«Ἄλλην δυσωδίαν αἰσθάνομαι». Εὐθὺς δὲ ὡς εἶπε ταῦτα, ἐφώναξέ τις νέος, ὅστις ἦτο ἐκεῖ εἰς τὸ πλοῖον κεκρυμμένος, ἔχων δαιμόνιον. Τότε ὁ Ἅγιος, ἐπιτιμήσας τὸν δαίμονα, τὸν ἀπεδίωξεν· ὁ δὲ νέος ἔμεινεν ὑγιὴς καὶ ἔγνωσαν πάντες, ὃτι ἡ δυσωδία ἐκείνη ἦτο τοῦ δαίμονος. Ἄλλος δέ τις ἐπιφανὴς νεανίας εἶχε δαιμόνιον δεινὸν τοσοῦτον, ὣστε καὶ τὰς σάρκας του ἔτρωγε. Τοῦτον ἔφερον εἰς τὸν Ὅσιον, ὅστις ἐλυπήθη τὸν νέον καὶ κάμνων ἀγρυπνίαν μετ’ αὐτῶν, προσηύχετο δι’ αὐτὸν ὅλην τὴν νύκτα, τὸ δὲ πρωῒ ὠθήσας ὁ ἀσθενὴς τὸν Ἅγιον τὸν ἔρριψε κάτω. Οἱ δὲ συγγενεῖς τοῦ πάσχοντος ἐπικράνθησαν καὶ ἐλυπήθησαν κατ’ αὐτοῦ. Ὁ δὲ Ὅσιος τοὺς εἶπε· «Μὴ ὀνειδίζετε τὸν νέον, διότι δὲν εἶναι αὐτὸς ἡ αἰτία, ἀλλ’ ὁ δαίμων καὶ διότι τὸν προσέταξεν ὁ Θεὸς νὰ ἐξέλθῃ, ἐξεμάνη καὶ ἔκαμε τὸ τοιοῦτον· ἀλλὰ δοξάσατε τὸν Κύριον, ἐπειδὴ αὐτὸ εἶναι σημεῖον ὅτι ἐξεβλήθη τὸ δαιμόνιον». Ταῦτα εἶπε καὶ εὐθὺς ὁ νέος ἔγινεν ὑγιὴς καὶ γνωρίσας τὸν Ἅγιον κατησπάζετο αὐτὸν καὶ ηὐχαρίστει τὸν Κύριον. Πολλὰ ὡσαύτως θαυμάσια ὅμοια τούτου ἐποίησεν ὁ Ὅσιος, τὰ ὁποῖα ἀφήνομεν, διὰ νὰ ἀποφύγωμεν τὴν πολυλογίαν καὶ μόνον νὰ εἴπωμεν τὰ ἀναγκαιότερα.
Μίαν ἡμέραν, ὃταν κατὰ τὴν ἐνάτην ὥραν ἤθελε νὰ παξιμαδίσῃ κατὰ τὸ σύνηθες, τοῦ ἐφάνη ὅτι τὸν ἥρπασαν οἱ Ἄγγελοι καὶ τὸν ἀνέβασαν εἰς τὸν ἀέρα, ἐκεῖ δὲ εἶδε τινὰς δεινοὺς καὶ ζοφεροὺς δαίμονας, οἵτινες τὸν ἠμπόδιζον καὶ δὲν τὸν ἄφηναν νὰ ἀναβῇ ὑψηλότερον. Οἱ δὲ ὁδηγοῦντες αὐτὸν ἀντεμάχοντο μὲ τοὺς δαίμονας, οἵτινες ἐζήτουν ἀπολογίαν διὰ τὰς πράξεις, τὰς ὁποίας ἔκαμεν ἀπὸ τῆς γεννήσεως. Οἱ δὲ Ἄγγελοι ἔλεγον· «Ὅσας ἁμαρτίας ἐποίησεν ἀπὸ βρέφους ἓως τὴν ὥραν καθ’ ἣν ἔγινε Μοναχός, ὁ Κύριος τὰς ἐξήλειψε καὶ συνεπῶς περὶ αὐτῶν δὲν ἔχετε λόγον. Ἔχετε ὅμως τὴν ἐξουσίαν νὰ ἐξετάσητε ἂν ἐτήρησε τὰς ὑποσχέσεις, τὰς ὁποίας ἔδωκεν, ὅταν ἔλαβε τὸ ἅγιον σχῆμα, ὅτε ὑπεσχέθη νὰ φυλάττῃ σωφροσύνην, πτωχείαν καὶ τὰς λοιπὰς ἀρετάς, τὰς ὁποίας καὶ ἔπραξε· περὶ τούτων λοιπὸν ἐξετάσατε». Οἱ δὲ κατηγόρουν αὐτὸν ψευδῶς διά τινας παραβάσεις καὶ μὴ δυνάμενοι νὰ τὰς ἀποδείξουν, ἀφῆκαν αὐτὸν ἀνεμπόδιστον. Εἰς ἑαυτὸν δὲ γενόμενος καὶ συλλογιζόμενος τὰ ὁραθέντα, ἐλησμόνησε νὰ φάγῃ ἀλλὰ στενάζων προσηύχετο καὶ ἐθαύμαζε σκεπτόμενος πόσους πολέμους καὶ κόπους ἔχει νὰ περάσῃ ἡ ψυχὴ ἀπὸ τὰ τελώνια τοῦ ἀέρος. Ταῦτα καὶ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος γινώσκων ἔγραφε πρὸς