λύτρωσαι ἡμᾶς, οἵτινες ἐβάφημεν μὲ τὸ αἷμα τοῦ Βρέφους σου, ἀπὸ ὅλους τοὺς ὁρατοὺς καὶ ἀοράτους ἐχθροὺς ἡμῶν, οἵτινες ἀγωνίζονται, ὡς ἄγριοι λέοντες ἵνα ρίψωσι καὶ πνίξωσιν ἡμᾶς ἐντὸς τῆς ἀβύσσου. Ὁρᾷς, Παρθένε, τοὺς κινδύνους καὶ πειρασμοὺς ὅπου μᾶς ἔστησαν, ὠρυόμενοι ὡς λύκοι, ἵνα καταξεσχίσωσιν ἡμᾶς τοὺς ἀθλίους καὶ διὰ τοῦτο ἀπόρριψον ἀφ’ ἡμῶν πάντα ἐχθρὸν καὶ πολέμιον· βλέπεις τὴν ἀδυναμίαν μας καὶ διὰ τοῦτο δὸς χεῖρα εἰς τοὺς δεομένους, πάρεξον βοήθειαν εἰς τοὺς ἐπικαμπτομένους.
Ὁμολογοῦμεν σε Θεοτόκον καὶ Δέσποιναν, ἄν καὶ ἁμαρτωλοὶ εἴμεθα, ὅμως ἐλπίζομεν εἰς τὴν κραταιάν σου βοήθειαν, ὄχι μόνον ἀπὸ τούτους τοὺς κύκλωπας, ὅπου βρυχῶνται, ἵνα λυτρώσῃς ἡμᾶς, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ ἐκείνους τοὺς δράκοντας ὅπου χάσκουσι νὰ μᾶς ἐλευθερώσῃς· κηρύττομεν ὅτι καθ’ ἑκάστην διαφυλάττεις ἡμᾶς, καὶ περισκέπεις ἐκ παντὸς ἐναντίου τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ σώματος. Οἴδαμεν, ὦ Ἐλεοῦσα Βασίλισσα, τὴν εὐσπλαγχνίαν καὶ τὸ ἔλεος ὅπου χύνεις πάντοτε εἰς ἡμᾶς τοὺς ἁμαρτωλούς, καὶ ὅτι διψᾷς τὴν σωτηρίαν μας, ἐπιποθοῦσα ἵνα ἀξιωθῶμεν ἡμεῖς τῆς οὐρανίου Βασιλείας· καὶ λοιπὸν καίτοι βλέπομεν τὰς μυριοβρύτους σου Χάριτας καὶ νὰ μὴ φθάνῃ ποτὲ ἡ γλῶσσα μας, διὰ τὸ πέλαγος τούτων, ἵνα ἐπαινέσῃ ἢ καὶ θαυμάσῃ κατ’ ἀξίαν τὴν μεγαλοπρέπειαν τοῦ ἐλέους σου, καίτοι σκοτίζεται μάλιστα καὶ θολοῦται ὁ ἐζοφωμένος ἡμῶν νοῦς, μόλις συλλογισθῇ τὸ ἄπειρον ἔλεος τοῦ Θεοῦ, ὅπερ βρέχεις ἀκαταπαύστως εἰς τὴν αἰχμηρὰν ἡμῶν καὶ κατάξηρον ταύτην ψυχὴν καὶ διὰ τοῦτο ἀμηχανοῦμεν εἰς τοὺς ἐπαίνους σου καὶ ἐξύμνια ἅπερ ὀφείλομεν εἰς τὴν ἰδικήν σου Μεγαλειότητα, μ’ ὅλον τοῦτο γιγνώσκεις, Κυρία ἡμῶν, τὸν πόθον καὶ τὴν προθυμίαν μας.
Διὰ τοῦτο λοιπὸν πρόσδεξαι, παρακαλοῦμεν, Πανάχραντε Δέσποινα, τὴν πίστιν καὶ εὐλάβειαν, τὴν ὁποίαν σῴζομεν εἰς τὸ ὄνομά σου τὸ ἅγιον καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς, τὰ φιλόστοργα τέκνα σου, ὅπου προσκυνοῦμεν τὴν ἄχραντον Εἰκόνα σου, ἐκ πάσης ἀνάγκης καὶ πειρασμοῦ ὁρατοῦ καὶ ἀοράτου. Ἀξίωσον ἡμᾶς, ὦ Θεοτόκε Μαρία, καθὼς ἐδῶ εἰς τὸν ἐπίγειον τοῦτον Ναὸν βλέπομεν τὸν χαρακτῆρα τοῦ προσώπου σου, οὕτω καὶ ἐπάνω εἰς τὸ ὑπερουράνιον θυσιαστήριον, ἵνα ἴδωμεν τὴν δόξαν σου, ὅπως ὑμνῶμεν καὶ δοξάζωμεν τὸ πανυπερύμνητον ὄνομά σου τῆς καταφυγῆς ἡμῶν, εἰς αἰῶνα αἰῶνος. Ἀμήν.