Ἀμμωνίου Μοναχοῦ τοῦ Αἰγυπτίου λόγος περὶ τῶν ἀναιρεθέντων ἐν τῷ Σινᾷ Ὄρει καὶ ἐν τῇ Ραϊθῷ Ἁγίων Πατέρων.

Κατὰ μετάφρασιν ἐκ τοῦ ἑλληνικοῦ κειμένου.
(Βλέπε ὑποσημείωσιν σελίδων 262-263).

ΚΑΘΕΖΟΜΕΝΟΣ ποτε εἰς τὸ ταπεινόν μου κελλίον πλησίον τῆς Ἀλεξανδρείας εἰς τόπον καλούμενον Κάνοβον, μοῦ ἦλθε λογισμὸς νὰ ὑπάγω εἰς τὰ μέρη τῆς Παλαιστίνης διὰ δύο αἴτια. Πρῶτον μὲν διότι δὲν ἠδυνάμην νὰ βλέπω τὰς θλίψεις καὶ τοὺς διαφόρους πειρασμοὺς καὶ κινδύνους, τοὺς ὁποίους ὑπέμειναν οἱ Χριστιανοὶ ἀπὸ τοὺς ἀπίστους καὶ παρανόμους τυράννους, καὶ ἐξόχως ὁ Ἁγιώτατος Πέτρος ὁ Ἀρχιεπίσκοπός μας, ὅστις ἔφυγε καὶ ἐκρύπτετο ἀπὸ τόπου εἰς τόπον καὶ δὲν εἶχε ποσῶς παρρησίαν ἢ ἄνεσιν νὰ ποιμάνῃ τὰ λογικά του πρόβατα, ἀλλ’ ὣσπερ νὰ ἦτο ληστής τις καὶ κακοποιός, οὕτως ἐκυνηγοῦσαν αὐτὸν οἱ παράνομοι. Δεύτερον δὲ εἶχον πόθον ἀνείκαστον νὰ ἴδω τοὺς Ἁγίους καὶ σεβασμίους Τόπους τῶν Ἱεροσολύμων, νὰ προσκυνήσω τὸν Τίμιον καὶ Πανάγιον Τάφον καὶ τὴν ἄχραντον καὶ ζωοποιὸν Ἀνάστασιν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, καὶ τοὺς λοιποὺς σεβασμίους τόπους, εἰς τοὺς ὁποίους ἐκεῖνοι οἱ ἄχραντοι καὶ ἀκήρατοι πόδες περιεπάτησαν, καὶ ἐτέλεσε τὰ μεγάλα ἐκεῖνα καὶ θαυμάσια ἔργα ὡς Παντοδύναμος, ἐπειδὴ καὶ οἱ περισσότεροι Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας (καθὼς καὶ εἰς τοὺς Βίους αὐτῶν φαίνεται) εἶχον τὸν ὅμοιον πόθον νὰ ὑπάγωσι πρὸς προσκύνησιν εἰς Ἱεροσόλυμα διὰ μισθὸν περισσότερον.

Φθάσας λοιπὸν ἐκεῖ καὶ θεασάμενος ἐπροσκύνησα, καθὼς ἐπόθουν, ἅπαντας τοὺς Ἁγίους Τόπους αὐτούς, ἔπειτα ἠθέλησα νὰ ὑπάγω καὶ εἰς τὸ Ἅγιον Ὄρος, τὸ Σινᾶ καλούμενον, διὰ νὰ προσκυνήσω καὶ ἐκεῖνο ὡς τόπον σεβάσμιον. Ἀρχίζων λοιπὸν τὴν ὁδοιπορίαν, εὗρον καὶ ἄλλους τινὰς φιλοχρίστους, οἵτινες ἐπήγαιναν καὶ αὐτοὶ εἰς αὐτὸ τὸ ὄρος καὶ ἐπεριπατοῦσαν ἡμέρας δεκαοκτώ. Ἐβαδίσαμεν ὅθεν ὁμοῦ καὶ ἐφθάσαμεν εἰς τὸν Ἅγιον ἐκεῖνον Τόπον μὲ τὴν θείαν βοήθειαν, εὐξάμενος δὲ ἔμεινα ἐκεῖ ἡμέρας τινὰς διὰ νὰ ἀπολαύσω ὅλους ἐκείνους τοὺς Ὁσίους Πατέρας· καὶ ἐπήγαινα εἰς καθ’ ἑνὸς τὸ κελλίον, διὰ νὰ ὠφεληθῶ ἀπ’ αὐτόν, ὅτι μεγάλας ἀρετὰς εἶχον οἱ θαυμάσιοι ἐκεῖνοι Ὅσιοι καὶ αἱ πράξεις αὐτῶν ἦσαν ἄξιαι νὰ λάβῃ πᾶς τις ἀπὸ τούτους καλὸν ὑπόδειγμα, διότι ἐπορεύοντο μὲ πολλὴν σύνεσιν καὶ διάκρισιν εἰς τὴν τροφὴν καὶ τὴν ἐν γένει διαγωγήν των.