μὲ καταρῶνται;». Ἐγὼ δὲ εἶπον· «Διατί τοὺς πειράζεις;». Καὶ λέγει μοι· «Αὐτοὶ ταράττονται καὶ πειράζονται μοναχοί των, ἐγὼ δὲ ἠσθένησα καὶ δὲν ἔχω πλέον τόπον οὔτε χώραν που, ἀλλὰ πανταχοῦ ἐξέλιπον οἱ ρομφαῖαί μου· λοιπὸν ἂς μή μου καταρῶνται μάταια». Τότε θαυμάσας ἐγὼ τοῦ Κυρίου τὴν χάριν, εἶπον εἰς τὸν δαίμονα· «Πάντα εἶσαι ψεύστης, ἀλλὰ τώρα εἶπες ἀλήθειαν, ὅτι σαρκωθεὶς ὁ Χριστὸς σὲ ἐγύμνωσε πάσης δυνάμεως». Ταῦτα ἀκούσας ἐκεῖνος ἠφανίσθη. Ἀφοῦ λοιπὸν