ΑΝΑΤΕΛΛΕΙ καὶ σήμερον, ἔνδον τοῦ μυστικωτάτου οὐρανοῦ τῆς Ἐκκλησίας, ἡ χρυσάκτινος καὶ μυριόαστρος αὕτη αὐγή, ἡ πανακήρατος Μαριάμ, πεφωτισμένη λαμπρῶς ἀπὸ τὸν ἀγλαότατον Ἥλιον Ἰησοῦν, ὅστις φωταγωγεῖ διὰ τῶν χρυσολαμπηδόνων ἀκτίνων του τὰ σύμπαντα ἀπὸ τοῦ καθαρωτάτου οὐρανοῦ, τῆς κοιλίας Αὐτῆς. Ἀνατέλλει ἡ γλυκυτάτη αὐγή, ἡ Θεοτόκος, καὶ φέρουσα εἰς τὰς παρθενικὰς αὐτῆς ἀγκάλας τὸν πάμφωτον Ἥλιον Ἰησοῦν, τὸν ἐγχειρίζει ἀπὸ τοὺς ἰδικούς της κόλπους εἰς τοὺς κόλπους ἑνὸς προβεβηκότος ἀστέρος, τοῦ Συμεών, ἵνα διώξῃ ἐξ αὐτοῦ τὸ νέφος τῆς ἀπιστίας καὶ φέρῃ αὐτὸν εἰς τὸ φῶς τῆς θεογνωσίας. Παρέχει ἡ Παρθένος ἀπὸ τὰς τρυφερὰς αὐτῆς ἀγκάλας τὸ εὐωδέστατον ἄνθος της, τὸν γλυκύτατον, λέγω, Ἰησοῦν, εἰς τὰς γηραλέας ἀγκάλας τοῦ Συμεών, ἵνα εὐωδιάσῃ τὸν ναὸν τῆς ψυχῆς αὐτοῦ καὶ ποτίσῃ αὐτὸν τὸ γλυκύτατον νέκταρ, τὸ ὁποῖον ἀνέβρυσεν ἐκ τῶν παρθενικῶν αὐτῆς καὶ ἀσπίλων αἱμάτων, καθαρίζον τελείως τοὺς κλώνους τῆς ἀμφιβολίας καὶ ἐμπιπλῶν τούτους ἀπὸ τὸν ὥριμον καὶ γλυκύτατον καρπὸν τῆς εὐπιστίας. Τὸν ἐγχειρίζει ὄχι πλέον ἵνα ἀπιστῇ, ἀλλ’ ἵνα ὁμολογῇ συμφώνως μετὰ τοῦ Προφήτου Ἡσαΐου· «Ἰδοὺ ἡ Παρθένος ἐν γαστρὶ ἔξει καὶ τέξεται υἱὸν καὶ καλέσουσι τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν».

Ἐὰν λοιπὸν καὶ ἀμφέβαλλέ ποτε εἰς τὸν ἄσπορον τοῦτον καρπὸν τῆς Παρθένου ὁ δίκαιος οὗτος Συμεών, καὶ ἠπίστει εἰς τὸν κατάκωμον τοῦτον βλαστὸν τῆς νεοθαλοῦς ταύτης ρίζης, εἰς τὸν ἀνθομύριστον τοῦτον ὄρπηκα τῆς Μητροπαρθένου Βασιλίσσης καὶ δὲν ἐπότιζε τὴν ψυχὴν αὐτοῦ ἐκ τοῦ γλυκορρόου τούτου γάλακτος τῆς Θεομήτορος Κόρης, τὸ ὁποῖον διὰ τοῦ Προφήτου Ἡσαΐου πρότερον κρουνηδὸν ἐπλημμύρει, «Ἰδοὺ ἡ Παρθένος ἐν γαστρὶ ἔξει», σήμερον τέλος πάντων, βλαστήσας ἐν μέσῳ τῶν γεγηρακότων αὐτοῦ κλώνων ὁ ἀνθοβλαστοποικιλόμορφος οὗτος καρπὸς τῆς Παρθένου, τὸ τρυφερώτατον τοῦτον φυτὸν τῆς εὐλογημένης Μαρίας, ὁ Ἰησοῦς δηλαδή, καὶ πλημμυρίσας ἐκ τῶν μαστῶν τῆς Κεχαριτωμένης Κόρης τὸ καθαρώτατον τοῦτο γάλα ὁ Θεάνθρωπος Κύριος, ἐπὶ τὸ στῆθος τοῦ πρεσβύτου, ἀπορρίπτει συντόμως ὅλην τὴν προτέραν αὐτοῦ ἀπιστίαν καὶ μεγαλοφώνως βοᾷ τὴν παροῦσαν εὐχαριστίαν· «Νῦν ἀπολύεις τὸν δοῦλόν σου, Δέσποτα, κατὰ τὸ ρῆμα σου ἐν εἰρήνῃ ὅτι εἶδον οἱ ὀφθαλμοί μου τὸ Σωτήριόν σου».