Ἐγκώμιον ἐπὶ τῇ εὑρέσει τῆς τιμίας κεφαλῆς τοῦ Προδρόμου. Τοῦ Ἱεροδιδάσκάλου καὶ Ἱεροκήρυκος τῆς Μεγάλης τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας Μακαρίου τοῦ Χριστιανοπούλου.

ἀπὸ τοὺς σκώληκας καὶ νὰ κατακρημνισθῇς εἰς τὸ βάραθρον τοῦ ᾍδου; Καὶ ἂν δὲν σὲ φάγουν οἱ σκώληκες ἐδῶ ζωντανόν, θὰ σὲ τρώγουν ἀκαταπαύστως, ὅταν ἡ ψυχή σου κατέλθη εἰς τὸν ᾍδην. Θὰ προσφέρῃς τὸν ἑαυτόν σου τροφὴν εἰς τοὺς φοβεροὺς καὶ βρωμεροὺς σκώληκας ἐκεῖ, καὶ πῦρ αἰώνιον καὶ ἀτελεύτητον θὰ σὲ κατακαίῃ. Διότι σοῦ τὸ λέγει ὁ Ἰωάννης· «Πᾶν οὖν δένδρον μὴ ποιοῦν καρπὸν καλόν, ἐκκόπτεται καὶ εἰς πῦρ βάλλεται» (Ματθ. γ’ 10).

Ὦ θρῆνοι ἀδιάκοποι ἀπὸ τοὺς σκώληκας καὶ τὸ πῦρ. Ὤ πόσον τότε θέλεις ἐλεεινολογεῖ τὸν ἑαυτόν σου διὰ τὰς παρανομίας ὅπου τώρα, εἰς τὸν κόσμον τοῦτον κάμνεις; Καὶ ποῖος ἐκεῖ θὰ σὲ παρηγορήσῃ; Ποῖος θὰ σὲ βοηθήσῃ; Ὁ Χριστός; Πῶς, ὅπου μὲ τὰς παρονομίας σου ἐδῶ καταφρονεῖς τὴν Φωνήν Του καὶ τὸν Ἴδιον; Μήπως ἐλπίζεις νὰ κατέλθῃ καὶ πάλιν ὁ Δεσπότης Χριστὸς εἰς τὸν ᾍδην διὰ νὰ σὲ ἐλευθερώσῃ;

Ὄχι, θὰ σοῦ ἀπαντήσῃ Ἐκεῖνος. Μίαν φορὰν μόνον τὸν ἠρώτησεν ὁ Ἰωάννης· «Σὺ εἶ ὁ ἐρχόμενος…», μίαν φορὰν τοῦ εἶπεν· «Σὺ εἶ ὁ ἐρχόμενος, ἢ ἕτερον προσδοκῶμεν;» (Ματθ. ια’ 3, Λουκ. ζ’ 19). Τί λέγεις, Ἰωάννη; Σὺ τὸν ἐβάπτισες, σὺ εἶδες τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον καταβαῖνον καὶ μένον ἐπ’ Αὐτόν, σὺ ἤκουσες τὸν Πατέρα Του νὰ τὸν μαρτυρῇ οὐρανόθεν Υἱόν του, σύ, δακτυλοδεικτῶν, τὸν ἔδειξες εἰς τοὺς Ἑβραίους καὶ μὲ τόσην βεβαιότητα τὸν ἐμαρτύρησες εἰς αὐτοὺς Υἱὸν Θεοῦ καὶ τώρα ἐρωτᾷς Αὐτόν, ἄν εἶναι Αὐτὸς ὅπου ἔρχεται;

