Ἀξίωσόν με, Χριστέ μου, καὶ τῆς Βασιλείας σου. Καὶ καθὼς ἐγὼ ὑπέμεινα τόσα μαρτύρια διὰ τὴν ἀγάπην σου, οὕτω καὶ Σύ, Θεέ μου, δόξασόν με εἰς τὴν Βασιλείαν σου. Ἀλλὰ καὶ τοὺς στρατιώτας, οἵτινες ἦσαν μετ’ ἐμοῦ, τώρα δὲ εὑρίσκονται εἰς τὴν φυλακὴν διὰ τὸ ὄνομά σου, ἀξίωσον καὶ ἐκείνους νὰ μαρτυρήσουν καὶ νὰ λάβουν θάνατον δι’ ἀγάπην σου, ὅπως καὶ ἐγώ». Ἐνῷ δὲ ηὔχετο οὕτω, κεκρυμμένος τις Χριστιανός, ὀνόματι Κλεόνικος, ἔβλεπε τὸν Ἅγιον καὶ ἐδάκρυζε· λέγει δὲ πρὸς αὐτὸν ὁ Ἅγιος· «Ἀδελφὲ Κλεόνικε, σὲ περιμένω· ὅθεν ἐλθέ».

Ἀφοῦ εἶπε ταῦτα ὁ Ἅγιος ἤρχισε πάλιν δεόμενος τοῦ Χριστοῦ καὶ λέγων· «Χριστέ μου, Θεὲ ἀληθινέ, ὅστις πρῶτος ἔδειξες τὸ Μαρτύριον καὶ ὑπέμεινας Σταυρὸν καὶ θάνατον διὰ τὴν σωτηρίαν μας καὶ διὰ νὰ μᾶς δείξῃς ὁδὸν σωτηρίας καὶ πῶς νὰ ἐρχώμεθα εἰς τὴν Βασιλείαν σου, Σὺ δέξαι, Κύριε, καὶ τοῦτο τὸ Μαρτύριόν μου τὸ μικρὸν καὶ παράλαβε τὴν ψυχήν μου εἰς τὴν αἰώνιον Βασιλείαν σου, κατάταξον δὲ ταύτην μὲ τὰς ψυχὰς τῶν Ἁγίων σου Μαρτύρων· διότι, ἐλπίζων εἰς Σέ, ὑπέμεινα τὰς τιμωρίας καὶ τὰ βάσανα, καὶ διὰ τὴν δόξαν σου ἔλαβα τὸν θάνατον». Ταῦτα εἶπεν ὁ Ἅγιος καὶ ἀμέσως ἐπήδησεν ἐντὸς τῆς καιομένης ἐκείνης καμίνου ὑμνῶν καὶ δοξάζων τὸν Θεόν! Ὁ δὲ Θεός, διὰ νὰ δείξῃ θαῦμα καὶ νὰ δοξάσῃ τὸν Ἅγιόν του, ᾠκονόμησε τὸ ἑξῆς θαυμάσιον: Ἡ φλὸξ ἐκείνη ἔγινεν ὡς ἁψὶς καὶ περιεκύκλωσε μόνον τὸ σῶμα τοῦ Ἁγίου, δὲν ἔβλαψεν ὅμως αὐτὸ οὐδόλως! Ὁ δὲ Ἅγιος, εὐχαριστῶν καὶ δοξάζων τὸν Κύριον, παρέδωκε τὴν ἁγίαν αὐτοῦ ψυχὴν εἰς χεῖρας Θεοῦ.

Τότε ἡ γυνὴ ἐκείνη Εὐσεβία, περὶ τῆς ὁποίας προείπομεν, ὅτι ἐξύπνησε τὸν Ἅγιον κοιμώμενον πλησίον τοῦ δάσους, κατώρθωσε διὰ πολλῶν χρημάτων νὰ λάβῃ τὸ ἱερὸν καὶ χαριτόβρυτον λείψανον τοῦ Ἁγίου, μετέφερε δὲ τοῦτο εἰς τὴν πατρίδα της τὰ Εὐχάϊτα, ὅπου κατ’ ἔτος ἑώρταζε τὸν Ἅγιον καὶ τὸν εἶχε βοηθόν της εἰς κάθε περίστασιν. Ὄχι δὲ μόνον αὐτή, ἀλλὰ καὶ ὅλοι οἱ ἀσθενεῖς τοῦ τόπου ἐκείνου καὶ ὅλος ὁ κόσμος τὸν εἶχον ἰατρὸν τῶν ψυχῶν καὶ τῶν σωμάτων. Ὅχι δὲ μόνον ὅσοι εἶναι πλησίον ἀλλὰ καὶ οἱ μακρόθεν εὑρισκόμειοι ὁμοίως ἀπολαμβάνουσιν ἀπὸ τὸν πλοῦτον τῶν χαρισμάτων του.

Ἄπειρα δὲ εἶναι τὰ θαύματα, εὐλογημένοι Χριστιανοί, τὰ ὁποῖα ἔκαμνε καὶ κάμνει ὁ Ἅγιος εἰς τοὺς μετ’ εὐλαβείας ἐπικαλουμένους τὴν χάριν του, ἀπὸ τὰ ὁποῖα θὰ εἴπωμεν ὀλίγα τινὰ πρὸς πίστωσιν τῶν πολλῶν καὶ μάλιστα νὰ εἴπωμεν πρῶτον τὸ θαῦμα τῶν κολλύβων, τοῦ ὁποίου τὴν ἐτήσιον μνήμην ἐπιτελοῦμεν ἰδιαιτέρως κατὰ τὸ πρῶτον Σάββατον τῶν Νηστειῶν εἰς ἀνάμνησιν τῆς ἐπιστασίας τοῦ Ἁγίου πρὸς τοὺς εὐλαβεῖς Χριστιανούς, τοὺς φυλάσσοντας τὰς ἐντολὰς τοῦ Θεοῦ.