ὄρος, εἰς τὸ ὁποῖον κατῴκησεν ὁ Ὅσιος. Μὴ δυνάμενοι λοιπὸν νὰ περιπατῶσι πλέον, σφοδρῶς ἐκ τῆς δίψης ὀδυνώμενοι καὶ ἐκ τοῦ καύσωνος τοῦ ἡλίου καταφλεγόμενοι, ἔπεσον κατὰ γῆς, ἀφήνοντες τὴν κάμηλον ἔρημον. Ὁ δὲ Ὅσιος, βλέπων αὐτοὺς κινδυνεύοντας, ἐλυπήθη πολὺ καὶ στενάξας ὀλίγον παρεμέρισε, κλίνας δὲ τὰ γόνατα καὶ ἐκτείνας τὰς χεῖρας προσηύχετο, εὐθὺς δὲ (ὢ τῶν θαυμασίων σου, Δέσποτα!) ἐξῆλθεν ὕδωρ πολὺ καὶ ἡδύτατον, εἰς τὸν τόπον εἰς τὸν ὁποῖον προσηύχετο καὶ πιόντες ἀνέπνευσαν, εὑρόντες δὲ τὴν κάμηλον, ἐπειδὴ ἦτο περιπεπλεγμένον τὸ σχοινίον εἴς τινα λίθον, ἐνέπλησαν τοὺς ἀσκοὺς καὶ ποτίσαντες αὐτὴν ἀνεχώρησαν χαίροντες.

Ἀφοῦ ἔφθασαν εἰς τὸ Μοναστήριον, ἔλαβον ὅλοι μεγάλην ἀγαλλίασιν ἰδόντες τὸν Ὅσιον καὶ ηὐφράνθησαν ἀπολαβόντες τῆς γλυκυτάτης διδασκαλίας του, αὐτὸς δὲ ὁμοίως ἔχαιρε, βλέπων τὴν διαγωγήν των τὴν ἔνθεον, εἶδε δὲ τότε καὶ τὴν ἀδελφὴν αὐτοῦ, ἥτις ἦτο γηραιὰ παρθένος καὶ εἶχε γίνει Καθηγουμένη εἰς τὸ γυναικεῖον Μοναστήριον. Μετὰ δὲ ἡμέρας τινὰς ἔστρεψε πάλιν εἰς τὸ ὄρος. Ἀπὸ τότε ἔμαθον τὸν τόπον πολλοὶ Μοναχοὶ καὶ ἤρχοντο εἰς αὐτὸν χάριν ὠφελείας. Ὁ δὲ Ἅγιος τοὺς ἐνουθέτει συνεχῶς λέγων· «Πιστεύετε εἰς τὸν Κύριον καὶ ἀγαπᾶτε αὐτὸν ἐξ ὅλης ψυχῆς καὶ δυνάμεως. Φυλάττεσθε ἀπὸ ρυπαροὺς λογισμοὺς καὶ σαρκικὰς ἡδονάς. Μὴ ἀπατᾶσθε χορτασίᾳ κοιλίας φεύγετε τὴν κενοδοξίαν καὶ συνεχῶς εὔχεσθε». Αὐτὰ καὶ ἓτερα πλείονα ἔλεγεν εἰς αὐτούς, τοὺς δὲ ἀσθενεῖς, τοὺς ὁποίους ἔφερον, παρηγόρει, συμπάσχων μετ’ αὐτῶν, ηὔχετο δὲ εἰς τὸν Θεὸν νὰ τοὺς ἰατρεύσῃ ὡς Παντοδύναμος. Οὕτως ἐνουθέτει ἅπαντας διὰ νὰ μὴ τὸν δοξάζουν εἰς τὰς θαυματουργίας, αἵτινες ὑπ’ αὐτοῦ καθ’ ἑκάστην ἐτελοῦντο.

Εἷς δὲ ἄρχων ἀπὸ τὸ παλάτιον τοῦ βασιλέως, Φρόντων καλούμενος, εἶχε τοσοῦτον δεινὴν ἀσθένειαν, ὥστε ἔτρωγε την γλῶσσάν του. Ὁμοίως καὶ εἰς τοὺς ὀφθαλμοὺς εἶχεν ἀσθένειαν, ἥτις ἔμελλεν εἰς ὀλίγον καιρὸν νὰ τὸν καταστήσῃ ὁλότυφλον. Ἀκούσας λοιπὸν οὗτος τὰς θαυματουργίας τοῦ Μεγάλου Ἀντωνίου, ἐπῆγε καὶ παρεκάλει αὐτὸν νὰ τὸν ἰατρεύσῃ. Ὁ δὲ ποιήσας εὐχὴν τοῦ ἔλεγεν· «Ὕπαγε καὶ θεραπεύεσαι». Αὐτὸς όμως δὲν ἤθελε νὰ ἀναχωρήσῃ, ἀλλὰ παρέμενεν ἐκεῖ ἡμέρας τινὰς ἀναμένων βοήθειαν. Λέγει πάλιν εἰς αὐτὸν ὁ Ἅγιος· «Ἕως ὅτου κάθεσαι ἐδῶ, δὲν ὠφελεῖσαι· λοιπὸν ἄπελθε καὶ ὅταν φθάσῃς εἰς τὴν Αἴγυπτον, θέλεις ἴδει τὸ θαυμάσιον». Πιστεύσας λοιπὸν ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος ἀνεχώρησεν, εὐθὺς δὲ ὡς εἶδεν ἀπὸ μακρόθεν τὴν Αἴγυπτον, ἔγινεν ὅλος ὑγιής, καθὼς τοῦ εἶπεν ὁ Ὅσιος Ἀντώνιος.