τὸν οὐράνιον ἄρτον καὶ ψωμίσω ὑμᾶς τοῦτο τὸ οὐράνιον Βρέφος, τὸ ὁποῖον ἐγέννησα ἀπὸ τὰ αἵματα καὶ τὴν μήτραν μου χωρὶς πεῖραν ἀνδρός· τοῦτο μου τὸ Βρέφος, ὅπου τρέφω μὲ τὸ γάλα τῶν μαστῶν μου, ὅπου τρέφει τὸν κόσμον ὅλον διὰ τῆς Χάριτός του· τοῦτο μου τὸ Βρέφος, ὅπου τὸ σφάζουσιν ἑκουσίως καὶ δὲν νεκροῦται, ἀλλὰ ζωοποιεῖ τοὺς θυσιάζοντας αὐτό· τοῦτο μου τὸ Βρέφος, ὅπου τὸ κόπτουσι καὶ μένει ἀχώριστον· ὅπου τὸ σφάζουσι καὶ μένει ἀθάνατον· ὅπου τὸ μερίζουσι καὶ δὲν διαιρεῖται· ὅπου τὸ τρώγουσι καὶ οὐδέποτε δαπανᾶται· ὅπου κάθεται εἰς τὰς ἀγκάλας μου καὶ εἶναι εἰς τοὺς κόλπους τοῦ οὐρανίου Πατρός· ὅπου χωρεῖται εἰς τὰς ἀγκάλας μου καὶ εἶναι ἀχώρητον εἰς ὅλον τὸν κόσμον· ὅπου θεωρεῖτε αὐτὸ καὶ εἶναι ἀόρατον· ὅπου πιάνετε αὐτὸ καὶ εἶναι ἄϋλον· τοῦτο μου τὸ Βρέφος ὅπου ἁγιάζει καὶ θεοποιεῖ τοὺς τρώγοντας αὐτό. Ἔλθετε λοιπὸν εἰς ἐμὲ τὴν Μητέρα τοῦ Θεοῦ, ἵνα ἀνεβάσω ὑμᾶς εἰς τὰς ἀγκάλας μου, ἵνα κοινωνήσω ὑμᾶς τὴν Σάρκα τοῦ Υἱοῦ μου· καὶ τοιουτοτρόπως ἑνώνουσα τὴν θείαν οὐσίαν τοῦ Υἱοῦ μου, μετὰ τῆς ὑμετέρας οὐσίας, ἵνα ποιήσω ὑμᾶς κατὰ Χάριν θεοὺς καὶ κληρονόμους τῆς Βασιλείας Αὐτοῦ».
Ὦ πλουσιόδωρον ἔλεος τῆς Ἐλεούσης! ὦ ἠγαπημένη Μῆτερ φυσικὴ τοῦ Θεοῦ καὶ ἠγαπημένη Μῆτερ κατὰ Χάριν ἡμῶν τῶν Χριστιανῶν! ὦ κεχαριτωμέναι ἀγκάλαι τῆς Θεοτόκου, αἵτινες κρατοῦσιν ἡμᾶς! ὦ οὐράνιος τροφὴ τῆς εὐλογημένης μητρός, ἥτις τρέφει ἡμᾶς καθ’ ἑκάστην, Χριστιανοί, τέκνα κατὰ Χάριν τῆς εὐλογημένης Μαρίας, τὶ ἀποφασίζετε; στέργετε ἵνα προσκαλῇ ὑμᾶς τὴν σήμερον ἡμέραν ἡ Παναγία Παρθένος, ἵνα ἁγιάσῃ ὑμᾶς διὰ τῆς Χάριτός της, ἵνα καθαρίσῃ ὑμᾶς διὰ τῆς καθαρότητος αὐτῆς, ἵνα ποιήσῃ ὑμᾶς ἁγίους διὰ τῆς ἁγιότητός της, ἵνα θρέψῃ ὑμᾶς μὲ τὸ σῶμα καὶ αἷμα τοῦ Βρέφους αὐτῆς καὶ ὑμεῖς νὰ μὴ ὑπακούητε; στέργετε ἵνα ἀγωνίζηται, ἐπειδὴ εἶναι Μήτηρ Θεοῦ φυσικὴ καὶ Μήτηρ κατὰ Χάριν ἡμῶν τῶν Χριστιανῶν, ἵνα ποιήσῃ ὑμᾶς ἓν κράμα μετὰ τοῦ Θεοῦ, ὡσὰν ἕνα πεπυρακτωμένον σίδηρον, ἵνα ἀναλάβῃ ὑμᾶς εἰς τὰς ἁγίας αὐτῆς ἀγκάλας καὶ ποιήσῃ ὑμᾶς κατὰ Χάριν θεούς, ὑμεῖς δὲ νὰ μὴ τρέχητε εἰς αὐτήν, ἀλλ’ ἐπιμένητε εἰς τὰς ἀσωτείας καὶ τὰς πονηρίας;
Ὤ! τοῦτο δὲν εἶναι ἄλλο, παρὰ μία τύφλωσις τοῦ διαβόλου, ὅστις σφαλίζει τὰ ὄμματα τῆς διανοίας ὑμῶν καὶ βουλώνει τὰ ὦτα τῆς ψυχῆς σας, ἵνα μὴ βλέπετε τὴν Παντάνασσαν, ἥτις κράζει ὑμᾶς εἰς τὴν βοήθειαν αὐτῆς, νὰ μὴ ἀκούητε δὲ τῆς Μητρός σας τῆς Παναγίας, ἥτις προσκαλεῖ ὑμᾶς εἰς τὴν Σκέπην αὐτῆς καὶ μὴ βλέπητε,