πρὸς αὐτὸν καὶ ὅσα θέλεις ζητήσει θὰ σοῦ δώσῃ ὁ Κύριος, ἐλευθέρωσον τὸν υἱόν μου διὰ νὰ εὕρω παρηγορίαν ἡ ταλαίπωρος». Ταῦτα καὶ ἄλλα πολλὰ ἔλεγεν ἡ γυνὴ μετὰ πολλῶν δακρύων καὶ στεναγμῶν, νύκτα καὶ ἡμέραν, πρὸς τὸν Ἅγιον ὑπὲρ τοῦ υἱοῦ αὐτῆς, ἵνα ἐλευθερώσῃ αὐτὸν ὁ Ἅγιος ἐκ τῆς δεινῆς συμφορᾶς καὶ αἰχμαλωσίας, καθὼς λέγει ὁ Προφήτης Δαυΐδ, ὅτι, θέλημα τῶν φοβουμένων αὐτὸν ποιήσει.

Ὅτε λοιπὸν ἔφθασεν ὁ καιρὸς τῆς ἑορτῆς τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Θεοδώρου, ἐνεθυμήθη ἡ χήρα, ὅπως ἐπιτελέσῃ τὴν ἑορτὴν μετὰ χαρᾶς καὶ λαμπρότητος καὶ δακρύουσα ἔλεγε καθ’ ἑαυτήν· «Πῶς καὶ μὲ ποῖον τρόπον θὰ ἐπιτελέσω χαίρουσα τὴν ἑορτὴν ταύτην, ἐνῷ δὲν εἶναι παρὼν ὁ γλυκύτατός μου υἱός; Πῶς θὰ ὑπομείνω ἄνευ δακρύων καὶ στεναγμῶν, ἀφοῦ ἔχασα τὴν παροῦσαν μου ἐλπίδα; Διὰ τοῦτο σὲ παρακαλῶ, ὦ γνήσιε δοῦλε τοῦ Θεοῦ Θεόδωρε, παρηγόρησον μου τὴν χηρείαν». Ταῦτα λέγουσα ἡ γυνὴ εἰσήρχετο συνεχῶς εἰς τὸν Ναὸν καὶ ἔβρεχε τοὺς πόδας τοῦ Μάρτυρος διὰ τῶν δακρύων της, κατ’ αὐτὸν δὲ τὸν τρόπον ἐτέλει τὴν μνήμην αὐτοῦ. Τί λοιπόν; Ἆρά γε, παρεῖδεν ὁ Κύριος τὴν παράκλησιν αὐτῆς; Οὐδαμῶς. Ἀλλὰ κατὰ τὴν ἰδίαν ἐκείνην νύκτα, κατὰ τὴν ὁποίαν ἐτελεῖτο ἡ μνήμη τοῦ Μάρτυρος, αἴφνης ἀοράτως, ἐνῷ οἱ Ἱερεῖς ἔψαλλον καὶ ὁ λαὸς ὕμνει, εὑρέθη ὁ αἰχμαλωτισθεὶς υἱὸς εἰς τὸ μέσον τῆς Ἐκκλησίας, φερόμενος ὑπὸ τοῦ Ἁγίου καὶ καθήμενος εἰς λευκὸν ἵππον! Ποῖος τώρα νὰ περιγράψῃ τὴν χαρὰν καὶ τὰς εὐχαριστίας τῆς γυναικὸς ἐκείνης; ἤκουσαν δὲ καὶ οἱ πιστοὶ καὶ οἱ ἐνάρετοι ἄνθρωποι τὸν κρότον τῶν ποδῶν τοῦ ἵππου καὶ ἐξεπλάγησαν ἅπαντες διὰ τὸ παράδοξον θαῦμα, τὸ ὁποῖον ἔγινεν ὑπὸ τοῦ Ἁγίου. Βλέποντες δὲ καὶ τὸν παῖδα καὶ ἀκούοντες αὐτὸν νὰ διηγῆται τὴν ὑπὸ τοῦ Ἁγίου ἁρπαγὴν αὐτοῦ ἐκ μέσου τῶν Ἀγαρηνῶν, ηὐχαρίστησαν καὶ ἐδοξολόγησαν τὸν Θεὸν καὶ τὸν θεράποντα αὐτοῦ Μεγαλομάρτυρα Θεόδωρον.

Ἀκούσατε τώρα καὶ ἕτερον θαῦμα τοῦ Ἁγίου, τὸ ὁποῖον ἀναφέρει καὶ ἡ ἀκολουθία του εἰς τὸ τροπάριον τὸ λέγον· «Τοὺς στρατιώτας παιδεύεις τῆς ἁρπαγῆς ἀπέχεσθαι». Εἶναι δὲ τοῦτο τὸ ἑξῆς: Στρατιώτης τις, ἔχων μεγάλην πίστιν εἰς τὸν Μεγαλομάρτυρα Θεόδωρον, ἐπρόκειτο νὰ μεταβῇ εἰς πόλεμον· ἀφοῦ δὲ προσεκύνησε τὸν Ἅγιον, ἀνεχώρησεν, ὅταν δὲ ἐπέστρεψεν ἐκ τοῦ πολέμου, κατόπιν μεγάλης νίκης, μετέβη πάλιν, ἵνα προσκυνήσῃ αὐτόν· ἐκβαλὼν δὲ τὸ ξίφος αὐτοῦ, τὸ ὁποῖον ἦτο κεκοσμημένον μὲ πολὺ χρυσίον καὶ λίθους πολυτίμους, τὸ ἀφιέρωσεν εἰς τὴν Ἐκκλησίαν εἰς τὴν ὁποίαν ἦτο ἡ λάρναξ τοῦ Ἁγίου, ἡ περιέχουσα τὸ τίμιον αὐτοῦ λείψανον, εὐχαριστήσας δὲ τὸν Ἅγιον ἀνεχώρησεν.