ἔπραττον ὅλα ἐκεῖνα τὰ φαινόμενα θηρία, ὥστε οἱ κτύποι ἦσαν δεινοὶ καὶ οἱ θυμοὶ αὐτῶν χαλεποί. Ὁ δὲ Ὅσιος, συνθλιβόμενος ὑπ’ αὐτῶν καὶ κεντούμενος, ἠσθάνετο μὲν πόνον εἰς τὸ σῶμα δεινότατον, εἰς τὴν ψυχὴν ὅμως ἦτο ἄφοβος καὶ ἐγρήγορος. Καὶ ἐστέναζε μὲν διὰ τὸν πόνον τοῦ σώματος, νήφων δὲ εἰς τὴν διάνοιαν, περιεγέλα τοὺς δαίμονας, λέγων· «Ἐὰν εἴχετε δύναμιν, εἷς καὶ μόνον ἀπὸ σᾶς ἔφθανε νὰ μὲ πολεμήσῃ ἀλλ’ ἐπειδὴ ὁ Δεσπότης σᾶς ἐξενεύρωσε, διὰ τοῦτο προσπαθεῖτε μὲ τὸ πλῆθος καὶ τὴν ὑποκρισίαν νὰ μὲ φοβίσετε, σχηματιζόμενοι εἰς μορφὰς θηρίων. Ἐὰν ἐλάβετε κατ’ ἐμοῦ ἐξουσίαν ἄνωθεν, μὴ ἀμελῆτε· εἰ δὲ καὶ δὲν ἐλάβετε, τί μάτην ταράσσεσθε;». Πολλὰ λοιπὸν ἐπιχειρήσαντες, ἔτριζον κατ’ αὐτοῦ τοὺς ὀδόντας ὡς ἐμπαιζόμενοι.

Ὁ δὲ Κύριος δὲν ἐλησμόνησε τῆς τοῦ Ὁσίου ἀθλήσεως, ἀλλ’ ἦλθεν εἰς ἀντίληψιν αὐτοῦ καὶ βοήθειαν. Ἀναβλέψας δὲ ὁ Ἅγιος εἶδε τὴν στέγην ἅσπερ διανοιγομένην καὶ ἀκτῖνα φωτὸς κατερχομένην πρὸς αὐτόν. Τότε οἱ δαίμονες ἐξαίφνης ἔγιναν ἄφαντοι, ὁ πόνος τοῦ σώματος ἔπαυσεν, ὁ οἶκος εὑρέθη πάλιν ἀβλαβὴς καὶ δὲν ἔμεινε σημεῖον πληγῆς εἰς τὸν Ἅγιον, ὅστις γνωρίσας τὴν ἐπίσκεψιν, ἐδέετο τῆς φανείσης ὀπτασίας λέγων· «Ποῦ ἤσουν, Ἰησοῦ μου γλυκύτατε, καὶ δὲν ἐφάνης ἐξ ἀρχῆς νὰ παύσῃς τὰς ὀδύνας τῶν πόνων μου;». Ἐγένετο δὲ φωνὴ πρὸς αὐτὸν λέγουσα· «Ἀντώνιε, ἐδῶ ἤμην, ἀλλ’ ἐκαρτέρουν νὰ ἴδω τὸν ἀγῶνά σου. Ἐπειδὴ λοιπὸν ὑπέμεινες καὶ δὲν ἐνικήθης, θέλω εἶμαι βοηθός σου πάντοτε καὶ θέλω σὲ κάμει ὀνομαστὸν εἰς τὸν κόσμον ἃπαντα». Ταῦτα ἀκούσας ὁ Ἅγιος καὶ ἐγερθεὶς ηὔχετο, ἠσθάνετο δὲ περισσοτέραν δύναμιν εἰς ἑαυτὸν παρὰ ποτὲ εἰς ὅλον τὸν βίον του. Ἦτο δὲ τότε χρόνων τριάκοντα πέντε.

Γενόμενος λοιπὸν προθυμότερος ὁ Ἅγιος εἰς τὴν θεοσέβειαν, ἀπῆλθε πρὸς ἐκεῖνον τὸν παλαιὸν γέροντα καὶ τὸν παρεκάλει νὰ ὑπάγουν ὁμοῦ εἰς τὸ ὄρος· ἀλλ’ ὅμως ὁ γέρων οὗτος δὲν ἠθέλησε διὰ τὸ γῆρας καὶ διότι δὲν ἦτο ἀκόμη τοιαύτη συνήθεια. Ὁ μὲν λοιπὸν Ἀντώνιος ἐκίνησε μόνος νὰ ὑπάγῃ εἰς τὸ ὄρος. Ὁ δὲ ἐχθρός, διὰ νὰ ἐμποδίσῃ καὶ τότε τὴν σπουδὴν αὐτοῦ, ἔρριψεν εἰς τὸν δρόμον ἕνα δίσκον ἀργυροῦν μέγαν. Τοῦτον ἰδὼν ὁ Ὅσιος καὶ γνωρίσας τὴν ἀπάτην τοῦ δαίμονος ἔλεγε· «Πόθεν εὑρέθη ὁ δίσκος εἰς τὴν ἔρημον; Ἐδῶ ἴχνη διαβάσεως δὲν φαίνονται· ἀλλὰ ἐὰν ἔπεσε καὶ τίνος, ἤθελεν ἀκούσει τὸν κτύπον ἢ θὰ ἐπέστρεφε διὰ νὰ τὸν εὕρῃ ὕστερον.