Εὔλογος βέβαια ἦτο ἡ ἐρώτησις αὕτη τοῦ Ἰωάννου. Ἀλλὰ σύ, τί εὔλογον αἰτίαν ἔχεις νὰ ἐρωτᾷς, ἂν θὰ κατέλθῃ πάλιν εἰς τὸν ᾍδην, ἀφοῦ γνωρίζεις ἀπὸ τοὺς Προφήτας τοῦ Χριστοῦ καὶ τοὺς Ἀποστόλους, ὅτι ὁ Χριστὸς δὲν θέλει λάμψει πλέον εἰς τὸν ᾍδην; Ἂν λοιπὸν σὺ κατέλθῃς ἐκεῖ, μὴ ἐλπίζεις εἰς ἄλλο τί, παρὰ μόνον εἰς θρήνους, κλαυθμοὺς καὶ ἀναστεναγμοὺς αἰωνίους, μέσα εἰς τοὺς πνιγηροὺς καπνοὺς τοῦ ᾍδου.
Λυπήσου λοιπὸν τὸν ἑαυτόν σου, Χριστιανέ μου. Λυπήσου τὴν ψυχήν σου. Ἄκουσε τὰς ψυχωφελεῖς τοῦ Ἰωάννου συμβουλὰς καὶ νουθεσίας καὶ ἄφησε τὸν φθόνον, ἄφησε τὴν ἁρπαγὴν καὶ τὴν ἀδικίαν, ἄφησε τὴν ἀσπίδα ὅπου ἐκτοξεύει δηλητήριον εἰς τὴν καρδίαν σου καὶ σὲ κάμνει ἐχθρὸν τοῦ Ἰωάννου. Συντρόφευσε δὲ τὴν πανήγυρίν του ὄχι μόνον μὲ εὐλάβειαν, ἀλλὰ μὲ ἀληθινὴν μετάνοιαν καὶ καρποὺς ἀξίους τῆς μετανοίας. Κάμε φίλον τὸν Ἰωάννην, ὄχι μόνον μὲ τὴν πρέπουσαν τιμήν, ἀλλὰ καὶ μὲ ἔργα, τὰ ὁποῖα δύνασαι νὰ πράξῃς, ἀκούων τοὺς συμβουλευτικοὺς καὶ θείους ἐκείνου λόγους. Ἔχε τὸν Ἰωάννην, μετὰ τὴν Παρθένον, παντοτεινὸν μεσίτην, διότι αὐτὸς εἶναι φίλος πιστότατος τοῦ Χριστοῦ ὡς Βαπτιστὴς καὶ Πρόδρομος Αὐτοῦ καὶ ἠμπορεῖ βέβαια νὰ μεσιτεύσῃ καὶ νὰ σὲ συμπεριλάβῃ μὲ τὸν Χριστόν.
Ἀλλ’ ὦ μέγιστε Προφῆτα, καὶ τῶν Προφητῶν ἁπάντων ὑπέρτατε Βαπτιστὰ καὶ Πρόδρομε τοῦ Κυρίου, Ἁγιώτατε Ἰωάννη, Φωνὴ καὶ Στόμα τοῦ Χριστοῦ καὶ Λύχνε ἄσβεστε τοῦ αἰωνίου Φωτός, εἰς δὲ τὴν γῆν καὶ εἰς τοὺς οὐρανοὺς πάντοτε ὑπερθαύμαστε, μετ’ εὐλαβείας ἡμεῖς ἅπαντες ζητοῦμεν τὴν μεσιτείαν σου καὶ θερμῶς παρακαλοῦμεν, ἵνα δεχθῇς τὴν εὐλαβικὴν φωνὴν ἡμῶν.
Προσπίπτομεν δὲ εἰς σὲ καὶ δεόμεθα, Προφῆτα τοῦ Χριστοῦ Ἰωάννη, νὰ μᾶς φωτίζῃς πάντοτε ὡς Λύχνος φωταυγὴς καὶ Πρόδρομος τοῦ Ἠλίου, μὲ τὰς ἀκτινοβόλους λάμψεις σου εἰς τὴν ὁδὸν τῆς ἀληθείας. Συμφιλίωσε ἡμᾶς διὰ τῶν μεγάλων πρεσβειῶν σου μὲ τὸν Σωτῆρα καὶ ἐλευθερωτὴν ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν. Ἁγίασον ἅπαντας τοὺς τὴν σὴν ἑορτὴν καὶ πανήγυριν εὐλαβῶς ἐπιτελοῦντας, τοὺς τὴν σὴν τὴν θείαν Κάραν σεμνοπρεπῶς, εὐλαβῶς καὶ τιμίως προσκυνοῦντας καὶ τοὺς τιμίως, καλῶς καὶ θεαρέστως κοπιάζοντας, τέλος δὲ ἀξίωσον ἡμᾶς ἅπαντας, διὰ τῶν σῶν μεγίστων πρεσβειῶν νὰ καταστῶμεν ἄξιοι τῶν οὐρανίων ἀγαθῶν, ἵνα συμπανηγυρίζωμεν, μετὰ τὸν πρόσκαιρον τοῦτον βίον, ὁμοῦ μετὰ τῶν Ἀγγέλων τοῦ Θεοῦ. ᾮ, ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.