ὅτι δὲν συμμετέσχε μιᾶς παντοτεινῆς ζωῆς καὶ αἰωνίου θεϊκῆς λάμψεως; Διότι «Υἱὸς δίκαιος», λέγει ὁ Σολομῶν, «γεννᾶται εἰς ζωήν» (Παρ. ια’ 19), διότι γίνεται μιμητὴς Ἀγγελικῆς ζωῆς, γεννᾶται εἰς ζωήν, ἐπειδὴ ἀξιώνεται νὰ γίνῃ Βαπτιστὴς τῆς Αὐτοζωῆς καὶ νὰ λάβῃ μέρος ἀπ’ ἐκείνην τὴν Αὐτοζωήν. Λάμπει παντοτεινὰ ὡς Πρόδρομος τοῦ νοητοῦ Ἡλίου, διότι ἁπλώνοντας εἰς τὸν νοητὸν ἐκεῖνον Ἥλιον, δίδει πρὸς αὐτὸν διὰ παντὸς τὰς ἡλιοθεοσταλάκτους ἀκτῖνας του ὁ νοητὸς ἐκεῖνος Ἥλιος.
Ὤ! πόσον θεοφεγγοβολεῖ καὶ ἂς ἐνόμιζεν ὁ ληρώδης ὅτι τὸν ἔσβησεν. Ὤ! πόσην ἔλαβεν χάριν ἀπὸ τὸν Χριστόν, ὥστε νὰ καταστῇ ἄξιος διὰ τὰς ἀρετάς του νὰ γίνῃ Βαπτιστής Του! Τὶς νὰ ἐπαινέσῃ κατ’ ἀξίαν τὸν Βαπτιστήν; Τὶς νὰ πλέξῃ ἐγκώμιον ἁρμόδιον εἰς τὸν Πρόδρομον; Ἐὰν ὁ Χριστὸς μεταξὺ τῶν γεννηθέντων ἐκ γυναικῶν μείζονα τὸν μαρτυρῇ τίς ἄλλος ἠμπορεῖ περισσότερον; Ὥστε, ὄχι διὰ νὰ τὸν ἀνυψώσωμεν περισσότερον, ἀλλὰ διὰ νὰ μὴ μᾶς κρίνωσιν οἱ ἀνευλαβεῖς ὁμιλοῦντες περὶ τούτου, θέλομεν ἀποδείξει τὸν Ἰωάννην πρῶτον Φωνὴν καὶ Στόμα τοῦ Χριστοῦ καὶ δεύτερον, μετὰ τὴν ἀποτομὴν τῆς Τιμίας του Κεφαλῆς, ἐπαινετὸν καὶ ὑπερθαύμαστον ὄχι μόνον ἀπὸ τοὺς φίλους, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τοὺς ἐχθροὺς τοῦ Χριστοῦ. Ἰδοὺ λοιπόν, ὅτι ἀπὸ τὸ πρῶτον ἀρχόμεθα.
Θέλων ὁ Μέγας, καὶ οὐράνιος Θεὸς νὰ φανερώσῃ λεπτομερῶς εἰς πόσην ἀσύγκριτον ἀγάπην καὶ τιμὴν ἔχει ὅλους ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι διὰ πολλῶν κόπων καὶ πόνων καὶ ἱδρώτων, διὰ παντὸς ἀγωνιζόμενοι, ἐξάγουσι τὸν ἁμαρτωλὸν ἀπὸ τὸ στόμα τοῦ ᾍδου, λέγει διὰ τοῦ Προφήτου Ἱερεμίου· Ὅποιος βγάλῃ τίμιον ἄνθρωπον ἀπὸ τὸ ἀνάξιον στόμα τοῦ διαβόλου, θέλει τὸν κρίνει καὶ τὸν ἔχει ὡσὰν τὸ ἰδικόν Του Στόμα. «Ἐὰν ἐξαγάγῃς τίμιον ἀπὸ ἀναξίου, ὡς τὸ στόμα μου, ἔσῃ» (Ἱερ. ιε’ 19). Ὤ ἔπαινος ἀπὸ τὸν Θεὸν εἰς ἐκείνους, ὅπου διὰ την σωτηρίαν τοῦ ἀνθρώπου ἐναντίον τοῦ διαβόλου ἀνδρείως ἠγωνίσθησαν. Οὗτος τοῦ Θεοῦ ὁ ἔπαινος εἰς Προφήτας καὶ Ἀποστόλους καὶ Ἀρχιερεῖς καὶ Διδασκάλους, οἱ ὁποῖοι ὄχι ἕνα καὶ μόνον τίμιον, ἀλλὰ μυρίους καὶ ἀναριθμήτους, μάλιστα μὲ πολλοὺς ἱδρῶτας, ἀπὸ τὸ βέβηλον καὶ ἀνάξιον στόμα τοῦ διαβόλου ἐξέβαλον; Κατ’ ἐξοχὴν ὅμως ὁ ἔπαινος οὗτος ἁρμόζει εἰς τὸν Ἰωάννην τὸν Πρόδρομον. Διότι, ἐὰν εἶναι φωνὴ τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, καθὼς θέλει φανῆ, φανερὸν εἶναι ὅτι εἰς αὐτὸν ἁρμόζει ἐξαιρετικῶς νὰ λέγεται καὶ στόμα Αὐτοῦ.