Ἡ δὲ μήτηρ του, νικηθεῖσα ἀπὸ τὴν ἀγάπην αὐτοῦ, ἐξέχασε τὴν παραγγελίαν καὶ τὸν ὅρκον καὶ ἐκδύσασα αὐτὸν τὸν ἐνέδυσεν ἱμάτια λαμπρὰ καὶ χρυσοΰφαντα. Ἀλλ’ ὢ τοῦ θαύματος! Ὢ τοῦ θερμοῦ πρὸς Χριστὸν ἔρωτος; Ὅτι καὶ αὐτὰ τῶν ἄθλων τὰ σύμβολα ὠρέγετο ὁ Ἀσκητὴς καὶ τὰ εἶχε ποθεινότερα παρὰ τῆς μητρὸς τὰ πολύτιμα. Εὐθὺς ἐγένετο σεισμὸς μέγας καὶ βροντή καὶ ἠκούσθη φωνὴ λέγουσα· «Βάλε τὰ ἐνδύματά του, τὰ ὁποῖα ἔβγαλες, διὰ νὰ μὴ παιδευθῇς μεγάλως». Ὁμοῦ δὲ μὲ τὴν φωνὴν ἡ μήτηρ τοῦ Ἁγίου ἔμεινε παράλυτος καὶ ἄφωνος ὥραν πολλὴν καὶ ἐσυγχίσθη ὁ νοῦς της. Ὁ δὲ πατήρ, βλέπων αὐτὴν παραλελυμένην καὶ ὅλως ἀκίνητον, ἐνεθυμήθη τὴν ἐντολὴν τοῦ παιδὸς καὶ εὐθὺς προσέταξε καὶ τὸν ἐνέδυσαν καὶ πάλιν μὲ τὰ ξεσχισμένα παλαιόρασα καὶ ἐθεραπεύθη ἡ μήτηρ. Καὶ ὁ παῖς γονέων σωφρονιστὴς ἐδείκνυτο, φανερώνοντος τοῦ Θεοῦ, ὅτι ὄχι μόνον οἱ παῖδες εἶναι ὑποχρεωμένοι νὰ φυλάττουν τὰς ἐντολὰς τῶν γονέων, ἀλλὰ καὶ αὐτοὶ τῶν παίδων, ὅταν εἶναι κατὰ Θεὸν ἡ αἴτησις.
Τὴν ὥραν δὲ ἐκείνην κατὰ τὴν ὁποίαν παρέδωκε τὴν ἁγίαν αὐτοῦ ψυχὴν ὁ Ἅγιος, ἔγιναν πολλὰ καὶ ἄπειρα θαύματα· τυφλοὶ ἀνέβλεψαν, χωλοὶ ἐπεριπάτησαν, καὶ ἄλλαι πολλαὶ ἰάσεις ἐγένοντο τὴν ἡμέραν ἐκείνην. Καὶ τότε, συνήχθη ἅπασα ἡ πόλις καὶ ὁ βασιλεὺς καὶ ὅλη ἡ σύγκλητος μετὰ τοῦ Πατριάρχου καὶ τῶν Κληρικῶν καὶ ἐνεταφίασαν αὐτὸν εἰς τὴν καλύβην, καθὼς ὁ ἴδιος παρήγγειλε, μετὰ μεγάλης τιμῆς καὶ εὐλαβείας. Οἱ δὲ γονεῖς αὐτοῦ ἐξώδευσαν χρήματα πολλὰ καὶ ἔκτισαν ἱερὸν Ναὸν εἰς τὴν καλύβην καὶ καθιέρωσαν εἰς αὐτὸν τὰ ἡμίση τῶν πραγμάτων των, τὰ δὲ ἐπίλοιπα διεμοίρασαν εἰς τοὺς πτωχούς, διὰ νὰ εἶναι καὶ τὸ δένδρον παρόμοιον μὲ τὸν καρπόν. Καλῶς δὲ καὶ ἐναρέτως βιώσαντες καὶ αὐτοὶ ἀπῆλθον εἰς Βασιλείαν τὴν Οὐράνιον νὰ συνευφραίνωνται αἰωνίως μετὰ τοῦ Πανοσίου καὶ ἀγαπητοῦ υἱοῦ αὑτῶν καὶ πάντων τῶν Ἁγίων, δοξάζοντες Πατέρα, Υἱὸν καὶ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον, τὴν ἐν Μονάδι Τριάδα καὶ ἐν Τριάδι Μονάδα, ᾗ πρέπει πᾶσα δόξα, τιμὴ καὶ προσκύνησις εἰς τοὺς ἀπεράντους αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.