[Τὸ Ἐγκώμιον τοῦτο ἐξεδόθη τύποις εἰς τὸ «Χριστοπανηγυρικόν», ἐκδοθὲν ὑπὸ Νικολάου Γλυκέως ἐν Ἑνετίᾳ τῷ 1783. Ἐκ τούτου παραληφθὲν ὑφ’ ἡμῶν παρατίθεται ἐνταῦθα, μετενεχθὲν εἰς τὴν ἁπλῆν Ἑλληνικήν, καὶ ἐλαφρῶς διασκευασθέν.]

ΕΚ ΣΠΕΡΜΑΤΟΣ ὄφεως», λέγει ὁ Ἡσαῖας, «ἐξελεύσεται ἔκγονα ἀσπίδων, καὶ τὰ ἔκγονα αὐτῶν ἐξελεύσονται ὄφεις πετάμενοι» (Ἡσ. ιδ’ 29). Τοῦτο σημαίνει, ὅτι ἀπὸ τὸν ὄφιν γεννῶνται αἱ ἀσπίδες καὶ τὰ γεννήματα αὐτῶν γίνονται ὄφεις πτερωτοί, ἀληθὴς δὲ βεβαίως ὁ λόγος τοῦ Προφήτου.

Ἰδοὺ τὸ παράδειγμα ὁλοφάνερον. Πόθεν γεννᾶται ὁ Ἡρῴδης οὗτος, ὅστις ἔρριψεν εἰς τὴν φυλακὴν τὸν Ἰωάννην, τέλος δὲ τὸν ἐθανάτωσεν; Ἀπὸ τὸν πρῶτον καὶ τρομερὸν ἐκεῖνον ὄφιν, ὅστις ἐθανάτωσε τὰς δεκατέσσαρας χιλιάδας τῶν βρεφῶν, ἀπὸ τὸν πρῶτον δηλαδὴ καὶ μέγαν Ἡρῴδην. Ἀπὸ τὸν ὄφιν ἐκεῖνον γεννῶνται ὁ Ἀριστόβουλος καὶ ὁ Φίλιππος, ὡς καὶ οἱ ἄλλοι ὄφεις· ἀπὸ τὸ σπέρμα τοῦ ὄφεως ἐκείνου γεννᾶται καὶ ἡ θυγάτηρ τοῦ Ἀριστοβούλου Ἡρῳδιάς. Ὄφις φαρμακερὸς ὁ πρῶτος Ἡρῴδης ἐναντίον τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως, ὄφις τοιοῦτος καὶ ὁ δεύτερος Ἡρῴδης, ὁ υἱός του· ἰδοὺ καὶ ἡ ἀσπίδα, ἡ Ἡρῳδιάς. Θέλεις νὰ ἴδῃς καὶ τὸ θυγάτριον αὐτῆς ὅμοιον τῆς ἀσπίδος; Ἰδοὺ αὐτό, τῆς ἀσπίδος τὸ γέννημα, πῶς πετᾷ ἔμπροσθεν τοῦ Ἡρῴδου, καὶ μὲ τὸ πέταγμα καὶ στριφογύρισμα ἐκεῖνο ἀνοίγοντας τὸ στόμα των, τόσον ὁ ὄφις, ὅσον καὶ ἡ ἀσπὶς καὶ τὸ γέννημα αὐτῆς, κόπτουσι τὴν Κεφαλὴν τοῦ Ἰωάννου. Ὤ πονηρὸς ὄφις! Ὤ θανατηφόροι ἀσπίδες! Εἰς ποίαν φωτοφόρον Κεφαλὴν τολμοῦν νὰ βάλουν τοὺς ὀδόντας των οἱ δείλαιοι! Ὤ! ποῖον ἀκτινοφεγγοβόλον Λύχνον ἀποτολμοῦν νὰ σβύσουν.

Σβύνουν τὸν Λύχνον τὸν φωταυγῆ, διὰ νὰ μὴ θεωρῇ ὁ Κόσμος τὰς κακίας των. Βγάζουν τὸ φῶς ἀπὸ τὸ μέσον, διὰ νὰ μὴ θεωροῦνται ἀπὸ τοὺς ἄλλους αἱ μοιχεῖαι των. Βγάζουν τὴν Φωνὴν τοῦ Λόγου ἀπὸ τὸ μέσον, διὰ νὰ μὴ κηρύττῃ τὰς παρανομίας των. Ὅμως τὸν Λύχνον τοῦ Φωτὸς τὸν ἐστερήθησαν ἐκεῖνοι καταβάντες εἰς τὸν ᾍδην καὶ ὄχι ὁ Κόσμος ὅλος. Πάλιν εἶναι Λύχνος τοῦ Φωτός, Πρόδρομος τοῦ Ἠλίου καὶ Φωνὴ τοῦ Λόγου καὶ πάλιν οὕτω λέγεται. Διότι ποῦ δὲν λάμπει; Ποῦ δὲν ἀκτινοβολεῖ; Ποῦ δὲν κηρύττει ὡς Φωνὴ τοῦ Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ; Δὲν γεννᾶται ἀπὸ δικαίους δίκαιος, ἀπὸ τὸν Ζαχαρίαν καὶ τὴν Ἐλισάβετ; Δὲν εἶναι ἐκ κοιλίας Μητρὸς αὐτοῦ ἁγιασμός; Δὲν ἐπέρασεν εἰς τὴν ἔρημον, ὄχι ἁπλῶς ἀνθρωπίνην, ἀλλὰ σχεδὸν Ἀγγελικὴν ζωήν; Δὲν ἥπλωσε τὰς χεῖρας του εἰς τὴν Κορυφὴν τοῦ παντὸς τοῦ Κόσμου Δεσπότου καὶ Ποιητοῦ καὶ Πλάστου; Πῶς λοιπὸν ἠμπορεῖ τις ποτὲ νὰ μοῦ εἰπῇ,