Ναί, ὅλοι συμφώνως, ὅσοι εἰς Πατέρα καὶ Υἱὸν καὶ Ἅγιον Πνεῦμα τὸν ἕνα Θεὸν ἐβαπτίσθημεν, ὁμολογοῦμεν καὶ κηρύττομεν ὅτι ἡ Παναγία Παρθένος ἔδωκε τὴν κάμινον τῆς κοιλίας αὐτῆς, ὅπου ἐχύθη εἰς αὐτὴν ὅλη ἡ ὑποστατικὴ φλὸξ τῆς Θεότητος καὶ οὕτως ἐξῆλθεν ἐξ αὐτῆς ὁ πεπυρακτωμένος σίδηρος, ὁ Ἰησοῦς Χριστός. Ὅλοι ὅσοι ἐλπίζομεν Βασιλείαν οὐρανῶν, διὰ μέσου αὐτῆς τῆς, κατὰ Χάριν, γλυκυτάτης Μητρὸς ἡμῶν, ὅσοι καὶ εἰς αὐτὴν καὶ εἰς τὸν ἠγαπημένον αὐτῆς Υἱὸν ἐπιστεύσαμεν, ψάλλομεν μετὰ τῶν θεολογικῶν διδασκάλων τῆς Ἐκκλησίας ἡμῶν καὶ εὐφραινόμενοι λέγομεν· «Ἵνα θεώσῃ ἡμᾶς ὁ Θεὸς ἐσαρκώθη ἐξ ἁγνῶν σου αἱμάτων καὶ ἐγένετο βροτός, Παρθένε Θεοτόκε». Οὕτως ἡμεῖς, οἵτινες ἐβαπτίσθημεν, ὦ γλυκεῖα Παρθένε Μαρία, οὕτως ἡμεῖς οἵτινες ἠξιώθημεν νὰ σὲ ἀπολάβωμεν κατὰ Χάριν Μητέρα ἡμῶν, ἐπειδὴ ἐπιστεύσαμέν σε μητέρα Θεοῦ· οὕτως ἡμεῖς οἱ ἁμαρτωλοί, οἵτινες σὲ ἔχομεν Μεσίτριαν καθ’ ἑκάστην εἰς τὸν Μονογενῆ σου Υἱόν, πιστεύομεν καὶ ὁμολογοῦμεν ὅτι αὐτὸ τὸ μικρὸν Βρέφος, ὅπου βαστάζεις σήμερον ἐν τῷ Ναῷ ἐσαρκώθη ἐκ τῆς παναγίας σου γαστρός, ἵνα ποιήσῃ ἄνθρωπον τὸν Θεὸν καὶ τὸν ἄνθρωπον κατὰ Χάριν Θεόν. Ὅθεν καὶ ἀγαλλόμενοι σήμερον οἱ ὑμνῳδοί σου, βοῶμεν μετὰ τῶν πολυφθόγγων ρητόρων· «Ἵνα θεώσῃ τὸν ἄνθρωπον, ἐκ σοῦ, Παρθένε, τίκτεται Θεός». Ὦ μελῳδικὴ αἴνεσις καὶ δοξολογία τῆς Παρθένου! ὦ θεοποίησις ἀνερμήνευτος τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως!
Καὶ λοιπὸν ἕως τοῦ νῦν ὁμολογοῦμεν, Χριστιανοί, ὅτι ἡ Παναγία Παρθένος ἐστάθη μὲ τὴν παναγίαν αὐτῆς νηδὺν ὡσὰν μία κάμινος, ἥτις ἐδέχθη τὴν φλόγα τῆς Θεότητος καὶ ἐγέννησεν ὅλον Θεὸν καὶ ὅλον ἄνθρωπον, ὥστε ἡνώθη ἀσυγχύτως καὶ ἀτρέπτως ἡ φύσις τοῦ Θεοῦ μετὰ τῆς φύσεως τῶν ἀνθρώπων καὶ ἔγιναν καὶ αἱ δύο αὐταὶ φύσεις ἓν καὶ μόνον κράμα· δυνάμεθα ἐντεῦθεν νὰ μὴ ὁμολογήσωμεν πὼς ἡ Παρθένος ἐστάθη αἰτία τῆς τῶν πάντων θεώσεως; πῶς ἂν τὸ κηρύττῃ χαρμοσύνως ἡ Ἐκκλησία, «θεοῖ με Θεός, ἐν σοὶ σκηνώσας», διατί νὰ μὴ τὸ κηρύττωμεν καὶ ἡμεῖς; πῶς ἂν τὰ ψάλλωσι μετ’ ἀγαλλιάσεως αἱ πολύφθογγοι μοῦσαι τῶν ἱερῶν διδασκάλων, «Παστὰς τοῦ Λόγου, ἀμόλυντε, αἰτία τῆς τῶν πάντων θεώσεως, χαῖρε Πανάχραντε», διατί νὰ μὴ ψάλλωμεν αὐτὸ καὶ ἡμεῖς μετὰ χαρᾶς; Πῶς δὲν θέλομεν κηρύττει, ὦ ἠγαπημένη Μήτηρ τοῦ Θεοῦ φυσικὴ καὶ Μήτηρ θετὴ ἡμῶν τῶν Χριστιανῶν, ὅτι ἐστάθης ἡ αἰτία τῆς Σωτηρίας, τῆς ἀπολυτρώσεως καὶ τῆς θεώσεως ἡμῶν; Πῶς δὲν πρέπει, ὦ Πανάφθορε Κόρη, ἵνα ἀποβλέπωμεν εἰς σέ, τὴν Μητέρα τοῦ Θεοῦ, ὅπου εἰσέρχεσαι σήμερον ἐν τῷ Ναῷ φέρουσα εἰς τοὺς κόλπους σου τὸ μικρὸν τοῦτο Βρέφος, τὸν Ἰησοῦν, ἵνα παρέξῃς αὐτὸ εἰς τὰς χεῖρας τοῦ Συμεὼν καὶ ποιήσῃς κατὰ Χάριν θεοὺς ἡμᾶς, τὰ θετά σου παιδία;