τελέσωμεν οἱ τάλανες πρότερον· τὴν εὕρεσιν νὰ ἑορτάσωμεν ἢ τὸν θάνατόν σου νὰ κλαύσωμεν; Ὦ δυστυχέστατοι πάντων ἡμεῖς! Τὸν εἴχομεν εἰς τὰς χεῖράς μας, καὶ ἐδιώκαμεν ἐκεῖνο, τὸν ὁποῖον ἐζητούσαμεν εἰς ὅλον τὸν κόσμον μὲ τόσην ἀκρίβειαν. Ὦ κύκλος ἀστέρων! Ὦ ἐκλαμπρότατε ἥλιε! Τὶ φοβερὸν θέαμα βλέπετε! Πόσοι στεναγμοὶ καὶ πηγαὶ δακρύων νὰ φθάσουν εἰς τοιοῦτον σκληρότατον πάθος; Τὶς λίθος ἢ σίδηρος ἢ ποία ἄλλη φύσις ἰσχυροτέρα δύναται νὰ βαστάσῃ τοιοῦτον ἀνυπόφορον κακόν;». Αὐτὰ καὶ ἕτερα ὅμοια ἔλεγον οἱ γονεῖς ὥρας τέσσαρας, καὶ ἐξαιρέτως ἡ δυστυχὴς καὶ πολυώδυνος μήτηρ, ἥτις ἐνθυμουμένη τὸ ἀκαταλόγιστον μῖσος καὶ τὴν καταφρόνησιν, τὴν ὁποίαν τοῦ ἔκαμεν, ὡς ἄνωθεν εἴρηται, ἐθρήνει τότε ἐλεεινῶς καὶ ἀπαρηγόρητα ἀνασπῶσα τὰς τρίχας τῆς κεφαλῆς της καὶ τὸ στῆθος καὶ τὸ πρόσωπον τύπτουσα.
Τὸ γεγονὸς τοῦτο διεδόθη ἀστραπιαίως εἰς ὁλόκληρον τὴν Κωνσταντινούπολιν καὶ πάντες συμμετεῖχον τῆς θλίψεως καὶ τῆς χαρᾶς τῶν γεννητόρων. Συνεθρήνουν μὲν εἰς τὸν πόνον τῶν γεννητόρων καὶ μετὰ τούτων συνέπασχον· κατὰ δὲ τὴν ψυχὴν ἠγάλλοντο ἐκπληττόμενοι διὰ τὴν τοσαύτην ὑπομονὴν τοῦ Ὁσίου τὴν ἀπαράμιλλον καὶ ἀμίμητον. Ὁ δὲ Ἅγιος εἶπεν· «Ἐγὼ ἀκούω τὴν ὑμνῳδίαν τῶν Ἀγγέλων καὶ χαίρομαι, διότι ἐλευθερώνομαι ἀπὸ τὸν μάταιον καὶ φθαρτὸν τοῦτον βίον, διὰ νὰ ὑπάγω εἰς τὸν τόπον τὸν ὁποῖον ὁ Χριστὸς μοὶ ἡτοίμασε διὰ τὴν ἄκραν του ἀγαθότητα. Μόνον ἀκούσατε, πάτερ μου καὶ γλυκυτάτη του μῆτερ, φθάνουν τὰ δάκρυά σας, διότι ἔφθασεν ὁ καιρὸς τῆς ἐξόδου μου. Καὶ ὅπως σᾶς προεῖπα, προσέξετε νὰ μὴ μοῦ βγάλετε αὐτὰ τὰ ἐνδύματα, ἀλλὰ μὲ αὐτὰ νὰ μὲ κηδεύσητε, καὶ εἰς αὐτὸν τὸν τόπον νὰ μὲ θάψητε». Τότε ἐσήκωσε τὰς χεῖρας πρὸς τὸν οὐρανὸν καὶ προσηύξατο λέγων· «Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, ὁ κλίνας τοὺς οὐρανοὺς καὶ καταβὰς εἰς τὴν γῆν καὶ γενόμενος τέλειος ἄνθρωπος διὰ νὰ μᾶς ἐλευθερώσῃς ἀπὸ τὰς χεῖρας τοῦ διαβόλου, εὐχαριστῶ τὸ Ὄνομά σου τὸ Ἅγιον, τὸ ὁποῖον μὲ ἐδυνάμωσε νὰ νικήσω τὸν πονηρὸν διάβολον. Δέομαί σου, ἐπάκουσόν μου καὶ ἐν τῇ ὥρᾳ ταύτη, δὸς παρηγορίαν εἰς τοὺς γονεῖς μου, δίδαξον αὐτοὺς τὸν λόγον τῆς σῆς ἀληθείας καὶ τὸν περιεστῶτα λαὸν εὐλόγησον, καὶ δὸς αὐτοῖς τὰ πρὸς σωτηρίαν αἰτήματα, ἀξίωσον αὐτοὺς τῆς οὐρανίου σου Βασιλείας, ὃτι εὐλογητὸς εἶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν». Καὶ μετὰ τὸ Ἀμὴν παρέδωκε τὴν ἁγίαν αὐτοῦ ψυχὴν εἰς χεῖρας τοῦ Θεοῦ.