Λόγος Πανηγυρικὸς εἰς τὴν ΥΠΑΠΑΝΤΗΝ τοῦ Σωτῆρος ΧΡΙΣΤΟΥ. Τοῦ Μακαρίου Σκορδίλη ἢ Κωφοῦ, ἐλαφρῶς διεσκευασμένος κατὰ τὴν φράσιν.

Βέβαια οὕτως ὁμολογοῦμεν, ὦ ἀδελφοί μου ἠγαπημένοι, διὰ τὴν Μητέρα ἡμῶν τὴν Παναγίαν, ἥτις παρέχει σήμερον τὸν φυσικὸν αὐτῆς Υἱὸν εἰς τὰς ἀγκάλας τοῦ Συμεών, ἵνα δεχθῇ εἰς τὰς ἁγίας αὐτῆς ἀγκάλας ἡμᾶς τὰ θετὰ αὐτῆς τέκνα, τὰ ὁποῖα τὴν ἐπιστεύσαμεν Θεοτόκον, ποιήσῃ δὲ ἡμᾶς κατὰ Χάριν θεούς, ἐπειδὴ ἄν ἡμεῖς ἐν ἀληθείᾳ ἐβαπτίσθημεν καὶ ἐπιστεύσαμεν εἰς τὴν ἀληθινὴν πίστιν τοῦ Υἱοῦ αὐτῆς καὶ ἄν ἡμεῖς μετέσχομεν τῆς μακαρίας Θεότητος δι’ αὐτῆς τῆς γενομένης καταλλαγῆς τοῦ Θεοῦ πρὸς ἡμᾶς καὶ ἀπηλαύσαμεν τῆς οὐρανῶν Βασιλείας, ἣν ἐστερήθημεν διὰ τῆς παρακοῆς τῶν προπατόρων ἡμῶν καὶ ἐγίναμεν τέλος πάντων κατὰ Χάριν τέκνα της, ὅμως ἐξεμακρύναμεν τελείως ἀπὸ τὴν Θεότητα διὰ τὴν τῆς ἁμαρτίας παχύτητα· διὰ τοῦτο λοιπόν, ἐπειδὴ εἶναι Μήτηρ τοῦ Θεοῦ φυσικὴ καὶ Μήτηρ κατὰ Χάριν ἡμῶν τῶν Χριστιανῶν, ἐπειδὴ εἶναι φιλεύσπλαγχνος Μήτηρ τοῦ Παντελεήμονος καὶ ἀνεξάντλητος πηγὴ τοῦ ἐλέους καὶ ἐλεεῖ καὶ οἰκτίρει ἡμᾶς τὰ τέκνα αὐτῆς, ὅπου ζητοῦμεν τὴν σκέπην αὐτῆς καὶ βοήθειαν, ἐπιστρέφει τὸ Πανάγιον αὐτῆς πρόσωπον εἰς ἡμᾶς, τὰ κρημνισμένα τέκνα της, ἀπὸ τὸ ὕψος τῆς οὐρανῶν Βασιλείας, κάτω εἰς τὰ βάραθρα τῆς κολάσεως καὶ λυπουμένη εἰς τὰς συμφορὰς καὶ τοὺς κινδύνους καὶ μὴ ὑποφέρουσα, ἵνα βλέπῃ ἡμᾶς πόρρω αὐτῆς καὶ τοῦ Υἱοῦ της, αἰχμαλωτισμένους ὑπὸ τῆς ἁμαρτίας καὶ τοῦ διαβόλου, παρέχει τὴν Παντοδύναμον δεξιάν της καὶ σύρει ἡμᾶς ἀπὸ τὰ βάθη τοῦ ᾍδου, ἐπάνω εἰς τὸ ὕψος τῆς θεώσεως τοῦ Υἱοῦ αὐτῆς.

Ὅθεν καὶ ἡ Ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία, βλέπουσα τὴν Παντάνασσαν, ἵνα χαρίζῃ ἡμῖν τοιαύτην Σωτήριον δόξαν καὶ Μακαριότητα τοῦ Παραδείσου, ψάλλει μετ’ εὐφροσύνης καὶ μελῳδεῖ καθ’ ἕκάστην· «Ὕψωσας ἡμᾶς τῷ ὑψηλῷ σου τόκῳ βαράθρων συμπτώσεως, Θεοχαρίτωτε» καί, «Παστὰς τοῦ Λόγου ἀμόλυντε, αἰτία τῆς τῶν πάντων θεώσεως, χαῖρε Πανάχραντε». Ὦ ἀγαλλίασις τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, εἰς τὴν σεβασμίαν ταύτην πανήγυριν τῆς Δεσποίνης ἡμῶν! Ὦ θεία ἀνάβασις εἰς τὴν προτέραν ἡμῶν ἀθανασίαν καὶ Μακαριότητα! Ἀνοίγει λοιπὸν ἡ χαριτόβρυτος Μαριάμ, ὦ ἀδελφοί μου Χριστιανοί, τὰς παναγίας αὐτῆς χεῖρας, ἵνα θέσῃ ἡμᾶς εἰς τὰς παρθενικὰς αὐτῆς ἀγκάλας, ἵνα ἐγείρῃ ἡμᾶς ἐκ τοῦ βυθοῦ τῆς ἁμαρτίας, ἵνα ὑψώσῃ ἡμᾶς ἐπάνω εἰς τὴν δόξαν τῆς οὐρανίου Ἱεραρχίας, ἵνα ποιήσῃ ἡμᾶς τέκνα φωτὸς καὶ κληρονόμους τῆς Βασιλείας τοῦ Υἱοῦ αὐτῆς καὶ ἵνα κάμῃ ἡμᾶς, τέλος πάντων, κατὰ Χάριν θεούς, καθὼς ἐγεννήθημεν καὶ υἱοὶ Θεοῦ διὰ τοῦ Ἁγίου Βαπτίσματος.