πρέπει οἱ νέοι νὰ βασανίζουν τὴν σάρκα ὅσον δύνανται διότι, ὅταν αἱ ἡδοναὶ τοῦ σώματος ἀσθενήσωσι, τότε ἐνδυναμοῦται ἡ ψυχὴ κατὰ τὸν Ἀπόστολον. Ἂν δὲ καὶ ἐπὶ τοσοῦτον ἠγωνίζετο εἰς τὴν ἄσκησιν, ἐν τούτοις ποτὲ δὲν ἐνεθυμεῖτο τὸν παρεληλυθότα χρόνον, ἀλλὰ καθ’ ἡμέραν εἶχε τόσην προθυμίαν, ὥσπερ νὰ ἦτο ἀρχὴ τῆς ἀσκήσεως, λέγων τὸ ρητὸν τοῦ Ἀποστόλου Παύλου· «Τῶν ὄπισθεν ἐπιλανθανόμενοι, τοῖς δὲ ἔμπροσθεν ἐπεκτεινόμενοι».
Μετέβαινε δὲ ὁ Ἅγιος καὶ εἴς τινα μνήματα, ἅτινα ἦσαν μακρὰν ἀπὸ τὸ χωρίον, εἰς τὰ ὁποῖα εἰσερχόμενος ἠγωνίζετο· παραγγείλας δὲ, ποτὲ γνωρίμου του τινὸς νὰ τοῦ φέρῃ ἀνὰ τόσας ἡμέρας ἄρτον καὶ εἰσελθὼν εἴς τινα τάφον, ἔκλεισε τὴν θύραν ὁ ὑπηρέτης, καθὼς τοῦ εἶπεν ὁ Ἅγιος καὶ ἀνεχώρησεν. Ὁ δὲ Ὅσιος ἔμεινε μόνος ἔσω καὶ ηὔχετο· ἀλλ’ ὁ δαίμων, μὴ ὑποφέρων ταῦτα καὶ φοβούμενος μήπως καὶ γεμίσῃ Ἀσκητὰς ἡ ἔρημος, ἐπῆγε νύκτα τινὰ μετὰ πλήθους δαιμόνων καὶ τόσον δαρμὸν τοῦ ἔδωσαν, ὥστε ἐκείτετο ἀπὸ τὰς πληγὰς ἡμιθανής. Τῇ ἐπαύριον, προνοίᾳ Θεοῦ, ἐπῆγε τὸν ἄρτον ὁ ὑπηρέτης καὶ ἀνοίξας τὴν θύραν βλέπει τὸν Ἅγιον κείμενον ὡς νεκρόν· ὅθεν τὸν ἤγειρε καὶ λαβὼν αὐτὸν τὸν ἐπῆγεν εἰς τὸ Κυριακόν, συναχθέντες δὲ οἱ συγγενεῖς του καὶ οἱ γνώριμοι τὸν παρέστεκον ὡς νεκρόν. Τὸ μεσονύκτιον συνῆλθεν εἰς ἑαυτὸν ὁ Ἅγιος καὶ ἐγερθεὶς εἶδεν, ὅτι ἐκοιμῶντο ὅλοι καὶ μόνον ὁ ὑπηρέτης του ἦτο ἔξυπνος. Ὅθεν κάμνει νεῦμα εἰς αὐτὸν νὰ τὸν ἐγείρῃ καὶ νὰ τὸν ὑπάγῃ εἰς τὸν τόπον, εἰς τὸν ὁποῖον τὸν εὗρεν. Ὁ δὲ ὑπακούσας ὑπεβάστασεν αὐτὸν καὶ ἐλθόντες εἰς τὸν τάφον ἔκλεισε καὶ πάλιν εἰς αὐτὸν τὸν Ἅγιον ὡς καὶ πρότερον. Ἐκείτετο λοιπὸν προσευχόμενος καὶ μὴ δυνάμενος νὰ σηκωθῇ ἀπὸ τὰς πληγὰς τῶν δαιμόνων, μετὰ δὲ τὴν εὐχὴν ἐβόα ταῦτα· «Ἐδῶ εἶμαι, δὲν φεύγω τὰς μάστιγας, ἐὰν καὶ περισσότερα κακὰ μοῦ κάμετε, δὲν μὲ χωρίζετε ἀπὸ τὴν ἀγάπην τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ καὶ Σωτῆρός μου».
Οἱ δὲ δαίμονες ἠγριώθησαν περισσότερον, ἰδόντες ὅτι καὶ οὕτω πληγωμένος τοὺς ἐφοβέριζε καὶ ἔκαμαν θόρυβον τοσοῦτον μέγαν, ὥστε τοῦ ἐφάνη ὅτι ἐσείσθη ὅλος ὁ τόπος καὶ ἐσχίσθησαν οἱ τέσσαρες τοῖχοι. Οἱ δὲ δαίμονες κατὰ φαντασίαν σχηματισθέντες εἰς ἑρπετὰ καὶ θηρία ἐγέμισαν τὸν τόπον ἀπὸ λέοντας, ἄρκτους, λεοπαρδάλεις, ταύρους, ὄφεις, λύκους, ἀσπίδας καὶ ἄλλα παρόμοια, ἕκαστον δὲ ἀπὸ τὰ θηρία αὐτὰ κατὰ τὸ ἴδιον σχῆμα τὸν ἐπολέμει. Ὁ λέων ἐβρυχᾶτο καὶ ὥρμα νὰ τὸν φάγῃ, ὁ ταῦρος νὰ τὸν κερατίσῃ, ὁ σκορπίος νὰ τὸν κεντρίσῃ καὶ οὓτω καθ’ ἑξῆς