τῆς ἀποπτώσεως τοῦ κενοῦ δοξαρίου· πανταχοῦ νὰ σὲ κάμω θαυμαστόν, εἰς τὰς πόλεις ἐπιθυμητόν, ἐπίσημον γνώριμον ἀπὸ κάποιαν χάριν, ἣν θέλω χαρίσει εἰς σέ, καθὼς μαρτυρεῖ καὶ τοῦτο ὁ Μέγας Ἀθανάσιος· εἰς τοὺς δαίμονας φρικτόν, φοβερόν, οἵτινες βλέποντές σε νὰ φεύγουν ὡς ἀπὸ πυρός, ἐν μέσῳ τῶν ἁμαρτωλῶν φῶς καὶ παράδειγμα μετανοίας· πανταχοῦ ὄχι μόνον εἰς τὴν γῆν νὰ σὲ κάμω θαυμαστόν, ἀλλὰ καὶ εἰς ἐκείνας τὰς τάξεις τὰς Ἀγγελικὰς καὶ εἰς ἐκείνους τοὺς χοροὺς τῶν Ἀποστόλων, τῶν Προφητῶν, τῶν Μαρτύρων, τῶν Ὁσίων, τῶν Ἐλεημόνων, τῶν Παρθένων καὶ Ἀσκητῶν, ὣστε, ὅστις ἤθελεν ἴδει τὴν ζωήν σου, ὅστις ἀπὸ τοὺς μεταγενεστέρους ἤθελεν ἀναγνώσει τὰ ἔργα σου, νὰ βλέπῃ ὡς μέσα εἰς κάτοπτρον τῶν Ἀποστόλων τὴν θερμὴν πίστιν, τὸν ζῆλον καὶ ἀκολούθως τὰ θαύματα καὶ τὰς θεοψίας, τῶν Προφητῶν τὰς προρρήσεις, τῶν Μαρτύρων τοὺς ἀγῶνας καὶ τὴν πρὸς ἐμὲ θερμὴν ἀγάπην σου, τῶν ἐλεημόνων τὴν καταφρόνησιν τοῦ πλούτου, τῶν Ἀσκητῶν καὶ Παρθένων τὴν καθαρότητα τῆς ζωῆς, τὰς πυκνὰς νηστείας, καὶ διὰ νὰ εἴπω μὲ ἕνα λόγον, πανταχοῦ εἰς κάθε εἶδος τῆς ἀγγελικῆς ζωῆς ποιήσω σε θαυμαστόν, ἐξαίρετον, περιβόητον χωρὶς καμμίαν ἀμφιβολίαν.
Δεδοξασμένον ἂς εἶναι τὸ ὄνομά Σου, πολυΰμνητε καὶ γλυκύτατέ μου Ἰησοῦ! ὢ πῶς ἀληθέστατα δοξάζεις τοὺς δοξάζοντάς Σε! ὢ πῶς, χωρὶς ἀμφιβολίαν, φιλεῖς τοὺς φιλοῦντάς Σε καὶ ἑκατονταπλασίονα δίδεις εἰς ἐκείνους, οἵτινες ἄφησαν πατέρα ἢ μητέρα ἢ ὑπάρχοντα ἢ κόσμον διὰ τὴν ἀγάπην σου! Ἀλλὰ σύ, ἁμαρτωλοῦ ψυχή, ἥτις ἀκούεις τὰ τόσα καὶ τόσα θαυμαστὰ ἔργα καὶ χαρίσματα τοῦ Ἀντωνιου, τάχα τί συλλογίζεσαι; τάχα τί μελετᾷς; Διὰ τὸν Ἀλέξανδρον, τὸν παλαιὸν ἐκεῖνον βασιλέα, λέγουσιν, ὅτι ἀκούων τὰς πολλὰς νίκας τοῦ πατρός του Φιλίππου, ἐλυπεῖτο καὶ πρὸς τοὺς συνηλικιώτας του ἔλεγεν· «Ἐμοὶ δ’ ὁ πατὴρ οὐδὲν ἀπολείψει»· καὶ ἐκεῖνοι τῷ ἀπεκρίθησαν, ὅτι «Ταῦτά σοι κτᾶται». Καὶ ὁ Ἀλέξανδρος εἶπεν· «Τί δ’ ὄφελος, ἐὰν ἔχω μὲν πολλά, πράξω δὲ οὐδέν;». Τάχα καὶ σὺ δὲν λυπεῖσαι πὼς ὁ Ἀντώνιος τόσα καὶ τόσα ἔργα καὶ ἀρετὰς κατώρθωσε καὶ σὺ τί ἀπέδωκας εἰς τὸν Πλάστην σου, ὅστις σὲ ἠγάπησεν ἴσα μὲ τὸν Ἀντώνιον; ποίαν ἐντολὴν τοῦ ἐφύλαξας; ἢ ποῖόν του παράγγελμα δὲν κατεφρόνησας;