Δὲν τὸν ἐρωτῶ, λέγει ὁ Ἰωάννης, ἐὰν ἦλθε, διότι ἦλθε βεβαίως καὶ καμμίαν δὲν ἔχω ἀμφιβολίαν, ὅτι εἶναι Υἱὸς τοῦ Θεοῦ. Τὸν ἐρωτῶ ὅμως ἐὰν εἶναι Αὐτὸς ἢ ἄλλος. Ἐγὼ δὲν εἶμαι καρδιογνώστης διὰ νὰ γνωρίζω τὰ πάντα. Γνωρίζω βέβαια, ὅτι ὁ ἴδιος εἶναι Υἱὸς τοῦ Θεοῦ· γνωρίζω ὅτι ἔχει νὰ ἐλευθερώσῃ ὅλους ἐκείνους τοὺς Δικαίους καὶ τοὺς Προφήτας, οἱ ὁποῖοι εἶναι εἰς τὸν ᾍδην. Δὲν γνωρίζω ὅμως, ἄν Αὐτὸς ὁ ἴδιος ἔρχεται εἰς τὸν ᾍδην, ἢ μήπως θέλει στείλει ἄλλον τινά, ἐνδυναμώνων τοῦτον μὲ τὴν Παντοδυναμίαν του, ἵνα ἐξαγάγῃ ἀπὸ τὸν ᾍδην τοὺς ἐν τῷ ᾍδῃ. Ἤ μήπως ἔχει νὰ μᾶς ἐξαγάγῃ ἀπὸ ἐκεῖ μὲ μόνον τὸν λόγον του, ὡς τὸν τετραήμερον Λάζαρον; Διὰ τοῦτο, λέγει ὁ Ἰωάννης, κάμνω εἰς τὸν Χριστὸν τοιαύτην ἐρώτησιν· «Σὺ εἶ ὁ ἐρχόμενος, ἤ ἕτερον προσδοκῶμεν;».


Ὑποσημειώσεις

[1] Ὁ πολυγραφώτατος Ἑβραῖος ἱστορικὸς συγγραφεὺς Φλάβιος Ἰώσηπος, συγγράψας τὰς Ἑβραϊκὰς Θρηνῳδίας, εἰς τὸ ἕβδομον Κεφάλαιον τοῦ δεκάτου ὀγδόου λόγου τῆς «Ἀρχαιολογίας», περιγράφει τὴν καταστροφὴν τοῦ στρατοῦ τοῦ Ἡρῴδου ὑπὸ τοῦ στρατοῦ τοῦ Ἀρέθα, ἀναφέρων ἐπὶ λέξει τὰ ἑξῆς: «…Ἔδοξε δὲ τοῖς Ἰουδαίοις ὀλωλέναι τὸν Ἡρῴδου στρατὸν ὑπὸ τοῦ Θεοῦ καὶ μάλα δικαίως, τιννυμένου κατὰ ποινὴν Ἰωάννου τοῦ ἐπικαλουμένου Βαπτιστοῦ. Κτείνει μὲν γὰρ τοῦτον ὁ Ἡρῴδης ἄνδρα ἀγαθὸν καὶ τοῖς Ἰουδαίοις ἀρετὴν κελεύοντα καὶ τὰ πρὸς ἀλλήλους δικαιοσύνην». Ὅπερ ἑρμηνευόμενον λέγει· «Ἐφάνη δὲ εἰς τοὺς Ἰουδαίους ὅτι κατεστράφη ὁ στρατὸς τοῦ Ἡρῴδου ὑπὸ τοῦ Θεοῦ, ἀποδίδοντος τὴν κατὰ τοῦ Ἰωάννου τοῦ Βαπτιστοῦ ἀδικοπραγίαν. Διότι ἐφόνευσε τοῦτον ὁ Ἡρῴδης, ἐνῷ ἦτο ἀνὴρ ἐνάρετος καὶ τοὺς Ἰουδαίους προτρέπων εἰς τὴν ἀρετὴν καὶ τὴν δικαιοσύνην πρὸς ἀλλήλους». Ἐπιβεβαιοῖ, δηλαδή, ὁ Ἑβραῖος συγγραφεὺς τὴν ἀπόλυτον εὐλάβειαν καὶ τὸν σεβασμὸν τὸν ὁποῖον εἶχον οἱ Ἰουδαῖοι πρὸς τὸν θεῖον Ἰωάννην. Ἀλλὰ καὶ ἀλλαχοῦ ὁμοίως ἐκφράζεται ὁ Ἰώσηπος.